همیشه آخر سال که میشه تکاپوها و بدو بدو ها بیشتر میشه. یه سری میفتن به خونه تکونی و ریختن اون چیزایی که فکر میکردن بدرد میخوره ولی بدرد نخورد و اضافه کردن چیزاهایی که فکر میکنن شاید بدرد بخوره ! یه سری تو ادارات مشغول حساب کتابای آخر سال میشن و بودجه و هزینه ها و دخل و خرجها رو بررسی میکنن که چقدر با هم میخونه و چقدر توش گیر و گور داشته و ناهمخوانی !
بعضیا معنوی تر به قضیه نگاه میکنن و یه جور خودسنجی راه میندازن و بررسی میکنن چه خوبیایی کسب کردن تا بتونن اونا رو تقویت کنن و خدای نکرده چه اشتباهاتی داشتن و بتونن برطرف کنن اونا رو !
خلاصه که نقطه مشترک همه اینا نقاط قوت و ضعفه ، تلخی ها و شیرینی هاست، فراز و فرودهاست ، پیشرفتها و پسرفتهاست، رفتن ها و اومدن هاست و ....
سال ۱۴۰۱ برای کشورمون هم پر از فراز و نشیب بود. شاید وقتی گذرا بهش نگاه کنیم تلخیهاش و سختیهاش بیشتر هم بود. خوبه که ببینیم تو کارنامه یک ساله قرن جدید چه کارهایی کردیم چه کارهایی نکردیم و چه کارهایی باید در آینده انجام بدیم؟
تو سال گذشته افراد بسیاری ما رو ترک کردن از بازیگران و سیاسیون گرفته تا علما و صلحایی که رفتند و فهموندن که هیچکی تو این دنیا موندنی نیست. همه فانی هستیم و تنها اون اعمال و کارهایی از ما باقی میمونه که انجام دادیم؛ تا بعدمون بگن خدا رحمتش کنه رفت، یا بگن خدای نکرده خوب شد رفت.
هوشنگ ابتهاج، امین تارخ، سید محمود دعایی، آیت الله فاطمی نیا و آیت الله ناصری و آیت الله ری شهری، نادر طالب زاده، شهرام عبدلی، حسن غفوری فرد، رستم قاسمی، مادرشهید ژاپنی کونیکو یامامورا (سبا بابایی)، محمدجواد محبت،کریم خانی، مسعود دیانی و جلال مقامی و ترور شهید صیاد خدایی از معروفترین افرادی بودن که نامشون رو قطعا شنیدیم و در این سال درگذشتند.
حادثه تلخ فروپاشی ساختمان متروپل از خاطرات فراموش نشدنی ۱۴۰۱ بود که داغ زیادی به دل خیلی از خانواده ها گذاشت و همه مردم ایران را عزادار کرد.
در جریان اغتشاشات خیابانی که تقریبا از اواخر شهریور ماه شروع شد، یک اسم، بهانه شورش و آشوبی شد که جان تعدادی از بهترین مدافعین امنیت کشور و مردم این مرز و بوم را گرفت.
زلزله خوی، سیل امامزاده داوود، حمله تروریستی به شاهچراغ ، ماجرای مسمومیت های زنجیره ای هم از دیگر اتفاقات مهم در ایران ۱۴۰۱ بود.
این وسط قطعا شیرینی ها و پیشرفتها و شادیهایی هم داشتیم که حتما باید به اونا اشاره کنیم وگرنه حق مطلب رو ادا نکردیم!
پرشدن رودخونه زاینده رود، رفتن ایران به جام جهانی و بازی خوبش در برابر ولز، صفر شدن آمار بیماران کرونایی، رونمایی از دستاوردهای عظیم سپاه در حوزه موشکی و هوا و فضا، جشن عبادت دختران در کنار رهبر انقلاب، پیروزیهای ورزشی تیم های مختلف ، راهپیمایی بزرگ ۲۲ بهمن در سالروز پیروزی انقلاب و عفو عمومی رهبر انقلاب و جهانی شدن سرود سلام فرمانده تنها بخش کوتاهی از این دست افتخارآفرینی ها بودند.
حالا وقتی داریم به گذشته خودمون و کشورمون نگاه میکنیم، قطعا خیلی فرق کردیم! قوی تر شدیم، با تجربه تر شدیم، اگه چیزایی رو از دست دادیم بجاش چیزای دیگه بدست آوردیم ولی ته همه اینا باید منجر بشه به ساختن یه آینده خوب و بهتر و قوی تر! اگه مبدا یه کشور و مسئولینش و اون نقطه اوج و پرتابش مثلا انقلاب باشه یا خون شهدا یا رهبرشون یا حتی مردمشون، باید برای نقطه اوج و پیشرفت روحی و معنوی و مادی خودمونم یه مبدا بسازیم! حالا یکی از نوروز شروع میکنه، یکی از اربعین، یکی از کربلا، یکی از شب قدر، یکی از عرفه، یکی از شنبه و ...
عید نوروز ۱۴۰۲ شاید اتفاق مبارکی باشه تو این زمینه، چون با ماه مبارک رمضان شروع میشه. یه جور همزمانی تحول در بهار جسم و جان. یه جور مقلب القلوب و الابصار دیگه. طوری که اگه حواسمون بهش باشه منجر به حَوّل حالَنا الی احسنِ الحال خواهد شد ان شاءالله .
بیاین در کنار آرزوهایی که برای کشورمون و مردممون داریم، دعا برای ظهور هرچه زودتر مولا و صاحب اصلی مون صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف رو از یاد نبریم که قطعا اگه ایشون بیان آغاز ظهور و بروز خیلی از خوبیهاست. ان شاءالله.
صفورا ترقی
