همه چیز در ظاهر زیبا و قابل توجیه است. « آزادی »، «عدالت»، «زندگی» و مبارزه برای به دست آوردن این مفاهیم زیبا! اما وقتی متوجه شویم ورای این ظاهر زیبا و این مفاهیم دوست‌داشتنی و قابل‌اعتماد و در تلاشی که گروهی به زعم خودشان برای تحقق این اهداف انجام می‌دهند، در عمل آنچه محقق می‌شود، اهداف سیاسی گروه‌های مغرض و کشورهایی است که به دنبال تامین مطامع سیاسی- اقتصادی خودشان هستند، اینجاست که ماجرا کمی پیچیده می‌شود! در ورای این شعارهای صورتی و در قالب فعالیت‌های فمنیستی و به میدان کشیدن زنان، عده‌ای می‌کوشند به دست این نیمه جامعه و درست به دست همان افرادی که به دنبال تحقق آزادی، عدالت یا مفاهیم چندپهلویی از این دست هستند، جنگ ، تحریم و سیاهی و تباهی را به ملت‌ها تحمیل کنند.
تکنیک روبان صورتی برای بازاریابی
حکایت «صورتیشویی» در رسانه و سیاست درست همانند روبان‌های صورتی آگاهی‌بخشی درباره سرطان سینه است که همه جا به چشم می‌خورد و کمپانی‌‌های مختلف از این روبان‌‌ها برای کمپین‌‌های تبلیغاتی خود استفاده می‌کنند. این در حالی است که همان غذای آماده‌‌ای که بخشی از سود فروشش «صرف مبارزه با سرطان سینه» می‌شود، حاوی هورمونی است که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.
این کمپانی‌ها در حقیقت از سمبل روبان صورتی یا از حمایت خیریه‌های مرتبط با سرطان سینه به عنوان تکنیک‌های بازاریابی استفاده می‌کنند تا محصولات خود را ترویج دهند! محصولاتی که ثابت‌شده مواد تشکیل‌دهنده آنها، یا به طور مستقیم با بیماری‌های زنان مرتبط هستند یا باعث گسترش این بیماری‌ها می‌شوند! در نتیجه هر چند ممکن است ما حس می‌کنیم کار خوب و درستی انجام می‌دهیم ولی در واقعیت با خرید محصولات این کمپانی‌ها، در حال کمک به گذاشتن سرپوشی بسیار بزرگ بر تمایلات آنها و مشارکت در به رنج کشیدن بیشتر همان گروهی هستیم که در حمایت‌شان این کار را کرده‌ایم: زنانی که در معرض خطر سرطان سینه هستند.
حالا هم این صورتیشویی از تجارت در حوزه بهداشت و درمان، وارد دنیای سیاست و رسانه شده و با استفاده از آن می‌توان تحلیل‌های دقیقی درباره واقعیت پنهان در پشت بسیاری از اقدامات سیاسی ارائه داد.
صورتیشویی یا عوام‌فریبی با پوشش صورتی!
صورتیشویی از جمله مفاهیم پرکاربرد در تحلیل رویداد‌های مرتبط با دنیای رسانه است.
صورتیشویی به معنای استفاده از عناوین فریبنده و عوام‌پسند، صرفا با هدف تحت‌الشعاع قرار دادن برخی رفتار‌های غیر‌انسانی همچون جنایت علیه بشریت یا اقدامات منفعت‌طلبانه و سودا‌گرانه افراد یا گروهی خاص است.
رخدادی که تجربه آن بارها و بارها در کشورهای مختلف تکرار شده و یکی از بارزترین مصادیق این صورتیشویی را در ماجرای جنگ آمریکا علیه عراق مشاهده کردیم؛ جنگی که طی آن صدها هزار نفر به نام رهایی و بویژه رهایی زنان کشته شدند؛ 64 هزار نفر آنها زن و کودک بودند!
جنگی که ۱۵ سال بعد یعنی سال ۲۰۱۸ «هافینگتون پست» در مقاله‌ای نوشت: «عراق کشوری است که در آن زنان برای فرار از اوضاع وخیم خشونت و آزار و اذیت، در آرزوی مرگ هستند».
در مقاله آمده است: «آنچه زنان می‌خواستند پیشرفت بود، آنچه الان می‌خواهند مرگ است».
این مطلب از قول زنان عراقی می‌نویسد: «هر شب با خودم می‌گویم امشب آن شبی است که می‌میرم». یا دیگری که از خودش می‌پرسد: «چرا در یک حمله هوایی نمردم تا از این وضع موجود خلاص شوم؟».
همه قربانیان صورتیشویی
زنان عراقی وقتی سال ۲۰۰۳ در مقابل کاخ سفید به نام آزادی زنان از تحریم و حمله نظامی آمریکا علیه کشور‌شان حمایت کردند، شاید فکرش را هم نمی‌کردند راه را برای کشتن و رنج مردم عراق به دست سربازان آمریکایی هموار می‌کنند! حالا اما آنها جز خزیدن در تاریکی و امید به اینکه خودشان و فعالیت‌های‌شان از خاطر مردم عراق پاک شود، چاره‌ای ندارند. زنانی که در دام «صورتیشویی» افتادند و فعالیت‌های مدنی‌شان در راستای تحقق اهداف سیاسی ـ اقتصادی آمریکا جعل و تصاحب شد.
دکتر نسیم نوروزی، استاد مدعو دانشگاه کنکوردیا و دانش‌آموخته فلسفه و آموزش، در بیان مصادیق صورتیشویی معتقد است: وقتی جورج واکر بوش در توجیه حمله نظامی ایالات متحده به عراق در سال ۲۰۰۳ ادعا کرد هدفش «آزادسازی» مردم و «آوردن دموکراسی» به عراق است، مشغول صورتیشویی بود. وقتی اسرائیل به واسطه حمایتش از LGBTQ مدعی عنوان «تنها دموکراسی خاورمیانه» است تا به این ترتیب توجه‌‌ها را از سوءرفتارش با فلسطینیان، یهودیان رنگین‌پوست و مهاجران آفریقایی منحرف کند، مشغول صورتیشویی است. وقتی شرکت داروسازی گیلید، اسپانسر رژه جهانی دگرباشان می‌شود ولی داروی ضدایدزش را بیش از ۲۰۰۰ دلار قیمت‌‌گذاری کرده و آن را مشمول بیمه نمی‌کند، مشغول صورتیشویی است.
«زن، زندگی، آزادی» هم شعاری صورتی است؛ شعاری که تاکنون تحت لوای آن تنگناهای اقتصادی و تحریم‌ها علیه کشورمان افزایش یافته، اغتشاشات خیابانی آرامش و امنیت مردم را گرفته و ده‌ها تن در این اغتشاشات کشته شده‌اند؛ این ماجرا چقدر شبیه تجربه زنان عراقی است!
دکتر زهرا چیذری
