«چیانوو» روستای کوهستانی کوچکی در بخش «دایشی» در منطقه «ووشینگ» شهر «هوجو» در استان شرقی «جه جیانگ» است. «مهرزاد کریمی» نقاش جوان ایرانی سال گذشته در این روستا اقامت داشت با خلاقیت هنری خود توانست با پیوند یک سبک بین المللی گردشگران زیادی را برای سفر به این دهکده کوچک جذب کند.
«وانگ زای» نام چینی کریمی است او سال ۱۹۹۳ در خانواده‌ای هنرمند در تهران به دنیا آمده و از کودکی به نقاشی علاقه داشته و بر روی این علاقه کار کرده است او در سال ۲۰۱۲ برای تحصیل به «آکادمی هنرهای زیبای دانشگاه شانگهای» آمد تا اشتیاق فراوان خود به فرهنگ چین را بسط دهد. وی در خلال تحصیل در آکادمی هنرهای زیبای دانشگاه برای گذراندن تعطیلات به شهر کوچک «دایشی» رفت و مجذوب طبیعت دلربا و کوهستان‌های سرسبز آن شد.
کریمی پس از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه شانگهای، به بخش دایشی نقل مکان و یک استودیو نقاشی در این شهر افتتاح کرد. سال گذشته او در دهکده چیانوو اقامت داشت و در این روستای خوش آب و هوای چین زندگی راحتی و آرامی را تجربه کرد.
به گزارش رادیو بین المللی چین، کریمی تازه در ابتدای مسیر حرفه‌ای خود قرار دارد و مثال‌های موفق بیشتر مانند «آرزو شاه محمدی» وجود دارند که بلاگر است و حساب کاربری با عنوان «واژه مخفی فارسی» در پلتفرم‌های اجتماعی چین باز کرده و درباره فرهنگ و لباس ایران صحبت می‌کند.
داستان‌های متنوع تبادلات چین و ایران در دو سال گذشته سه میلیون طرفدار به خود جذب کرده است. آرزو شاه محمدی راهنمای تور برای چینی‌زبانان بوده است. اپیدمی کرونا در دو سال گذشته ضربه شدیدی به صنعت گردشگری وارد کرد اما حالا او از تولید ویدئوها و فروش اقلام ایرانی به پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی چین درآمد بسیار بیشتری نسبت به زمان پیش از اپیدمی کرونا کسب کرده است. او از این موفقیت خود بسیار خوشحال و از مادرش بخاطر انتخاب خاص وی برای یادگیری زبان چینی بسیار سپاسگزار است.
امسال پنجاهمین سالگرد برقرار روابط دیپلماتیک میان چین و ایران است با توسعه روابط میان دو کشور، تبادلات و همکاری بین چین و ایران در حوزه فرهنگ مسئولیت سنگین‌تر و بزرگتری بر دوش دو طرف می‌گذارد.
چند روز پیش دومین «هفته فیلم چین» در تهران برگزار شد. «جعفر صانعی مقدم» مدیرعامل موسسه هنر و تجربه سینمای ایرانیان در افتتاحیه مراسم هفته فیلم چین گفت که فعالیت‌های هفته فیم چین درک مردم ایران از هنر سینمای چین را افزایش می‌دهد.
به زعم وی این رویداد فرهنگی به همکاری و تحکیم تبادلات فرهنگی میان دو ملت ایران و چین کمک خواهد کرد و تبادلات فرهنگی بی وقفه بین دو تمدن باستانی چین و ایران را درخشان‌تر می‌کند.
امسال سریال چینی «با هم» نیز در میان مخاطبان ایرانی طرفدار زیادی پیدا کرد. این سریال به تلاش‌های چین در حوزه مبارزه با همه گیری کرونا می‌پردازد که به فارسی دوبله و از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد.
همچنین یک سریال چینی دیگر با عنوان «خانم دکتر» که با هدف ترویج فرهنگ طب سنتی چین تولید شده، از تابستان امسال در ایران روی آنتن رفته است. «بخش مین نینگ» سریال چینی دیگری با مضمون فقرزدایی است که در کنار دیگر سریال‌ها مجوز پخش گرفته و پس از ترجمه و دوبله برای مخاطبان ایرانی نمایش داده خواهد شد.
برخی رسانه‌های غربی مدت‌های مدیدی است که تصویری مخدوش و متعصبانه از چین و ایران به مخاطبان داده‌اند، در نتیجه درک مردم دو کشور از یکدیگر دچار انحراف شد، اما حالا این شرایط در حال دگرگونی است. در سال‌های اخیر در بخش اظهار نظر گزارش های مربوط به ایران که در حوزه شبکه‌های اجتماعی چین منتشر شده تمجید و حمایت از ایران فراوان دیده می‌شود.
حامد وفایی مدیر مرکز پژوهشی آسیا دانشگاه تهران در گفت و گو با رادیو بین المللی چین می‌گوید وقتی با فعالان آکادمیک برخورد می‌کند در ظرف پنج دقیقه چین را به آنها به شیوه‌ای مثبت معرفی می‌کند تا سوءتفاهم آنها از بین برود. او و دانشجویانش در حال تولید و پخش برنامه‌های صوتی برای مخاطبان فارسی در شبکه‌های اجتماعی هستند که با استقبال فراوانی هم روبرو شده است.
«دل به دل راه داره» ضرب‌المثلی ایرانی است و معادل چینی آن هم «ارزش شناخت یک نفر از شناخت قلبی می‌آید» است.
کریمی که نقاش ایرانی است و به فرهنگ چینی علاقه زیادی دارد به تازگی شروع به مطالعه درباره تاریخچه جاده ابریشم باستانی کرده است. او متوجه شده که تبادلات فرهنگی و فکری مختلف در مقایسه با تبادلات تجاری، بیشترین اهمیت را در جاده ابریشم داراست. همانگونه که «شی جین پینگ» رئیس جمهوری خلق چین اشاره کرده پیوندهای مردم با مردم بخش مهمی از ابتکار «کمربند و جاده» است و بنیاد انسان‌گرایانه پایه و اساس ساخت این ابتکار است.
چین و ایران دو تمدن باستانی در شرق و غرب آسیا هستند . با بهره‌گیری از فرهنگ در تبادلات فرهنگی چین و ایران، ارتقای ارتباطات میان دو ملت رقم خواهد خورد.
