انسان با ساخت فیلم‌های علمی تخیلی به دانشمندان ایده فناوری‌هایی را داد که زندگی ما را متحول کردند؛ از جمله این خیال‌پردازی‌ها می‌توان به تلفن همراه، اسکن بدن، روبات‌های کارگر و شاید جالب‌تر از بقیه سفر و زندگی در فضا اشاره کرد. تاسف‌آمیزتر اینکه نه تنها رویاها بلکه کابوس‌های ما نیز تبدیل به واقعیت خواهند شد. در زیر به 10 تکنولوژی ترسناک آینده اشاره می‌کنیم.
پرینت اندام‌های بدن
در سال‌های اخیر فناوری پرینترهای سه بعدی توانسته است حوزه‌های مختلفی را در اختیار خود قرار دهد. چاپ کردن برخی از اندام‌های ساده بدن مانند کلیه که می‌تواند نیاز به پیوند کلیه را برطرف کند، پرینت کردن روکش‌های دندانی که در بسیاری از دندان‌پزشکی‌ها به امری تجاری بدل شده است، پرینت کردن بخش‌هایی از بافت‌های صورت برای جراحی‌های ترمیمی و همینطور پرینت بافت‌های پیچیده انسانی از جمله قلب که برخی از آزمایش‌های موفق در رابطه با آن انجام‌گرفته است، مسیر بی‌نظیری را در مقابل آینده پزشکی باز می‌کند.
بدن شما دیگر اندامی را که با سلول‌های خودتان روی قالبی رویانده شده باشد پس نخواهد زد، حتی انتظار برای اهداکننده عضو نیز بی‌معنی خواهد شد. محققان معتقدند که در آینده نزدیک می‌توان رگ‌های خونی، بافت‌های کبد و پوست انسان را برای مصارف آزمایشی تولید کرد. دانشمندان امیدوارند تا کمتر از 10 سال دیگر اولین نمونه از اندام قابل پیوند انسان را پس از کسب مجوزهای لازم از سازمان غذا و داروی آمریکا تولید کنند. عوارض جانبی این تکنولوژی ترسناک هم قابل انکار نیست.
گوشت مصنوعی
پیشرفت سریع در رشته‌های زیست‌شناسی مولکولی و همچنین تکنولوژی سلول‌های بنیادی، ساخت گوشت را در آزمایشگاه ممکن کرده است. این تکنولوژی ترسناک به مذاق دوست‌داران طبیعت و حیوانات هم خوش خواهد آمد. صنعت گوشت امروزه بخش بزرگی از منابع طبیعی را در اختیار دارد و در عین حال هم گازهای گلخانه‌ای زیادی تولید می‌کند. آلودگی‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک هم به لطف این صنعت بیشتر شده‌اند.
دانشمندان هلندی در حالی که هنوز با اندازه‌های میلیمتری این گوشت‌ها درگیر هستند، به فکر تولید انواع متنوعی از آنها افتاده‌اند و قصد دارند تا با شبیه‌سازی چیز مانند عروق خونی در این گوشته‌های مصنوعی، امکان بزرگتر شدن آن و تولید انواع مناسب برای استیک را فراهم کنند. همچنین اعلام کرده‌اند که طرح‌هایی برای تولید گوشت چرخ شده دارند. با این حال مهم‌ترین موضوع این است که آیا گوشت‌های مصنوعی، طعم خوب گوشت را خواهند داشت؟
انسان‌های قابل هک
هک کردن مغز در واقع به فعالیتی اطلاق می‌شود که در آن سیگنال‌های مغزی را می‌توان کنترل کرد تا ضمن دستکاری آنها قادر بود تا به بهبود وضعیت سلامت افراد کمک کرد. در CES 2016 شرکت BrainCo از تکنولوژی نوآورانه و جدیدی رونمایی کرد که گرچه ساختار بزرگ و پیچیده‌ای ندارد اما توسط آن انسان قادر است تا به دستکاری هدفمند سیگنال‌های مغزی بپردازد، و این یعنی گامی موفق برای تحقق این تکنولوژی ترسناک «هک مغز انسان» است.
شاید ترسناک‌ترین وسیله قابل هک وسایل پیوند پزشکی مانند دستگاه‌های تنظیم ضربان قلب باشند که از سیگنال‌های بی‌سیم استفاده می‌کنند، پمپ‌های انسولین نیز آسیب‌پذیرتر از این وسایل هستند. افرادی که به هر دلیل دچار حوادثی تلخ می‌شوند همواره با کوهی از خاطرات ناگوار به زندگی خود ادامه می‌دهند. هنگامی که ایمپلنت یا پروتز شما توسط افراد خوب به روز شود بسیار عالی خواهد بود، اما به این معنی هم هست که سخت‌افزارهای انسانی را می‌توان برای انجام قتل آن هم به صورت ناشناس و از راه دور هک کرد. همواره این پرسش مطرح می‌شود که چگونه امکان دارد بتوان این خاطرات را از ذهن پاک کرد؟
حشرات الکترونیکی
سال‌هاست که دانشمندان شیوه و مدل پرواز کردن پرندگان، خفاش‌ها و حشرات را برسی می‌کنند تا با استفاده از آن پهپادها و سیستم‌های پروازی بهتری طراحی کنند. اما در عین حال دانشمندان در پی آن بوده‌اند که راهی برای کنترل پرواز حشرات پیدا کنند. تصور کنید که بتوان حین پرواز یک حشره، با فرمانی جهت پروازش را تغییر داد! این جانوارن الکترونیکی به کمک میکروفون و دوربین‌هایشان می‌توانند شما را ردگیری کرده و حتی نمونه‌هایی از DNA شما را استخراج کنند. شاید روزی از این فناوری‌ها برای کمک به بیماران هم استفاده شود.
تشخیص چهره
آخرین شایعات درز یافته به بیرون حاکی از آن هستند که اپل در طراحی آیفون 8، تاچ آی دی را کنار گذاشته و به سراغ فناوری تشخیص چهره خواهد رفت. گفتنی است نمایندگان Realface ادعا می‌کنند که برنامه تشخیص چهره آنها با دقت 99.67 درصدی عمل می‌کند که حتی از قدرت تشخیص 97.5 درصدی چشم انسان نیز بالاتر است که نشان از قدرت این تکنولوژی ترسناک دارد. نکته شگفت‌انگیز دیگر آن است که نرم‌افزار کمپانی قادر است دوقلوهای همسان را نیز از یکدیگر تشخیص دهد.
اسکنر عنبیه
یک اسکنر عنبیه تنها یک عکس از چشم شما نمی‌گیرد تا آن را با موردی که از پیش ذخیره کرده است مقایسه کند. این حسگر بدین صورت کار می‌کند که ابتدا یک اشعه‌ی مادون قرمز فاصله‌ی نزدیک با فرکانس کم را مستقیما به سمت چشمان کاربر ارسال می‌کند. این نوع از تابش الکترومغناطیس، بسیار بهتر از نور مرئی کار می‌کند، چرا که جزییات ثبت شده توسط آن از عنبیه بسیار دقیق‌تر از نور مرئی هستند. بنابراین با این روش، یک دوربین متوسط هم می‌تواند تصویری بسیار دقیق بگیرد.
اگر از اسکنر عنبیه استفاده کنیم، هکرها برای نفوذ به گوشی هوشمند ما به یک کپی از الگوی عنبیه‌ی ما با رزولوشن بالا نیاز دارند. تهیه‌ی چنین تصویری از عنبیه‌ی یک فرد بسیار سخت است و اگر هکر بخواهد بدون متوجه شدن کاربر از عنبیه‌ی او تصویر باکیفیتی تهیه کند این کار تقریبا غیرممکن می‌شود. بنابراین می‌توان اسکنر عنبیه را به دلیل سختی بسیار زیاد عملیات کپی الگوی عنبیه، بسیار امن‌تر از حسگر اثر انگشت دانست. از این تکنولوژی ترسناک بیومتریک می‌توان برای ردگیری افراد در گروه‌های زیاد استفاده کرده و عملا جامعه را به یک ایست و بازرسی بزرگ تبدیل کرد.
پاک کردن حافظه مغز
حتما فیلم موفق مردان سیاه پوش را دیده‌اید که با یک دستگاه کوچک بخشی از حافظه افراد را در یک لحظه پاک می‌کردند. یکی از لازمه‌های اصلی ایجاد تغییر در خاطرات انسان، استفاده از داروهایی است که بنابر اطلاعات ارائه شده هم اکنون نیز در بازار قابل یافت هستند. شاید در سال‌های دور امکان حذف و تغییر تجربیاتی که در ذهن انسان‌ها ثبت شده تنها محدود به داستان‌های علمی تخیلی بود، اما اخیرا با پیشرفت‌های صورت گرفته در حوزه‌ی فناوری‌های مرتبط با اسکن سیستم اعصاب، محققان هر چه بیشتر به امکان تغییر حافظه‌ی انسان نزدیک و نزدیک‌تر شده‌اند.
این تکنولوژی ترسناک به ابزارهای نورانی یا ماشین‌های عظیم احتیاجی ندارد، در عوض به‌وسیله ترکیبی شیمیایی انجام می‌شود که پروتئین‌های خاصی را بدن هدف گرفته و باعث شکستن پیوندهایی می‌شود که ما را قادر به یادآوری موارد خاص می‌کند. دانشمندان در ابتدا اعتقاد داشتند که خاطرت در ذهن انسان در یک ساختار و مکان مجتمع ثبت می‌شوند. برای مثال تصور غالب حکایت از وجود یک مرکز بایگانی مبتنی بر سیستم اعصاب در ذهن انسان داشت، حال آنکه مطالعات اخیر دانشمندان نشان داد که هر یک از خاطرات ذهنی ما در ارتباطات موجود در مغز ثبت می‌شوند.
سلاح لیزری سبک
در محیط‌های شهری استفاده از تسلیحات متعارف با دقت پایین می‌تواند آسیب‌ها و خساراتی موازی زیادی را به بار بیاورد و به همین خاطر، پنتاگون مرتبا تلاش می‌کند تا خطر درگیری‌‌های نظامی را در موقعیت‌های یاد شده کاهش دهد. برنامه Excalibur دارپا نیز با هدف کم کردن شدت این نگرانی‌ها کلید خورده و به تولید نوعی تکنولوژی ترسناک «تسلیحات لیزری سبک» انجامیده است. دارپا امیدوار است که این برنامه عاقبت به ساخت یک لیزر 100 کیلو واتی بیانجامد که بتوان از آن در حملات دقیق علیه اهداف زمینی و هوایی بهره گرفت.
تبلیغات هوشمند
فناوری‌هایی نظیر SignEye دوربینی را به یک بیلبورد متصل کرده و با استفاده از فناوری‌های تشخیص چهره موارد کلی نظیر رده سنی و جنسیت شما را مشخص می‌کنند. به این ترتیب می‌توانند تبلیغاتی درست مناسب شما پخش کنند و پرتوهای صوتی هولوسونیک (Holosonic) می‌توانند پیام‌های گفتاری و موزیکال را بدون ایجاد مزاحمت برای بقیه به سمت گوش‌های شما ارسال کنند. تصور کنید چنین فناوری‌ای با مثلا اطلاعات گوگل پلاس یا فیسبوک ترکیب شده یا با پایشگرهای سلامت شما (که احتمالا پوشیدنی خواهند بود) ارتباط برقرار کند!
سلاح‌های زیستی
وقتی این خبر پخش شد که پاکت‌ها، حاوی هاگ باکتری مرگ‌آور سیاه زخم بود، وحشت همه جا را فرا گرفت. پاکت سیاه زخم به 22 نفر حمله کرد و پنج نفر را کشت. هفت سال بعد، FBI در پی تحقیقاتش به دانشمندی دولتی در حوزه سیاه زخم رسید که البته قبل از بسته شدن پرونده خودکشی کرد. سلاح‌های بیولوژیک مانند سلاح های شیمیایی از جمله سلاح‌های تخریب جمعی به شمار می‌روند. برنامه سلاح‌های زیستی آمریکا تا مدت‌ها مخفیانه دنبال می‌شد تا اینکه سال‌ها بعد افشای اینکه دولت آمریکا بدون رضایت افراد در آزمایشگاه‌ها و آزمایش‌های میدانی خود از عوامل زیستی برای آزمایش بر روی آنها استفاده کرده است، جنجال‌های فراوانی ایجاد کرده و برخی از جنبه‌های این برنامه تسلیحاتی گسترده را افشا کرد.
از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های این تکنولوژی ترسناک این بود که آمریکا در سال 1956 در عملیاتی موسوم به شهر بزرگ (Big City) با اگزوز ماشین اقدام به پراکنده کردن باکتری بیماری سیاه زخم در شهرهای آمریکا کرد. تأثیر بخش‌های نظامی در توسعه زیست‌فناوری به حدی چشم‌گیر است که به عقیده بسیاری، امروزه پیشرفته‌ترین و پیچیده‌ترین ایده‌های زیست‌فناوری، نه به‌وسیله دانشمندان و محققین دانشگاهی، بلکه به‌وسیله لابراتوارهای مراکز نظامی و تحت تدابیر شدید امنیتی و دور از دسترس افکار عمومی در حال انجام هستند.
