روزنامه فرامنطقهای «رای الیوم» در مقالهای در بخش سخن سردبیر، به سفر «رجب طیب اردوغان» رئیسجمهوری ترکیه به قطر پرداخته و فرضیههایی را درباره چرایی عدم حضور «شیخ تمیم بن حمد آل ثانی» در مراسم استقبال از اردوغان در فرودگاه مطرح کرده است.
اخبار بینالملل- در این مقاله آمده است: این روزها معدود پایتختهای عربی و شاید غربی درهای خود را به روی رجب طیب اردوغان باز میکنند؛ بنابراین دیدار وی از دوحه، پایتخت قطر که روز دوشنبه انجام شدف از نظر زمانبندی آن قابل تامل است و پیامدها و واکنشهای احتمالی کشورهای خلیجفارس و عربی را دارد.
این مقاله با اشاره به اینکه اردوغان در سفر به واشنگتن و دیدار با همتای آمریکایی خود «دونالد ترامپ» به هیچیک از اهداف خود برای حل اختلافات اساسی میان طرفین دست نیافته است، نوشت: حمله نیروهای نظامی ترکیه به شمال سوریه، که از یک و نیم ماه پیش آغاز شده است، به بحرانی شدن روابط این کشور با بسیاری از کشورهای عربی منجر شده که مداخله آن را در امور کشورهای عربی محکوم میکنند و این عملیات را گامی برای مصادره بخشی از سرزمین سوریه به بهانه ایجاد منطقه امن برای اسکان آوارگان سوری، که در حال حاضر مقیم ترکیه هستند، قلمداد میکنند.
نویسنده مقاله در ادامه نوشته است: شیخ تمیم جزو استقبال کنندگان از اردوغان هنگام ورودش به فرودگاه دوحه، بر خلاف معمول، نبود و او «خالد العطیه» معاون نخستوزیر و وزیر دفاع را مامور چنین اقدامی کرد؛ امری که سوالهای بسیاری مطرح میکند به نحوی که برخی درباره نوعی «سردی» در روابط سخن میگویند و برخی دیگر نیز از تمایل قطر به ارسال پیامی به کشورهای خلیجفارس صحبت میکنند مبنی بر اینکه دوحه مایل به بازگشت به «خانه خلیج( فارس)» است و نمیخواهد هیچ مانعی در مسیر تلاشهای آشتیجویانهای، که این روزها کویت و پادشاهی عمان صورت میدهند، ایجاد کند.
این مقاله افزود: موضوع قابل توجه این است که سفر اردوغان به قطر با ورود تیم ملی فوتبال سعودی به دوحه با هواپیمای سعودی همزمان شده است؛ اتفاقی که برای نخستین بار از زمان آغاز بحران در شورای همکاری خلیجفارس میافتد و محاصره مستمر( دوحه) که تقریبا از 2 سال پیش آغاز شده را میشکند. همین اتفاق پیشتر نیز از سوی کشورهای امارات( اعزام تیم ملی با هواپیمای ویژه) و بحرین- دو شریک سعودی در بحریم قطر- تکرار شد و این سه کشور هیچگونه احساس دوستی با رئیسجمهوری ترکیه ندارند که کشورش میزبان بسیاری از معارضان سیاسی بارز آنها است.
نویسنده با اشاره به دیپلماسی فوتبالی میان 4 کشور عضو شورای همکاری خلیجفارس، در عین حال نوشت که هنوز زود است که درباره امکان موفقیتآمیز بودن تلاشهای آشتیجویانه در شورای همکاری خلیجفارس خوشبین بود.