در کمتر از یک هفته آینده انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان بابد برگزار شود، انتخاباتی که پس از کش‌وقوس‌های فراوان بالاخره با نظر مستقیم آمریکایی‌ها تصمیم به برگزاری آن گرفته شد.
اخبار بین‌الملل- آمریکایی‌ها این بار برخلاف همه انتخابات گذشته که تلاش می‌کردند تا با چنگ و دندان انتخابات را برگزار کنند این بار تصمیم اولیه‌شان این بود که برای تامین منافع خود و خروج از باتلاق افغانستان، به سمت توافق با طالبان پیش رفته و انتخابات را به تعلیق و نهایتا لغو بکشانند.
با این حال و پس از تصمیم شخصی ترامپ برای لغو مذاکرات صلح با طالبان باز این آمریکایی‌ها بودند که مجوز برگزاری انتخابات را صادر کردند و اکنون قرار است این دور از انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان برگزار شود.
برخی سرد بودن فضای سیاسی انتخابات افغانستان را ناشی از همین رفت و برگشت‌های آمریکا می‌دانند که موجب شده گروه‌های سیاسی تلاشی جدی برای مبارزات انتخاباتی نداشته و فضای کنونی دموکراسی در این کشور سرد و بی‌روح و رو به زوال باشد اما مشکل اصلی در جای دیگر است: "انتصابات آمریکایی" پس از روی کار آمدن دولت موقت به رهبری حامد کرزی و توافق همه طرف‌ها در کنفرانس بن برای طی دوران انتقالی و سپس برگزاری انتخابات، نوری از امید برای برقراری دموکراسی در افغانستان پدیدار شد.
موعد برگزاری انتخابات فرا رسید و حامد کرزی پای به میدان نخستین رقابت انتخاباتی گذاشت، انتخاباتی سراسر تقلب و تخلف اما فضا با دخالت آمریکایی‌ها آرام می‌شود. آمریکایی‌ها تصمیم گرفته بودند کرزی رئیس‌جمهور شود و نیاز به یک نمایش دموکراسی داشتند.
صرف میلیاردها دلار پول و بازی با جان صدها نفر برای نمایش دموکراسی فقط برای آن صورت پذیرفت که انتصاب کرزی، انتخاب جلوه کند و افغان‌ها هم که هنوز امیدوار به پیشرفت بودند سکوت کردند.
دور بعد انتخابات باز با رقابت جدی میان کرزی و عبدالله عبدالله برگزار شد و هنوز آمریکایی‌ها نظرشان ریاست‌جمهوری کرزی بود. نتیجه انتخاب مردم به وضوح عبدالله عبدالله بود اما کرزی انتصاب واشنگتن بود و شد آنچه شد. رهبران جهادی افغانستان هم با وعده پست و پول و مقام سکوت اختیار کرده و قدرت‌طلبی و منعت‌طلبی شخصی و گروهی‌شان را بر رای مردم کشورشان ترجیح داده و انتصاب آمریکایی‌ها را پذیرفتند.
اما در این دوره از ریاست‌جمهوری کرزی مشخص شد که آمریکایی‌ها به دنبال عقیم‌سازی مجاهدین و سایر رهبران افغانستان هستند و همین موضوع باعث شد موجی از سرخوردگی و اعتراض در میان آنها به وجود آید.
همین مساله آنها را بر آن داشت تا در دور بعدی انتخابات به صورت جدی وارد میدان شده و در برابر خواست آمریکایی‌ها بایستند.
این بار این محمد اشرف‌غنی بود که در مقابل عبدالله عبدالله صف‌آرایی می‌کرد.
عبدالله و تیم‌اش که سابقه تقلب و تخلف انتخابات‌های گذشته را داشتند نظارت‌شان را جدی‌تر کردند که کمی موثر بود.
نتایج انتخابات مشخص شد و آمریکایی‌ها برای آرام کردن اوضاع انتخابات را به دور دوم کشاندند و در این دور انتصاب آنها اشرف‌غنی بود. انتصابی که این بار با برخورد جدی جهادی‌ها و عبدالله روبرو شد و در نهایت باز این آمریکا بود که برای مردم افغانستان تصمیم گرفت و قدرت را تقسیم کرد و حکومت خودساخته وحدت ملی را در کابل به میان آورد، حکومتی با دخالت مستقیم آمریکایی‌ها و بدون توجه به رای و نظر مردم افغانستان. البته این را هم نباید از یاد برد که هیچ کدام از وعده‌های آمریکا برای تشکیل این حکومت عملی نشد.
حال افغانستان و مردم این کشور به ایستگاه بعدی انتخابات رسیده‌اند، انتخاباتی با طعم دخالت مستقیم آمریکایی‌ها.
مردم و رهبران سیاسی در افغانستان دیگر به این قطعیت رسیده‌اند که دموکراسی تنها شعاری برای نمایش آمریکایی بوده و آنچه تاکنون بی‌اهمیت بوده رای و نظر آنهاست. تا همین نزدیک به یک ماه پیش که آمریکا دلش می‌‌خواست به توافق صلح با طالبان دست یابد همه روند انتخابات را متوقف کرده بود و پس از آنکه توافق را بهم زد حال دلش می‌خواد انتخابات را برگزار کند.
از سوی دیگر تجربه نشان داده این انتخابات نیست و انتصابات آمریکایی است و وابستگی صرف به واشنگتن باعث شده مردم و رهبران سیاسی افغانستان نتوانند حرفی برای گفتن داشته باشند.
دموکراسی آمریکایی در افغانستان چه بخواهند چه نخواهند مرده است و آمریکایی‌ها در این دوره نیز راهی جز انتصاب ندارند و فضای ارزش‌های آمریکایی در افغانستان رو به افول است و خاموش خواهد شد.
این دور از انتخابات افغانستان نیز با سردی و کسلی برگزار خواهد شد و آنچه از پیش تعیین شده بر مسند حکومت در کابل خواهد نشست و مردم و سیاسیون نقشی در این روند ندارند و آنچه دقیقا برای آمریکایی‌ها مهم نیست، آینده افغانستان و مردم این سرزمین است.
