نوری الدروقی، متخصص تحقیقات رادیولوژی و محقق مرکز تحقیقات هسته‌ای لیبی در گفت‌وگو با اسپوتنیک اظهار کرد: گروهی از دانشمندان هسته‌ای لیبی گزارشی را به "دولت توافق ملی" در طرابلس ارائه کرده‌اند که نشان می‌دهد ناتو در حمله به لیبی از بمب‌های حاوی اورانیوم ضعیف شده استفاده کرده است.
وی افزود: ما یک مطالعه در یکی از مقرهای ارتش لیبی انجام دادیم که توسط ناتو مورد بمباران قرار گرفته بود. در این مقر اماکنی یافتیم که میزان آلودگی آن به رادیواکتیو تا حد زیادی افزایش یافته بود، که پس از اندازه‌گیری‌های دقیق، به این نتیجه رسیدیم که این افزایش رادیواکتیو نتیجه استفاده ناتو از موشک‌های حاوی اورانیوم ضعیف شده بوده است.
محقق مرکز تحقیقات هسته‌ای لیبی در پاسخ به این سوال که آیا این افزایش درصد ابتلا به سرطان در همه مناطق لیبی است یا فقط در مناطقی که توسط ناتو بمباران شده است، گفت: طبق تحقیقات صورت گرفته تا کنون فقط در مناطقی بوده که توسط ناتو بمباران شده است، به دلیل انفجارها گاز یا مواد رادیواکتیو وارد شهر طرابلس شده و مردم این هوای آلوده را استشمام کرده‌اند که این امر به افزایش میزان بروز سرطان منجر شده است.
الدروقی ادامه داد: آثار اورانیوم تا این لحظه نیز در طرابلس وجود دارد. ما تیم‌های علمی برای تأیید و نمونه برداری از شهرهای دیگر و مناطق خارج از طرابلس ازجمله "مصراته"، "زلیتن" و مناطق دیگر اعزام خواهیم کرد تا مشخص شود که در این مناطق اورانیوم وجود دارد یا نه.
وی ادامه داد: ما در حال همکاری با شورای ریاست جمهوری و دولت توافق ملی هستیم تا این اجازه را به ما بدهند که از تمامی مناطقی که در سال ۲۰۱۱ مورد هدف قرار گرفتند، بازدید کنیم. ما درحال حاضر کار خود را از طرابلس آغاز کرده‌ایم و تحقیقات علمی نیز داریم و از آنجا که بیماری‌های سرطانی در لیبی گسترش یافته است، قصد داریم تا به منظور اطمینان حاصل کردن از این موضوع و درخواست حمایت فنی و پزشکی، به آژانس بین المللی انرژی اتمی برویم.
پس از قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت در ۱۹ مارس ۲۰۱۱ مداخله نظامی در لیبی با شلیک بیش از ۱۱۰ موشک کروز توسط آمریکا و بریتانیا آغاز شد. در آن زمان ائتلافی از چندین کشور به همراه ناتو در پاسخ به جنگ داخلی لیبی علیه دولت قذافی وارد عمل شدند.
این مداخله تا اواخر اکتبر و تا مرگ معمر قذافی، دیکتاتور سابق لیبی ادامه داشت و سپس ناتو در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۱ به این عملیات پایان داد. پس از این رویدادها، به دلیل نبود یک قدرت مرکزی در لیبی این کشور تا الان نیز شاهد بحران شدید، گسترش شبه نظامی‌گری و گروه‌های تروریستی و ناامنی است و به یک "پایگاه ترانزیتی" برای مهاجرت غیرقانونی از قاره آفریقا به اروپا بدل شده است.
