برخی خبرها از قریب‌الوقوع بودن توافق میان دولت سوریه و تروریست‌ها حکایت دارد که طبق آن هر کسی از تروریست‌ها که تمایل دارد، می‌تواند سلاحش را بر زمین بگذارد و تسلیم شود و هر کسی هم بخواهد می‌تواند همراه با خانواده‌اش خارج شود.
این توافق در حالی صورت می‌گیرد که ارتش سوریه توانسته است بسیاری از مناطق اطراف زینبیه را آزاد کند و پس از کنترل کامل بر غوطه شرقی آرامش را به دمشق بازگرداند. هرچند هنوز ایست بازرسی‌ها و گیت‌های متعددامنیتی در گوشه و کنار دمشق به چشم می‌خورند که از تاکسی گرفته تا دیگر خودروها را ریز به ریز می‌گردند و بازرسی می‌کنند اما چندان دور از ذهن هم نخواهد بود که نبض زندگی شهری به تپش افتاده است و کانون‌های این فضا از مراکز خرید و بازار و کافه و رستوران‌ها هم وضعیت نسبتاً عادی خودشان را داشته باشند. آب ،برق و خطوط تلفن و ارتباطی دمشق هم برقرار است. البته این وضعیت مدیون بهبود شرایط است که در یکی دو سال اخیر به نفع دولت مرکزی رقم خورده وگرنه تا یکی دو سال قبل وضعیت این گونه نبوده است و قطعی آب و برق هم چیز عجیبی محسوب نمی‌شده که به آن اعتراض شود. با این همه اوضاع اقتصادی عامه مردم چندان تعریفی ندارد. حقوق عادی یک کارمند متوسط دولت یا افسر ارتش سوریه معادل 300 دلار در ماه است که از زمان شعله ورشدن بحران افزایشی نداشته است. زندگی مردم عادی که کارمند و نظامی نیستند هم حدوداً با متوسط ماهانه 100 دلار در ماه اداره می‌شود که مبلغ قابل توجهی نیست. تولید ناخالص داخلی سوریه طی سال‌های بحران یک چهارم شده و از 60 میلیارد دلار به 15 میلیارد دلار کاهش یافته است. با همه این ها، چرخ زندگی در دمشق دوباره با زحمت درحال راه افتادن است. امنیت، دوباره زندگی را به شهر بر می‌گرداند.
