علی‌رغم حمایت «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا از اقدامات اخیر «محمد بن سلمان»، ولیعهد عربستان سعودی در بازداشت شاهزاده‌ها و مقام‌های ارشد این کشور، مقام‌های آمریکایی درباره تبعات رفتارهای او ابراز نگرانی کرده‌اند.
روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی روز چهارشنبه نوشته «محمد بن‌سلمان»، ولیعهد عربستان سعودی با حمایت‌های ضمنی پدرش، خودش را به عنوان قدرتمندترین چهره جهان عرب معرفی کرده و عربستان را همزمان در چندین جبهه درگیر تقابل‌جویی کرده است.
بن‌سلمان در روزهای گذشته دستور دستگیری 11 شاهزاده و نزدیک به 200 نفر از چهره‌های سرشناس در زمینه تجارت را صادر کرده است. او علاوه بر محاصره قطر، ایران را به اقدام جنگی متهم کرده و اصلی‌ترین چهره پشت وادار کردن «سعد الحریری»، نخست‌وزیر لبنان به استعفا بوده است. در یمن، نیروهای او درگیر جنگی هستند که به گسترش فقر، بیماری و بحران بشری منجر شده است.
به نوشته نیویورک‌تایمز، بن‌سلمان این اقدامات را با چنان سرعتی انجام داده که مقام‌های آمریکایی و دیگران نگران هستند که او در حال بی‌ثبات کردن منطقه است.
سرمایه‌گذاران، در نتیجه این اقدامات سرمایه‌هایشان را از عربستان خارج کرده‌اند. بن‌سلمان با تحت فشار قرار دادن بازداشت‌شدگان و دیگران برای تسلیم سرمایه‌هایشان تلاش کرده خروج سرمایه از کشورش را جبران کند.
نیویورک‌تایمز می‌نویسد: «او این دستگیری‌ها را به عنوان کارزاری علیه فساد معرفی کرده، اما قربانیان، آن را نوعی تصفیه می‌دانند. بن‌سلمان برای این اقدام از یک مسئول امنیتی در مصر که در کشورش به قساوت و رشوه‌خواری معرف بوده، مشورت گرفته است.»
مطابق این گزارش، پنتاگون و نهادهای اطلاعاتی آمریکا نگران هستند که اقدامات «نسنجیده» ولیعهد باعث شکست اهدافش شده و منطقه را بی‌ثبات کند.
یک مقام وزارت خارجه آمریکا به این روزنامه گفت: «دیپلمات‌های آمریکایی همراه با مقام‌های پنتاگون و سازمان سیا نگرانی‌های روزافزونی دارند، زیرا بن سلمان، در حال انجام رفتارهایی نسنجیده، بدون درنظر گرفتن تبعات آنها است که این امر ممکن است به منافع آمریکا لطمه بزند.»
فیلیپ گوردون، هماهنگ‌کننده سابق کاخ سفید در امور خاورمیانه می‌گوید: «او عزمش را جزم کرده که هیچ کاری را با احتیاط انجام ندهد. اما اگر ولیعهد عربستان شمار بیشتری از دیگر شاهزاده‌ها و ستون‌های رژیم را منزوی کند، به دنبال درگیری‌های منطقه‌ای پرهزینه باشد و سرمایه‌گذاران خارجی را فراری بدهد، ممکن است که چشم‌انداز هر گونه اصلاحاتی که قصد اجرایشان دارد را تضعیف کند.»
