دولت ترامپ باید با ایران صحبت کند

در مطلب نیویورک تایمز با عنوان «دنبال دردسر بودن در قبال ایران» آمده است: «رویکرد دولت ترامپ درباره  ایران از پیامهای درهم، پر بوده است موضوعی که درباره دیگر موضوعات سیاست خارجی هم این چنین بوده است. البته در بحبوحه این وضع درهم برهم، تمایلی شوم برای اهریمن سازی از ایران و تصویرسازی بد درباره تهدیدات این کشور هم وجود داشته است. موضوعی که می‌تواند به تقابل غیر ضروری و خطرناک منجر شود».

پاسخهای مختلف و متناقض درباره توافق سال 2015 هسته‌ای ایران، مورد مد نظر است. این توافق یکی از پیروزی‌های بزرگ دولت اوباما است.  

در این مطلب با اشاره به نامه اخیر وزیر خارجه آمریکا به کنگره آمریکا در خصوص برجام، به محتوای آن اشاره شده است.

در مطلب نیویورک تایمز ضمن اشاره به اذعان متعهد بودن ایران به تعهدات برجامی آمده است: «البته در نامه آقای تیلرسون تاکید کرد که "ایران همچنان کشور اصلی حامی تروریسم است" و گفت که دولت آمریکا در حال بازبینی و مرور این است که ببیند آیا تداوم تعلیق تحریم‌ها به افزایش و گسترش منافع امریکا ادامه می‌دهد یا نه».

نویسنده این مطلب به اظهارات وزیر خارجه آمریکا درباره ناکامی برجام در توقف جاه طلبی‌های ایران و تنها به تاخیر انداختن آن و همچنین اظهارات ترامپ درباره نقض روح برجام توسط ایران اشاره کرده است.

نیویورک تایمز در ادامه می‌نویسد: «اما با این وجود، روز جمعه(هفته گذشته) جیمز متیس وزیر دفاع در جریان سفر به اسرائیل تاکید کرد که توافق(برجام) "هنوز پابرجا" است و ایران "به نظر می‌رسد که به تعهداتش عمل کرده است". بنا برگزارش روز یکشنبه آسوشیتدپرس، در همان روز جمعه آقای ترامپ به آسوشیتدپرس گفت که "ممکن است ما در توافق نمانیم". چنین ابهامات پشت سرهمی در رابطه با مواضع آقای ترامپ در خصوص موضوعات مهم امنیت ملی، چیز جدیدی نیست. در میان کسانی که توجهاتشان به اظهارات آقای ترامپ جلب شده، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل و جمهوریخواهان و دموکراتهایی هستند که با توافق(برجام) مخالفت کردند و اینطور فکر کردند که با آقای ترامپ یک دوست واقعی دارند».

در این مطلب آمده است: «یک دلیل که آقای  ترامپ انتقاداتش از توافق(برجام) را  بیصدا و کم کرده است، این موضوع است که توافق مشخصا برنامه هسته‌ای ایران را محدود و کوچک کرده است و محدودیتهای شدیدی بر میزان غنی سازی اورانیوم اعمال کرده و بازرسی‌هایی بر آن اعمال شده که به جامعه بین‌المللی اجازه می‌دهد که در صورت تقلب ایران، از آن اطلاع یابد. همچنین اگر آمریکا در قبال توافق، خلف وعده کند این کشور است که به حق بار تقصیر فروپاشی توافق را به دوش خواهد کشید و دیگر قدرتهای جهانی عصبانی خواهند شد».

در ادامه یادداشت نیویورک تایمز می‌خوانیم : «آنچه شاید نگرانی آقای ترامپ را موجب شود این است که وقتی او می‌گوید که ایران با نقش ثبات زدایش در خاورمیانه، به روح توافق پایبند نبوده است. توافق بنا بود که مانع دستیابی ایران به سلاح اتمی شود و مداخله ایران در سوریه، لبنان و یمن و حمایتش از افراط‌گرایان مهار نکرد و احتمالا نمی‌توانست هم مهار و کنترل کند».

نویسنده مطلب می‌افزاید: «اینها نگرانیهای مشروعی است اما ایران، تنها کشوری نیست که منطقه را آشفته کرده است. برخلاف اوباما که استدلال می‌کرد که ایران شیعه و کشورهای سنی عربی به رهبری عربستان سعودی باید راهی برای همزیستی بیابند، آقای ترامپ به نظر می‌رسد نظر و دیدگاه سعودی را در آغوش گرفته؛ دیدگاهی که در آن  از ایران تصویری به بدترین شکل ممکن ارائه شده است».

  او به مواضع ترامپ و همچنین اظهارات تند تیلرسون درباره ایران و تاکید او که دولت ترامپ قصد ندارد مسئولیت مقابله با ایران و اطمینان از توقف برنامه اتمی این کشور را به دولت بعدی بسپارند، اشاره و تاکید کرد: «سوال این است که آقای ترامپ دقیقا می‌خواهد به کدام مسیر برود؟ اظهارات(تیلرسون) همان بیانیه‌ها و اظهاراتی بوده که پیشتر روسای جمهور آمریکا برای به راه انداختن اقدام نظامی مثلا در ماجرای عراق از آن استفاده کردند. اکنون، زمانی برای چنین اقدامی نیست. بهتر است آقای ترامپ با ترسیم و شکل دهی به یک استراتژی به منظور مقابله با رفتار ثبات زدای ایران و همچنین جستجو برای همکاری در جایی که ممکن است، به خودش و ثبات جهانی خدمت کند. به این منظور، دولت(ترامپ) باید مرتبا با دولت ایران صحبت کند اما این چیزی است که به نظر می‌رسد انجام نشده است و حتی برای آزادی سیامک نمازی بازرگان و پدرش باقر نمازی که دو آمریکایی-ایرانی هستند و به اتهامهای جاسوسی به 10 سال زندان محکوم شدند، تلاش کند. برای آزادی آنها، باید تنشهای منطقه‌ای کاهش یابد و توافق هسته‌ای در مسیر خود ادامه یابد. کار کردن با ایرانی‌ها، گزینه بسیار عاقلانه‌تری از قلدری کردن علیه آنها است».