سرمایه گذاری آمریکا بر سلاح شیمیایی

در مورد سوریه و ماجرای خان شیخون باید توجه داشت که آمریکا از واقعیت ماجرای سلاح شیمیایی در خان شیخون با خبر است و اگر از ان اطلاع نداشت، کسانی هستند که او را در جریان واقعیت قرار دهند اما وقتی واشنگتن از واقعیت با خبر است و آن را نادیده می گیرد، شرح و توضیح بی حاصل است.

سلاح شیمایی دستاویزی برای دخالت در سایر سوریه

آمریکا به خوبی می داند، ارتش سوریه از سلاح شیمیایی استفاده نکرده است و آن را در اختیار ندارد و در اصل نیازی به استفاده از سلاح شیمیایی ندارد، اما قابلیت سلاح شیمیایی برای آمریکا این است که در زمان مناسب از آن به عنوان دستاویزی برای دخالت در مسائل سوریه و یا کشورهای دیگر استفاده می کند، از همین رو نیازی نیست  کسی واقعیت های روشن را شرح دهد، با موضوع سلاح شیمیایی یا بدون آن آمریکا برای سرکوب سوریه و دستاوردهای ارتش این کشور در نبردهای اخیر، در سوریه دخالت می کند.

حمله به عراق و تخریب آن

آمریکا از همین سلاح به عنوان دستاویزی برای حمله به عراق استفاده کرد و آن را به ویرانی کشید و هنگامی که از اثبات وجود سلاح کشتار جمعی در این کشور ناتوان ماند، تنها توجیهی که برای حمله به خاک عراق آورد این بود: دنیا بدون صدام حسین بهتر است.

سرمایه گذاری آمریکا بر سلاح شیمیایی

به این ترتیب سرمایه گذاری آمریکا بر موضوع سلاح شیمیایی به مثابه برگ برنده  نظامی در خدمت منافع سیاسی است و هنوز طرح مسائلی مانند استفاده از سلاح شیمیایی و رسیدن آن به دست گروههای خطرناک موجب وحشت آن دسته از مردم جهان می شود که تابع خواست آمریکا هستند.

بر این اساس آمریکا جیره خواران خود را از ترکیه، عربستان، امارات متحده عربی، قطر و اردن جذب کرد تا مانع پیشروی ارتش سوریه شوند آن هم در شرایطی که همچنان از دستاوردهای نیروهای ارتش وحشت زده هستند.

آمریکا در نظر دارد بار دیگر وارد صحنه سوریه شود و تنها دری که اندکی برایش باز مانده است، شهر الطبقه و محور شمال شرق سوریه است از همین رو با طرح سرکوب حمله شیمیایی، به حمله موشکی به پایگاه الشعیرات اقدام کرد و هنوز نیز تکرار می کند که اگر چنین نشود و اگر چنان پاسخی را دریافت نکند و یا اما و اگرهای دیگر، این حملات ادامه خواهد یافت به این ترتیب باید گفت، برگه سلاح شیمیایی هنوز برای آمریکا تاریخ مصرف دارد.