در طول 6 سال گذشته از بحران سوریه، هیچ شهر سوریه به اندازه حلب شاهد حمایتهای نظامی غرب و آمریکا از تروریستها نبوده است، که این امر نشان می‌دهد که حلب محور درگیری در سوریه است.
بیش از چهارسال از آغاز درگیری‌ها بین ارتش سوریه و گروههای تروریستی برخوردار از کشورهای غربی و عربی خلیج فارس در شهر حلب می‌گذرد. بیشتر تحلیلگران و ناظران معتقدند که حلب محور درگیری‌های سوریه را تشکیل می‌دهد و کسی که در این نبرد پیروز شود، کفه ترازو به نفع او سنگینی می‌کند و او در جنگ سوریه برنده است.
داده‌های موجود نشان می‌دهد که ارتش سوریه است بویژه بعد از آزادسازی پی در پی روستاها و محلات شرقی این شهر از چنگ تروریستها، و اعلام آمادگی استفان دی‌میستورا نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه جهت بدرقه صدها فرد مسلح برای خروج از محلات شرقی این شهر، به فیصله دادن به این نبرد نزدیک شده است و اردوگاه دشمنان دولت سوریه در تنگنایی شدید قرار گرفته اند.
در طول سال‌های گذشته، ترکیه، آمریکا، کشورهای عربی خلیج فارس، شمار زیادی از عناصر مسلح را جذب و آنها را با هدف کنترل بر شهر حلب، مجهز به سلاح و مهمات کردند. در طول این مدت تروریستها حملات مختلفی علیه مواضع ارتش سوریه انجام دادند تا نبرد در حلب را در سریع‌ترین زمان ممکن به نفع خود فیصله دهند، اما تمام نقشه‌های آنها بعد از کامل شدن حلقه امنیتی در اطراف این شهر و آغاز عملیات نظامی ارتش سوریه علیه گروههای تروریستی در شرق حلب، نقش بر آب شد.
سؤالات مهمی که اینجا مطرح می‌شود این است که چرا کشورهای غربی و کشورهای عرب خلیج فارس همه امکانات خود را برای پیروز شدن در نبرد حلب به کار بستند، و اگر آنها در این نبرد شکست بخورند، چه حالی خواهند داشت و اهمیت استراتژیک این شهر در این برهه چیست؟
پاسخ به پرسشهای فوق الذکر را در موارد ذیل می‌توان خلاصه کرد:
1.شهر حلب با موقعیت استراتژیک خود حلقه وصل مهمی در شمال سوریه به شمار می‌رود و تعدادی از استانها از جمله رقه، دیرالزور را در شرق، حمص و حماه را در جنوب و ادلب را در غرب به هم متصل می‌کند.
2.شهر حلب از نزدیک‌ترین شهرهای سوریه به مرزهای ترکیه به شمار می‌رود و از دیرباز رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه این شهر را امتداد و عمقی استراتژیک برای کشورش دانسته است.
3. درصورتی که نبرد حلب به نفع ارتش سوریه رقم بخورد، کشورهای غربی خود به چند دلیل خود را در تنگنایی شدید خواهند دید که از برجسته‌ترین دلایل این است که حلب تنها شهری است که در آن کسانی که واشنگتن آنها را معارضان میانه‌رو می‌خواند، می‌جنگند، اما الرقه و ادلب که تحت اشغال دو گروه تروریستی داعش و النصره است، منطبق نیست و در نتیجه واشنگتن نمی‌تواند از تروریستهای خود در الرقه و ادلب همانگونه که از معارضان میانه‌رو در حلب دفاع می‌کند، دفاع کند و بنابراین واشنگتن باید با تروریسم مبارزه کند یا حداقل با عملیات ارتش سوریه علیه تروریسم در این دو شهر مذکور، مخالفت نکند.
علاوه بر الرقه و حلب، برخی از بخشهای شهر دیرالزور در شرق این کشور، تحت اشغال گروههای تروریستی است. اما دمشق، و بخشهای گسترده‌ای از حومه آن، لاذقیه و حومه آن، طرطوس، حماه، حمص، بخشهای گسترده‌ای از درعا، سویداء و بخشهایی از قنیطره تحت کنترل ارتش سوریه است. این امر موجب شده است که غرب به رهبری آمریکا تمام تلاشهای سیاسی و میدانی خود را برای کنترل بر شهر حلب به عنوان تنها مکان باقی مانده که می‌توانند از طریق آن از معارضان میانه‌روی خود حمایت کنند، به کار برند، زیرا از دست دادن حلب، از دست دادن برگ برنده‌ای بزرگ در جنگ سوریه است.
بر اساس داده‌های فوق، در صورتی که ارتش سوریه بتواند نبرد حلب را به نفع خود فیصله دهد، برگهای برنده در دستانش خواهد بود.
