همه کشورهای ثروتمند به استثنای آلمان درهای خود را به روی پناهندان سوری بستند و کشورهای اتحادیه اروپا مبلغ شش میلیارد دلار به عنوان«رشوه»به ترکیه دادند تا مرزهایش را به روی آنها ببندد و از سوار شدن آنها به قایق های مرگ از طریق بندرهایش برای نفوذ به اروپا برای یافتن امنیت و یک لقمه نان با کرامت جلوگیری کند.
«عبدالباری عطوان»نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در بخش سخن سردبیر در روزنامه رأی الیوم به نشست بین المللی در سازمان ملل برای رایزنی درباره پناهندگان سوری پرداخت و نوشت:سازمان ملل روز دوشنبه «نشست پناهندگان»را در حاشیه نشست های مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک برگزار کرد و در این نشست سخنرانی پشت سخنرانی از تریبون آن برگزار شد و اشک های زیاد درباره احوال پناهندگان و ضرورت ارائه کمک به آنها و ایجاد راه حل های ریشه ای برای حل این مصیبت ریختند از جمله این سخنرانی ها،سخنرانی «باراک اوباما»رئیس جمهوری آمریکا بود اما هیچ کدام از سخنرانان به جوهر اساسی این مصیبت نپرداختند و آن دخالت های نظامی غربی و موانع کشورهای ثروتمند است.
اوباما از جامعه جهانی خواستار تلاش بیشتر برای کمک به پناهندگان فراری از نزاع در سوریه و دیگر کشورهای جنگ زده شد اما هرگز به نقش کشورش در این نزاع ها و ناکام کردن راه حل ها برای این نزاع ها و بستن درهای کشورش به روی پناهندگان و فقط پذیرفتن تعدادی محدود، نپرداخت و این کارش به مثابه خاکستر پاشیدن در چشم هاست.
شرکت کنندگان در این نشست چشم به جمع آوری سه میلیارد دلار دارند تا بتوانند صندوقی برای کمک به پناهندگان شکل دهند و این رقم بسیار اندک است زیرا فقط یکی از کشورهای دخالت کننده در بحران سوریه دو برابر این مبلغ به شکل کمک های مالی و قراردادهای تسلیحاتی پرداخت کرده است اما ایالات متحده نیم میلیارد دلار برای آموزش حداقل 300 فرد مسلح و تسلیح آنها در سوریه پرداخته است که بیشتر آنها در همان رویارویی اول پا به فرار گذاشتند.
همه کشورهای ثروتمند به استثنای آلمان درهای خود را به روی پناهندان سوری بستند و کشورهای اتحادیه اروپا مبلغ شش میلیارد دلار به عنوان«رشوه»به ترکیه دادند تا مرزهایش را به روی آنها ببندد و از سوار شدن آنها به قایق های مرگ از طریق بندرهایش برای نفوذ به اروپا برای یافتن امنیت و یک لقمه نان با کرامت جلوگیری کند.
بیش از هفت هزار پناهنده فقط در دو سال گذشته در دریای مدیترانه غرق شدند زیرا عملیات «نجات»به شکل جزئی متوقف شد و گزارش هایی وجود دارد که می گوید برخی قایق ها به عمد با سرنشینان آنها در عرض دریا غرق شدند و گزارش های کمیسیون عالی امور پناهندگان وابسته به سازمان ملل می گوید که تعداد قربانیان در سال آینده افزایش می یابد.
شاهزاده «محمد بن نایف»ولیعهد عربستان سعودی که به نمایندگی کشورش در این نشست شرکت کرد در سخنرانی اش گفت که کشورش دو میلیون و نیم پناهنده سوری را پذیرفته است و نمی دانیم اینها چگونه به عربستان رسیدند،پشت پرندگان ابابیل مثلا؟مرزهای عربستان با اردن و عراق که کاملا بسته است و یک پشه هم نمی تواند از آنها عبور کند.عربستان از کشورهایی است که بیشترین دخالت نظامی و سیاسی را در پرونده سوریه دارد و میلیاردها دلار در این چارچوب هزینه کرد و همین مساله درباره قطر، کویت و امارات هزینه کردند اگر چه اذعان می کنیم که مساله نسبی است.
این کشورهای عربی فقیر ندار بودند که درهای خود و قلب های ملت های شان را برای پناهندگان سوری باز کردند کشورهایی مانند لبنان که دو میلیون پناهنده در اراضی اش هستند یعنی نصف تعداد ساکنانش و اردن نیز که دو میلیون پناهنده دیگر یعنی یک سوم تعداد شهروندانش پذیرفته است و در این کشور میلیون ها پناهنده فلسطینی و عراقی حضور دارند. سودان را نیز نباید فراموش بکنیم که هیچ گاه درهای خود را به روی هیچ گونه پناهنده سوری نبست و فهرست در این زمینه طولانی است.
اوباما رئیس جمهوری آمریکا اذعان کرد که بزرگترین خطایی که در دو دوره ریاست جمهوری اش مرتکب شد دخالت نظامی در لیبی بود و از این کار ابراز پشیمانی کرد.یک هفته پیش نیز کمیته تحقیقات وابسته به پارلمان انگلیس نیز همین پشیمانی و ندامت را ابراز کرد اما اما به شیوه فریبکارانه و با انتخاب دقیق کلمات به شیوه انگلیسی صورت گرفت اما اوباما و اعضای پارلمان انگلیس هیچ کلمه ای در همبستگی با سه میلیون پناهنده لیبیایی که در شرایط سختی در دو کشور عربی فقیر زندگی می کنند که نه نفت دارند و نه طلا و آنها تونس و مصر هستند،نگفتند.
کسی که می خواهد مشکل پناهندگان را حل کند؛ پناهندگانی که متاسفانه اکثریت قاطع آنها عرب و مسلمان هستند،باید از دخالت نظامی در امور آنها و اعزام نیروهای ویژه و غیرویژه برای تخریب کشورهایشان و تبدیل این کشورها به کشورهای شکست خورده ای که هرج و مرج خونین بر آنها آنها حاکم است و از کاشتن بذرهای فتنه های طایفه ای و نژادی در آنها برای تشدید نزاع ها و جنگ های داخلی دست بردارد.
همه منطقه خاورمیانه و کشورهایش بدون استثنا در معرض «توطئه»تجزیه آنها و غرق کردن اش در جنگ ها و غارت ثروت های اش و قرار دادن شمشیر تروریسم بالای سرش و پیگرد حقوقی اش برای مکیدن ذخایر مالی اش و در گرو گرفتن نفت و گازش برای دهه های آینده قرار دارد.
