صدور قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد درخصوص آتشبس در نوار غزه، نقطه آشکارساز شکست مشترک واشنگتن و تلآویو در متن و فرامتن جنگ غزه محسوب میشود. بسیاری از تحلیلگران حوزه روابط بینالملل، اصرار آمریکا بر صدور قطعنامه آتشبس درغزه راتلاشی برای جلوگیری ازتشدیدهزینههای شکست رژیم اشغالگر صهیونیستی در این معادله قلمداد میکنند. طی هفتههای اخیر، شاهد تشدید اختلافات و بحرانها در اردوگاه درونی شیاطین صهیونیست هستیم.
استعفای بنی گانتز ودو وزیردیگرازکابینه اضطراری (کابینه جنگ رژیم اشغالگرصهیونیستی) ازیکسو واختلافاتی که میان واشنگتن و تلآویو بر سر تاکتیکهای ادامه جنگ رخ داده، بیش ازپیش مورد توجه افکارعمومی جهان قرارگرفته است. رژیم اشغالگر صهیونیستی اکنون بیش از هر زمان دیگری با نمادهای شکست و تباهی خود مواجه شده است.
این رژیم در جدیدترین موضعگیری خود مدعی شده که به عملیات نظامی خود در نوار غزه ادامه خواهد داد و در مذاکرات «بیمعنی و عبث» با حماس شرکت نخواهد کرد. اعلامیه اسرائیل مبنی بر تعهد به ادامه عملیات نظامی در نوار غزه بلافاصله پس از آن صادر شد که شورای امنیت سازمان ملل متحد با طرح پیشنهادی آمریکا برای برقراری آتشبس میان اسرائیل و حماس و پایان دادن به هشت ماه درگیری در نوار غزه موافقت کرد. رئوت شاپیر بن نفتالی، نماینده رژیم اشغالگر صهیونیستی در سازمان ملل، در نشست شورای امنیت نتوانست نگرانی و خشم خود را درخصوص تعدد و تکثر نمادهای شکست تلآویو کتمان کند.
ماجرای یک قطعنامه
۱۴عضو از ۱۵عضو شورای امنیت سازمان ملل روز دوشنبه به پیشنویس قطعنامه پیشنهادی آمریکا رأی مثبت دادند و فقط روسیه بود که به آن رأی ممتنع داد. این اولین باری است که این شورا چنین طرحی را برای پایان دادن به جنگ تصویب میکند. جو بایدن در تاریخ جمعه ۳۱ می (۱۱ خرداد) یک طرح آتشبس سه مرحلهای را ارائه کرد و پیشنویس قطعنامهای که در شورای امنیت به رأی گذاشته شد، در حقیقت مهر تاییدی بر این طرح سه مرحلهای آتشبس بود. این در حالی است که آمریکا طی ماههای گذشته، هرگونه طرح و قطعنامهای را درخصوص آتشبس دائمی یا موقت در نوار غزه وتو کرده بود، اما مقاومت همهجانبه حماس و جهاد اسلامی وساکنان غزه ازیکسو و تشدید فشارهای عمومی ملتهای جهان علیه جنایات ددمنشانه ووحشیانه رژیم کودککش صهیونیستی از سوی دیگر، جایی برای استمرار مانور مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی باقی نگذاشت و فراتر از آن، به بروز اختلافاتی جدی در میان شیاطین منجر شد.
تناقضاتی که قابل تامل است
حماس ازپذیرش این قطعنامه استقبال کرد و در بیانیهای اعلام کرد که آماده تعامل برای اجرای اقداماتی مانند خروج نیروهای اسرائیلی از غزه، تبادل اسرا، بازگشت ساکنان به خانههای خود و رد هرگونه تغییر یا کاهش جمعیتی در غزه است. به عبارت دیگر، حماس تاکید کرده است که در ازای آتشبس دائمی، تضمین شده وخروج اشغالگران ازنوارغزه، آزادی همه اسرای صهیونیست را صورت خواهد داد. این قطعنامه میگوید که رژیم اشغالگر صهیونیستی این طرح را پذیرفته و مقامات آمریکایی نیز بارها تاکید کردهاند که اسرائیل با این پیشنهاد موافقت کرده است، هر چند که اظهارنظرهای عمومی نتانیاهو، خلاف آن را نشان میدهد. این مسأله از یکسو نشاندهنده وجود اختلافات اساسی میان سیاستمداران صهیونیست با یکدیگر و از سوی دیگر، تشدید شکافها میان تلآویو و واشنگتن به سبب شکست مشترک این دو در جنگ غزه است.
تضمین آمریکایی اعتبار ندارد
لیندا توماس ــ گرینفیلد، سفیر آمریکا در سازمان ملل اعلام کرد که این کشور تضمین میکند که اسرائیل به تعهدات خود عمل خواهد کرد، کمااینکه مصر و قطر نیز همین تضمین را درمورد حماس میدهند. با این حال مقامات حماس بارها تاکید کردهاند که آزادی اسرا صرفا به زمانی موکول میشود که پیششرطهای مدنظر حماس ازجمله ترک غزه توسط اشغالگران و بازگشایی رفح اتفاق بیفتد. حماس بارها تاکید کرده است که هرگز بر سر یک توافقنامه موقت و شکننده، وارد مذاکره با بازیگران واسطهگر نخواهد شد.
به گفته توماس ــ گرینفیلد، این توافق به سه مرحله تقسیم میشود که شامل آتشبس اولیه، آزادی گروگانهای اسرائیلی و تبادل اسرای فلسطینی و درنهایت پایان دائمی خصومتها و خروج کامل نیروهای اسرائیلی از غزه، توزیع موثر کمکها و بازسازی چند ساله در نوار غزه است. این توافق هرگونه تغییر جغرافیایی در غزه را رد میکند. ریاض منصور، نماینده فلسطینی در سازمان ملل نیز گفت که تشکیلات خودگردان فلسطینی ــ که امور اداره کرانه باختری اشغالی را بر عهده دارد ــ از این توافق به عنوان گامی در جهت درست استقبال میکند، اما گفت که اجرای این اقدامات به عهده اسرائیل است
. با گذشت هشت ماه از آغاز جنگ در نوار غزه، رژیم اشغالگر صهیونیستی به اهداف اعلام شده خودنرسیده و اکثررهبران ارشدحماس آزادهستند. این درحالی است که مقامات نظامی اسرائیل اوایل این هفته تخمین زدند که هنوز حدود ۱۲۰گروگان در اسارت به سر میبرند و گمان میرود حدود ۷۰ نفر از آنها هنوز زنده هستند.