این نیروگاه ۶ کیلومتر مربعی، واقع در کامبریا در شمال غربی انگلستان، مسئول ذخیره‌سازی و از دور خارج کردن زباله‌های هسته‌ای ناشی از برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای و تولید برق است. این نیروگاه قبلا از سال ۱۹۵۶ تا ۲۰۰۳ برای تولید انرژی برق هسته‌ای استفاده می‌شد.
این روزنامه انگلیسی نوشت، با این حال این تاسیساتی که چند دهه از عمر آن می‌گذرد و بزرگترین سایت هسته‌ای اروپاست، دارای فهرستی از مسائل از جمله آزبست و خطرات آتش‌سوزی است. با این حال شاید نگران‌کننده‌ترین مساله، شکاف‌هایی در سیلوهای ذخیره‌سازی است که باعث کشمکش‌های دیپلماتیک با کشورهای متضرر از جمله ایالات متحده، نروژ و ایرلند شده است.
گاردین روز سه‌شنبه با استناد به اسناد رسمی که توسط این رسانه مشاهده شده، گفت که آسیب به یک سیلو زباله رادیواکتیو سمی باعث «نشت با عواقب جدی» شده است. این نشت که احتمالا تا سال ۲۰۵۰ ادامه خواهد داشت، می‌تواند در صورت بدتر شدن وضعیت، آب‌های زیرزمینی را آلوده کند.
یک کارشناس که در کمیته‌ای که سلافیلد و دیگر سایت‌های هسته‌ای را نظارت می‌کند، به گاردین گفت: سخت است بدانیم که آیا شفافیت کنار گذاشته شده یا خیر، زیرا هیچکس آنقدر شجاع نیست که بگوید "ما نمی‌دانیم این وضعیت چقدر خطرناک است" فقط اینکه می‌دانیم این وضعیت مطمئنا خطرناک است.»
یک گزارش اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۱ هشدار داد که یک حادثه در سلافیلد می‌تواند خطرناکتر از فاجعه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ باشد که حدود پنج میلیون نفر را در اروپا در معرض تشعشع قرار داد. سلافیلد حاوی مواد رادیواکتیو بیشتری نسبت به تاسیسات چرنوبیل در آن زمان است.
