آرنولد شولتسل نویسنده این تحلیل با عنوان «به سوی جنگ جهانی » با کنار هم قرار دادن تیترهای اصلی رسانه های بین المللی از این نشست روز چهارشنبه از جمله «اجلاس ناتو: آمادگی حمله به روسیه به شدت افزایش یافت»، «کی‌یف از گروه ۷ «سلاح‌های دوربرد» دریافت می‌کند» و یا «رویارویی با چین»، چنین برداشت کرد که تصمیم سازان عرصه جهانی امروزه شتابان به سوی راه اندازی یک جنگ جهانی دیگر در حرکت اند.
وی در این خصوص نوشت: کشورهای ناتو در اجلاس خود در پایتخت لیتوانی سه طرح دفاعی منطقه ای جدیدشان را در این نشست درحالی تصویب کردند که اجرایی کردن آنها بی تردید ما را به دوران جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی باز می گرداند. چون آخرین بار بیش از ۳۰ سال قبل (احتمالا ۷۰ سال قبل) نیز چنین طرح های نظامی دقیقی وجود داشت – طرح هایی که اسناد محرمانه آنها بیش از چهار هزار صفحه بود و سرانجام جهان را به جنگ جهانی دوم کشاند.
نویسنده با اعلام اینکه قطعا نتیجه اجرای این طرح ها وضعیت امنیتی کل قاره اروپا را نیز به طورکامل تغییر خواهد داد، افزود: این طرح ها به نحوی با ظرافت مطرح شدند وتوجه سیاستمدارانی که به ویلنیوس سفر کرده بودند و رسانه هابه سوی ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین منحرف شد، چون او پیش از برگزاری این نشست چندین بار شرکت خود در آن را به پذیرش قطعی عضویت رسمی کشورش در ناتو مشروط کرده بود، درحالی که اعضای این پیمان نظامی به هیچ وجه چنین تصمیمی نداشتند که بخواهند آنرا در دستور کار نشست خود قرار دهند، در نتیجه سرانجام سعی کردند زلنسکی را صرفا با وعده های تسلیحاتی بیشتر – از جمله مهمات پراکنده از آمریکا و تسلیحات نظامی به ارزش ۷۰۰ میلیون یورو از جمهوری فدرال آلمان – متقاعد کنند.
وی افزود: ظاهرا زلنسکی نیز روز چهارشنبه تا حدودی راضی به نظر می رسید و در یک سخنرانی مشترک با ینس استولتنبرگ دبیرکل پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) همان طور که همیشه مغرور به نظر می رسید، در حالی که به درستی برنامه های «بلندمدت» امنیتی گروه هفت کشور صنعتی بزرگ (G۷) از جمله ژاپن را «نشانه مهم» خواند، ادعا کرد: ناتو به ما نیاز دارد، همانطور که ما به ناتو نیاز داریم.
در این تحلیل آمده است: یک توافقنامه جنگی بعد از شهر روز چهارشنبه در حالی در ویلنیوس امضا شد که دیمیتری پسکوف سخنگوی رئیس جمهوری روسیه قبلاً اعلام کرده بود که روسیه این توافقنامه را یک اشتباه شدید و بالقوه بسیار خطرناک می داند، چون این وعده ها اصل «غیرقابل تقسیم پذیر بودن مقولات امنیتی» را نادیده می گیرند و در واقع اعضای ناتو با ارائه تضمین های امنیتی به اوکراین، امنیت روسیه را نقض می کنند.
شولتسل در تایید ادعای خود با تکیه بر اینکه تصمیمات ناتو در مورد طرح های دفاعی جدید دقیقاً از این اصل پیروی می کنند که منافع امنیتی روسیه را نادیده بگیرند، به اظهارات بوریس پیستوریوس وزیر دفاع (سوسیال دمکرات) آلمان در ویلنیوس اشاره کرد که گفته بود: اقدامات برای بازدارندگی بیشتر – یعنی آمادگی بیشتر برای حمله – «در هر زمینه از دوران آغاز جنگ سرد تاکنون بی مثال است.» چون علاوه بر نیروی زمینی، نیروی هوایی و نیروی دریایی، اکنون قابلیت های سایبری و فضایی نیز در این طرح ها گنجانده شده اند.
ظاهرا طبق اظهارات پیستوریوس، جمهوری فدرال آلمان نقش «کلیدی» را در این طرح ها بازی می کند، چون او گفت:آلمان به دلیل موقعیت راهبردی اش، به محور لجستیکی اروپا تعلق دارد. در آینده، به جای ۴۰ هزار سرباز ناتو، ۳۰۰ هزار سرباز باید در حالت آماده باش بالا نگه داشته شوند و جمهوری فدرال حدود ۱۵ هزار نفر از آنها را تامین می کند.
وی با تقسیم بندی حوزه استحفاظی ناتو از نظر جغرافیایی به سه منطقه که عمدتا اروپا و آمریکا شمالی را در بر می گیرد، تاکید کرد که ناتو همچنین خود را به عنوان ابزاری برای بازآرایی جهان فراتر از اقیانوس اطلس و اروپا می بیند چون به تدریج حوزه فعالیت و طرح های تهاجمی و تدافعی خود را به جنوب شرق آسیا و در دیگر مناطق جهان نیز کشانده است.
تحلیلگر این نشریه آلمانی برای اثبات ادعای خود به اظهارات روز چهارشنبه استولتنبرگ در ویلنیوس اشاره کرد که چین را به شدت مورد انتقاد قرار داده و با اعلام اینکه «تسلیح هسته ای چین از نظر سرعت و مقیاس بی سابقه است» ادعا کرده بود که رفتار فزاینده جسورانه پکن نیز امنیت پیمان را تضعیف می کند.
یادآوری می شود که بعد از اظهارات دبیرکل ناتو، سخنگوی وزارت امور خارجه چین ناتو را متهم کرد که «مانند دوران جنگ سرد» فکر می کند. چون او فقط ادعا می کند که ناتو یک پیمان دفاعی است، در حالی که کشورهای عضو خود را تشویق می کند تا هزینه های نظامی خود را به طور مداوم افزایش دهند، قدرت خود را فراتر از مرزها گسترش دهند و حتی در منطقه آسیا و اقیانوس آرام نیز اصطکاک ایجاد کنند.
