نشنال اینترست آمریکایی می‌نویسد: «۱۴ مه ۲۰۲۳ شهروندان ترکیه قرار است تصمیم بگیرند که آیا رجب طیب اردوغان که برای ۲۰ سال امور کشور را برعهده دارد، باز هم برای یک دوره پنج ساله دیگر در راس امور بماند و رئیس جمهور باشد یا خیر. در شرایط کنونی، اگر انتخابات آزاد و عادلانه برگزار شود، اردوغان قطعا در مقابل کمال قلیچ‌داراوغلو می‌بازد. (چندین نظرسنجی مشخص کرده که قلیچ‌داراوغلو کاندیدای پیشروست.) البته خیلی بعید است که این انتخابات آزاد و عادلانه برگزار شود!
دوام یک ترکیه دموکراتیک به نفع ایالات متحده است. اگر ترکیه همچنان به دور شدن از غرب ادامه دهد، دشمنان منطقه‌ای مانند روسیه و ایران جسورتر خواهند شد. بازسازی حکومت و نهادهای دموکراتیک ترکیه در نهایت به عهده مردم و رهبران آینده این کشور خواهد بود. با این حال، برگزاری یک انتخابات آزاد و منصفانه بدون محدودیت، در نهایت به آنها کمک می‌کند تا به این هدف برسند.
ترکیه در حال حاضر از چرخه ناتو دور شده و بیشتر به سمت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه سوق می‌یابد. اردوغان همچنین ثبات و امنیت شرق مدیترانه را با پیگیری بی پروا ادعاهای گسترده در مورد اکتشاف گاز زیر دریا و دشمنی با متحدان ناتو تهدید می‌کند.
رجب طیب اردوغان
او حتی ثبات سوریه را هم با انجام حملات نظامی جدید علیه کردهای سوریه تهدید می‌کند. اگر یکبار دیگر ترکیه به عضوی قابل اعتماد و تمام و کمال سیستم ائتلاف غربی تبدیل شود، یک تغییر دموکراتیک باید اتفاق بیفتد.
ترکیه بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۵ به صورت نسبی شاهد برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه بوده (اگرچه دولت‌های ترکیه با توجه به وابستگی خود به کمک‌های مالی دولت همیشه از مزیت رسانه‌های جمعی برخوردار بودند) و به ارائه انتخاب‌های شهروندان در صندوق‌های رای و انتخاب رهبرانشان کمک کرده است. این مساله فقط به خاطر این نیست که ترکیه یکی از اعضای اصلی ناتو است بلکه به این خاطر هم است که این کشور یک دموکراسی در منطقه محسوب می‌شود.
با این حال اردوغان در طول ۲۰ سال ریاست در ترکیه متاسفانه روند انتقال دموکراتیک این کشور را به سمت حکومت استبدادی سوق داده است. این مساله به دقت در گزارش‌های سالانه وزارت امور خارجه آمریکا در مورد حقوق بشر و ارزیابی خانه آزادی از دموکراسی مستند شده است.
سازمان امنیت و همکاری اروپا متوجه شده که انتخابات ترکیه از ۲۰۱۷ شاهد مداخلات حزب حاکم بوده است. از کودتای نافرجام ژوئیه ۲۰۱۶، خانه آزادی مشخص کرده که ترکیه دیگر کشوری "آزاد" نیست.
رای دهندگان ترکیه‌ای منابع مهمی برای انتخاب رئیس جمهوری بعدی خود در اختیار ندارند. شهروندان ترکیه اطلاعات فیلتر نشده درباره تمامی احزاب سیاسی و کاندیداها ندارند.
یک محیط رسانه‌ای عاری از مداخله‌های دولت برای آنها در دسترس نیست. آنها به شدت به نهادهای بروکراتیک نیاز دارند که بتواند شفافیت انتخاب‌های شهروندان را تضمین کند.
همین اواخر، دیده‌بان رسانه‌ای ترکیه از تمدید مجوز شبکه خبری دویچه وله آلمان امتناع کرد؛ مساله‌ای که نشان می‌دهد شاید رسانه خارجی مستقل نتوانند روند انتخابات ترکیه را گزارش دهند.
کمال قلیچ‌داراوغلو
درضمن، اردوغان از قدرت ریاست جمهوری خود و با افزایش حداقل دستمزدها و بازنشستگی و پیشنهاد وام ارزان به تجار به دنبال جلب توجه رای دهندگان است؛ تمامی این اقدامات کوتاه مدت با هدف پیروزی در انتخابات و بی ثبات کردن سلامت اقتصاد کلی طراحی شده است.
چنین اقداماتی که پیش از وقوع زمین لرزه مرگبار فوریه ۲۰۲۳ در ترکیه آغاز شده، اکنون تحت پوشش بازسازی و کمک به مناطق زلزله زده ادامه دارد.
به طور خلاصه، نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ترکیه به شدت برای اردوغان مهم است. این به این دلیل است که اردوغان، خود در رقابت برای بقای سیاسی است. ماندن در قدرت تنها مساله به دست گرفتن قدرت در ترکیه نیست بلکه یک مساله وجودی است. اگر او دیگر رئیس‌جمهور نباشد، احتمالا باید پاسخگوی سوءاستفاده‌های متعددش از قدرت در دادگاه باشد.
تنها فرصت منحصر به فرد برای ایالات متحده این است که در دورانی که مردم ترکیه نیازمند هستند، پشتشان بایستد. واشنگتن باید یک فراخوان قوی برای حمایت از انگیزه انتخابات دموکراتیک در ترکیه داشته باشد. آمریکا می‌تواند با ترویج انگیزه برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه به حمایتش از ترکیه ادامه دهد.»
