«شوگل مایکا» نخست وزیر مالی شامگاه امروز پنجشنبه خبر داد که فرانسه در تلاش است نظرات خود را به این کشور تحمیل کند و به آن بگوید که چه کاری انجام دهد.
مایکا با بیان اینکه مالی به فرانسه گفته است که آن دوران به پایان رسیده است، به شبکه خبری الجزیره گفت: زمانی که به فرانسه گفتیم دیکته‌هایش را نمی‌پذیریم، تصمیم گرفت از معاهدات همکاری خارج شود و نیروهای خود را [از این کشور] خارج کند».
مایکا ادامه داد: فرانسویها فکر می‌کردند که ما به آنان التماس خواهیم کرد تا نیروهایشان را در کشور ما باقی نگه دارد، ولی این اقدام، هیچ اهمیتی برای ما ندارد.
نخست وزیر مالی در پایان خاطر نشان کرد: ما اطلاعات و ادله دقیقی در اختیار داریم که برخی از تروریستها با فرانسه در تماس بوده است.
آخرین گروه از سربازان اشغالگر فرانسوی روز دوشنبه ۱۵ آگوست جاری خاک جمهوری مالی را ترک و کنترل پایگاه نظامی «گائو» را به نیروهای محلی واگذار کردند تا ارتش فرانسه پس از حضوری نُه ساله به عملیات موسوم به «برخان» (Barkhane) در این کشور آفریقایی خاتمه دهد.
ضربه محکمی که فرانسه اخیرا در آفریقا خورد، بدون شک خروج این کشور از مالی است که در اواسط ماه جاری به دلیل تیرگی روابط پاریس با این کشور بود که به مرحله‌ای رسید که به حضور نظامی نه ساله فرانسه پایان داد. این امر به دلیل تیرگی روابط پاریس با نظامیان در باماکو،کسانی که تنها به قطع رابطه خود با فرانسه راضی نشدند، بلکه تا حد پل زدن با روسیه و مزدوران واگنر پیش رفتند که به اعلام خبرگزاری روسیه موجب شد تا تعدادی هواپیما و هلیکوپتر در اختیار مالی قرار گیرد».
در زمانی که فرانسه از این منطقه در حالی که در ماموریت «مبارزه با تروریسم» شکست خورده، خارج می‌شود، مسکو پیش می‌آید تا خود را به عنوان جایگزینی برای آن در چنین ماموریتی معرفی کند، به ویژه که تلاش نمی‌کند شروط ویژه‌ای را بر سربازان آنجا تحمیل کند یا دست کم شروط بسیار کمی را طرح می‌کند و مانند چین و ترکیه در قبال کشورهای آفریقایی رفتار می‌کند نه فرانسه. امری که «ایلی تننبام» محقق مرکز تحقیقات بین المللی فرانسه (Evry) در مصاحبه با روزنامه لوموند به آن اذعان می‌دارد.
فرانسه امروز دیگر مانند دهه‌های گذشته در آفریقا جولان نمی‌دهد. پاریس دیگر سرنوشتی اجتناب ناپذیر برای مستعمره‌های سابقش نیست، آن هم با ظهور گزینه‌های جایگزین بسیاری از لحاظ نظامی و اقتصادی و در سایه احساس نارضایتی و نفرت روزافزون نسبت به سیاست‌های فرانسه؛ امری که مستلزم یک بازنگری ریشه‌ای و شجاعانه در سیاست‌های پاریس است اما به نظر می رسد رئیس جمهور کنونی، این کار را آغاز نخواهد کرد».
