قرار است روز دوشنبه (فردا، ۶ ژانویه)، پاریس میزبان نشست نمایندگان پنج کشور جهان از جمله ایالات متحده آمریکا، فرانسه، عربستان سعودی و قطر و احتمالا مصر، به منظور ایجاد یک نقشه راه برای برون‌رفت از بحران لبنان و مشخص کردن ویژگی‌های رئیس‌جمهور جدید این کشور برای پایان دادن به خلأ سیاسی کنونی در پی پایان یافتن دوره ریاست جمهوری «میشل عون» در اول اکتبر گذشته، باشد.
در حالی که نشست‌های انتخاب رئیس‌جمهور جدید برای لبنان در این کشور به دلیل عدم توافق احزاب سیاسی بر روی یک گزینه، به حالت تعلیق درآمده، برخی نگاه‌های به نشست فردای پاریس در خصوص پرونده لبنان دوخته شده است.
احتمال می‌رود که در این نشست، برخی اسامی که به ویژگی‌های مد نظر جامعه بین‌المللی و کشورهای عربی نزدیک هستند، برای تصدی ریاست‌جمهوری لبنان مورد بررسی قرار گیرند.
در عین حال برخی محافل در بیروت از اهمیت بعد سیاسی نشست پاریس می‌کاهند و می‌گویند که این نشست دارای بعد انسانی است و به منظور بررسی نحوه کمک اقتصادی به لبنان برگزار خواهد شد. اما «کاترین کلونا» وزیر خارجه فرانسه در سفر به عربستان سعودی به صراحت اعلام کرد که هدف از برگزاری این نشست، اعمال فشار بر طبقه سیاسی لبنان و پایان دادن به حران خلأ ریاست جمهوری در این کشور است.
طرف‌های شرکت‌کننده در نشست پاریس مدعی هستند که در سایه نگرانی فزاینده از وخامت اوضاع مالی، اقتصادی و معیشتی در لبنان و و فعالیت نامنظم نهادهای مختلف در پرتو خالی بودن پست ریاست جمهوری، این نشست را برگزار می‌کنند.
روزنامه فرامنطقه‌ای «رأی الیوم» در سرمقاله خود، با محور قرار دادن این نشست، چند سوال تامل‌برانگیز طرح کرد و نوشت: آیا نشست پنج جانبه روز دوشنبه پاریس برای نجات لبنان برگزار می‌شود یا ایجاد یک نقشه راه برای انفجار جنگی داخلی؟ چه کسی به این کشورها حق داده که ویژگی‌های رئیس جمهور جدید لبنان را تعیین و آن را بر پارلمان این کشور تحمیل کنند؟ چرا رژیم اشغالگر، عضو حاضرِ غائب این نشست است؟
در مقدمه سرمقاله این روزنامه آمده است: «تا به این لحظه، این کشورها و کشورهای حامی برگزاری این نشست نه نقشه راهی ارائه کرده‌اند و نه ویژگی‌های مطلوب آنها در رئیس جمهور جدید لبنان را فاش کرده‌اند. اما مسلم است که ویژگی‌ها و مشخصات مطلوب آنها، کاملاً با مواردی که سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله و متحدانش یعنی جنبش امل، التیار الوطنی الحر، المرده و ...در عرصه لبنان مشخص کرده، در تضاد است».
بر اساس این یادداشت، سید حسن نصرالله می‌گوید که حزب‌الله رئیس‌جمهوری را نمی‌خواهد که از پشت به مقاومت خنجر بزند، قابل خرید و فروش باشد و دستورات خود را از سفارت آمریکا در بیروت دریافت کند. او در سخنرانی‌هایش بر این شروط تاکید کرد. در این میان اخباری نیز منتشر شد که نشان می‌داد، اغلب این مشخصات مورد تایید آقای سلیمان فرنجیه، رهبر حزب المرده نیز هست و این امر مسلم است که این مشخصات و شروط در نشست پاریس به اتفاق آراء مردود خواهد بود.
نویسنده در ادامه توضیح می‌دهد: «فراکسیون پارلمانی مقابل که رهبری آن را "سمیر جعجع" فرمانده حزب القوات اللبنانیه بر عهده دارد، "میشل معوض" فرزند رئیس جمهور پیشین لبنان را به عنوان نامزد تصدی پست ریاست‌جمهوری معرفی کرد اما وی طی بیش از ۱۵ جلسه پارلمان، موفق به کسب آراء مورد نیاز نشد و اکنون نیز گزارش‌هایی در خصوص طرح اسم ژنرال "جوزف عون" فرمانده ارتش به عنوان گزینه سوم با حمایت کشورهای حاضر در نشست روز دوشنبه پاریس منتشر می‌شود».
به اعتقاد نویسنده، لبنان یک کشور دموکراتیک است و هیچ کس تردیدی در خصوص شفافیت این امر ندارد و تاکنون نتایج صندوق‌های رأی آن را زیر سوال نبرده است، اگرچه در مورد اکثر رهبران سیاسی که احزاب مختلف و پارلمان لبنان را کنترل می کنند تردیدهایی وجود دارد. رئیس جمهور امانوئل ماکرون، که بر لزوم تغییر این رهبران تاکید دارد؛ خودش و کشورش، بیشترین حمایت را از این رهبران سیاسی که در قدرت تثبیت شده‌اند و بر احزاب و روند سیاسی و اقتصادی کشور طی دهه‌های گذشته سلطه دارند، انجام می‌دهد.
در ادامه سرمقاله رأی الیوم آمده است: «ما می‌ترسیم نقشه راهی که نشست پاریس در نشست روز دوشنبه، ارائه می‌کند برای نجات لبنان نباشد بلکه برای وارد کردن آن به یک جنگ داخلی باشد؛ از تقسیم‌های فرقه‌ای حمایت کند و از یک گروه در مقابل گروه دیگر جانبداری کند و گروه مقابل نیز بلوک مقاومت به رهبری حزب الله است که در فهرست‌های سازمانهای تروریستی آمریکا و اغلب کشورهای اروپایی قرار دارد».
نگارنده در ادامه تصریح کرد: «ما نمی‌دانیم که چه کسی به این پنج کشور حق انتخاب رئیس‌جمهور لبنان بر اساس ویژگی‌های مطلوبشان را داده و این حق به پارلمان لبنان و نمایندگانش که از سوی مردم در انتخاباتی که هیچ کس تردیدی در شفافیت برگزاری آن نداشت، واگذار نمی‌شود. اگر واقعا این کشورها همان‌طور که ادعا می‌کنند، عملا به دموکراسی ایمان دارند».
به اعتقاد نویسنده، انتخاب رئیس جمهور لبنان از طریق رای آزاد نمایندگان پارلمان با اجماع داخلی، بین همه یا اکثر احزاب و از طریق رای‌گیری مخفی صورت می‌گیرد، پس چرا می‌خواهند این قاعده را در نشست پاریس بشکنند و امری دیگر را تحمیل کنند. تحمیل رئیس جمهور بر اساس ویژگی‌های مطلوب پنج کشور شرکت کننده و نه ویژگی‌های مطلوب اکثریت لبنانیها؟
در ادامه این یادداشت آمده است: « همه اقدامات صورت گرفته علیه لبنان از محاصره، گرسنگی، تحقیر و فروپاشی اقتصادی و مالی که این کشور سال‌هاست با آن مواجه است، با هدف سوق دادن این کشور به سمت یک جنگ داخلی که منجر به خلع سلاح مقاومت شود، صورت گرفته است».
نویسنده در ادامه بعید نمی‌داند که در سایه جنگ اوکراین، حمله ناکام اخیر رژیم صهیونیستی به یک مجتمع کارگاهی وزارت دفاع ایران در اصفهان و سایر تحولات منطقه، این محاصره علیه لبنان تشدید شود.
در خاتمه این یادداشت آمده است: «ما و بسیاری دیگر، در لبنان و منطقه، این نشست پنج جانبه را با ترس و لرز دنبال خواهیم کرد و شک داریم که حاضران در آن چه دست‌پختی برای لبنان که نمایندگان آن یا دست‌کم بگوییم اغلب نمایندگانش در این نشست غائبند، آماده خواهند کرد. ضمن این‌که، چون ایالات متحده به آن فراخوانده و هدایت آن را برعهده گرفت، اطمینان بخش نیست، و حتی نگران کننده است.. و ما فقط باید منتظر باشیم».
