نشریه «نشنال اینترست» در گزارشی به قلم «کایل میزوکامی» تحلیلگر امور دفاعی و امنیت ملی نوشت: ۵ سلاح سبب کشته شدن صدها هزار تن از آمریکاییها در جنگ داخلی این کشور طی سالهای ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ میلادی شد. با نگاهی به این واقعیت که کشندهترین سلاحهای انقلاب صنعتی از جمله مسلسل، هواپیما و تانک هنوز اختراع نشده بود شمار زیاد تلفات بسیار قابل توجه است. جنگ داخلی کشندهترین جنگ در تاریخ آمریکا بود. نشانه این موضوع آن است که جنگهای خونینی که ۴ سال میان ایالت شمالی و جنوبی آمریکا ادامه یافت در پایان سبب کشته شدن ۲ درصد از ساکنان این کشور شد. این جنگ ۶۲۰ هزار کشته و یک میلیون و ۱۰۰ هزار زخمی به دنبال داشت. شعله ور شدن جنگ داخلی از پیامدهای پیروزی «لینکلن» در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۱۸۶۰ پس از شکست سنگین رقیب وی در انتخابات بود.
با توجه به اینکه کشندهترین سلاحهای انقلاب صنعتی از جمله مسلسل، هواپیما و تانک، هنوز اختراع نشده بودند، این شمار زیاد تلفات بسیار قابل توجه است. سلاحهای مرگبار از جمله تپانچه و توپ در جنگ داخلی نقش داشتند و در اینجا به پنج مورد از مهمترین این سلاحها پرداخته میشود.
۱- تفنگ اسپرینگفیلد مدل ۱۸۶۱
تفنگ اسپرینگفیلد مدل ۱۸۶۱ نقش بسیاری در کشتههای جنگ داشت. نزدیک به یک میلیون تفنگ اسپرینگفیلد برای تسلیح نیروهای پیاده نظام در هر دو طرف جنگ ساخته شد. تفنگ اسپرینگفیلد یک تفنگ با کالیبر ۵۸ و لوله ۴۰ اینچی بود. این سلاح با کشیدن ماشه آزاد میشد و باروت سیاه را منفجر میکرد. به دلیل عدم دقت نسبی سلاح و عدم آموزش سربازان برای تیراندازی از این سلاح معمولاً در تاکتیکهای آتش سنگین استفاده میشد که متکی به شلیک یکباره به منطقه مورد نظر از سوی شمار بسیاری از سربازان بود.
۲- تفنگ هنری
تفنگ هنری آن زمان یک سلاح تهاجمی بود. این تفنک سریعترین سلاح شلیکی بود که یک پیاده نظام میتوانست با خود حمل کند. تفنگ هنری در کمتر از یک دقیقه میتوانست خشاب خود را از ۱۶ گلوله خالی کند. در نتیجه یک نیرو از قدرت آتش یک جوخه کامل سربازان مسلح به تفنگ برخوردار میشد. ماهیت کشنده بودن تفنگ هنری در طراحی جدید و نوآورانه آن نهفته بود که در آن از باروت سیاه، فتیلههای انفجاری و گلوله استفاده میشد. تفنگ هنری همچنین دارای یک سیستم بارگیری اهرمی برای پایین آوردن گلولهها در بریچ بود و دارای یک خشاب لوله بود که به موازات لوله ۱۶ گلوله کار میکرد. جنگجویان همچنین تفنگهای هنری را در نبرد «لیتل بیگ هورن» با خود به همراه داشتند. به طوری که آنها هفتمین سواره نظام سرهنگ «جورج آرمسترانگ کاستر» را نابود کردند.
۳- تپانچه لومات
تپانچه لومات دارای طرح غیر عادی بود که از سوی «جان الکساندر لومات» طراحی شد. این تپانچه از سوی ارتش و نیروی دریایی کنفدراسیون استفاده میشد و از نظر تئوری کشندهترین تپانچه در جنگ داخلی آمریکا بود. لومات یک تپانچه ۴۲ کالیبر ۹ لول بود. ۹ لول به این معنی است که میتواند ۵۰ درصد بیشتر از یک تپانچه معمولی گلوله را نگه دارد. این تپانچه در واقع دو تپانچه بود که در یک تبانچه ادغام شده بود. یک سوئیچ در کناره تفنگ قرار داشت به کاربر اجازه میداد بین موقعیتهای تپانچه و تفنگ به عقب و جلو حرکت کند. لومات یک سلاح کاربردی نبود، زیرا دارای دو مکانیسم شلیک است که آن را به طور غیرعادی برای یک تپانچه سنگین میکرد.
۴- توپ ناپلئون مدل ۱۸۵۷
این سلاح به نام ناپلئون سوم پادشاه فرانسه نام گذاری شده است. توپ سبک ناپلئون توپی بود که با گلوله شلیک میکرد و وزنه ای تقریبی ۵ کیلوگرمی را شلیک میکرد. ریشه طراحی این سلاح در توپخانه فرانسوی است. توپ ناپلئون از سوی دو طرف در جنگ داخلی آمریکا استفاده میشد. این توپ میتوانست گلولههای فلزی سخت، گلولههای انفجاری، بمبهای خوشهای و گلولههای انفجاری شلیک کند. طول لوله حدود ۱۶۸ سانتی متر و قطر آن حدود ۱۱ سانتی متر بود مانند توپ بزرگ در تانک «آبرامز» و وزن کل اسلحه و حامل دو چرخ یک هزار و ۶۶ کیلوگرم بود. توپ مدل ۱۸۵۷ بردی معادل ۱۴۸۰ متر داشت که میتوانست چهار گلوله شبیه هم در یک دقیقه شلیک کند. این موضوع سبب میشد نیروهای پیاده نظام که این گلولهها به سوی آنها در فاصله کوتاه شلیک میشد، هدف قرار گیرند.
۵- مسلسل گاتلینگ
«ریچارد گاتلینگ» اختراع مسلسل گاتلینگ را در سال ۱۸۶۲ ثبت کرد و چندی بعد به طور محدود در جنگ داخلی آمریکا استفاده شد. مسلسل گاتلینگ کالیبر ۵۸ یک مسلسل شش لولهای بود که با چرخاندن میل لنگ دستی که لولهها را میچرخاند کار میکرد. هر لوله پیش از تکمیل یک چرخه یک گلوله شلیک میکرد و گلوله در یک سیستم قیف تغذیه شده با گرانش به مکانیزم توپ وارد میشد. در نتیجه این تغییر و تحول این سلاح به یکی از بزرگترین سلاحهای کشنده تبدیل شد. گاتلینگ زمانی که به درستی استفاده شود میتواند ۶۰۰ گلوله در یک دقیقه شلیک کند و این معادل ۱۵۰ پیاده نظام آموزش دیده است.