عصر دیروز (یکشنبه، ۲۹ می)، بیش از یک هزار شهرکنشین صهیونیست با پشتیبانی نظامیان صهیونیست وارد صحن‌های مسجدالاقصی شدند و با انجام آداب تلمودی و اقدامات تحریک‌آمیز و هتک حرمت به قبله نخست مسلمانان تلاش کردند تا این‌گونه به افکار عمومی القاء کنند که حاکمیت قدس با اشغالگران صهیونیست است و به همین دلیل آزادانه در آن جولان می‌دهند.
در همین راستا هزاران شهرکنشین صهیونیست در محله باب العامود در بخش قدیمی قدس راهپیمایی ادعایی موسوم به راهپیمایی پرچم برگزار کردند که به درگیری با فلسطینیان منجر شد.
نشریه تایمز اسرائیل گزارش داد که تعدادی از جوانان صهیونیست که در این راهپیمایی، در نزدیکی باب الدمشق بخش قدیمی شهر قدس، شعار «مرگ بر عربها» سر دادند و حتی به پیامبر اسلام (ص) توهین کردند.
هلال احمر فلسطین اعلام کرد که در جریان حملات نظامیان رژیم صهیونیستی به معترضان فلسطینی در بیت‌المقدس و اطراف مسجدالاقصی حداقل ۱۶۳ نفر مجروح شده که تعدادی از این مجروحیت‌ها با اصابت گلوله بوده است.
ارزیابی تحلیلگران صهیونیست از راهپیمایی نژادپرستانه پرچم
وبگاه «عرب ۴۸» با انتشار گزارشی از تحلیل رسانه‌های صهیونیست در خصوص تحولات روز گذشته در بیت‌المقدس نوشت: تحلیلگران رسانه‌های اسرائیلی می‌گویند که تحولات روز گذشته در قدس اشغالی به هیچ وجه نشان‌دهنده حاکمیت اسرائیل بر قدس نبود و چیزی جز نمایش نیروهای امنیتی اشغالگر در کنار تظاهرات نژادپرستانه شرکت‌کنندگان در راهپیمایی تحریک‌آمیز پرچم نبود. راهپیمایی که تنها به لطف پلیس و نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی برگزار شد و بدون این چتر حمایتی، هیچ یک از شهرک‌نشینان جرأت قدم زدن در این مسیر آن هم با پرچم اسرائیل را نداشتند و ندارند.
راهپیمایی پرچم بیش از پیش نشان داد که قدس یکپارچه و تحت حاکمیت اسرائیل نیست
«عامیحای اتالی» خبرنگار روزنامه یدیعوت آحارانوت نوشت: «اورشلیم در حقیقت یکپارچه نیست. تنها کسانی که کلاه‌های بافته به سر می‌کنند،[ یعنی پیروان صهیونیسم مذهبی و ناسیونالیست حریدی، تندروهای راستگرای اسرائیلی] اتحاد جزئی و نسبی آن را جشن می‌گیرند».
وی درباره این تندروهای صهیونیست افزود: «اجازه دهید آنها را ببینیم که به تنهایی، در یک روز عادی، در مسیر چتربازانی که اورشلیم را آزاد کردند، از [بیمارستان] آگوستا ویکتوریا تا باب الاسباط تا کوه معبد [مسجد الاقصی] قدم می‌زنند. هیچ یک از آنها جرأت انجام این کار را ندارند و می‌توان گفت که هیچ یهودی در جهان جرأت انجام این کار را ندارد. رفتن در این مسیر با پرچم اسرائیل خودکشی مسلم است».
راهپیمایی پرچم هیچ ارزشی ندارد
این روزنامه‌نگار صهیونیست تاکید کرد: «راهپیمایی پرچم هیچ ارزشی ندارد. دیشب، پس از جمع‌کردن پرچم‌ها، هیچ کس فکر نکرد که می‌تواند به تنهایی راهپیمایی مشابهی انجام دهد. ما باید از دروغ گفتن به خود دست برداریم. در دوره نفتالی بنت هیچ حاکمیتی در قدس برای ما وجود ندارد. چنین حاکمیتی در دوره نتانیاهو، اولمرت، شارون و تمام نخست‌وزیران پیش از آنها، نیز وجود نداشت و به دلیل رهبرانی که جرات تصمیم‌گیری نداشتند، اورشلیم هرگز یکپارچه نشد...».
راهپیمایی که نژادپرستی، درگیری‌های خشونت‌بار و احساس انزجار عمومی را به نمایش گذاشت
«عاموس هرئیل» تحلیلگر امور نظامی در روزنامه هاآرتص تصریح کرد: «برغم تلاش‌های زیاد فعالان راست افراطی در روز گذشته، راهپیمایی پرچم در بخش قدیمی قدس، هنوز موجب شعله‌ور شدن اوضاع بین اسرائیل و فلسطینی‌ها نشده است. در عوض، ما شاهد مجموعه‌ای از مظاهر نژادپرستی، دعواهای خشونت‌آمیز بین یهودیان و عربها و احساس عمومی انزجار بودیم. دستاورد مشکوک راهپیمایی سال گذشته - زمانی که حماس به راهپیمایی با شلیک موشک به بیت المقدس که منجر به عملیات نظامی حارس الاسوار در نوار غزه شد ، پاسخ داد - هنوز تکرار نشده است».
به گفته وی، تفاوت راهپیمای پرچم امسال با سال گذشته تنها در پاسخ موشکی حماس در حمایت از مسجدالاقصی بود. «ضمن این‌که بخش اطلاعاتی ارتش اسرائیل در هفته‌های اخیر همچنان این ارزیابی را داشت که حماس علاقه‌ای به درگیری مستقیم نظامی در غزه در دوره کنونی ندارد».
هرئیل تصریح کرد: « اکنون برای یک رویارویی نظامی جدید، در حالی که کار بازسازی در نوار غزه به طور نسبی در حال پیشرفت است، برای حماس راحت نیست. به احتمال زیاد تلاش های میانجیگرها، عوامل اطلاعاتی مصر، در روزهای اخیر نتیجه داده است و حماس انتظار دارد در صورت ادامه خویشتن‌داری، بهای آن را دریافت کند».
دلیل حمایت نفتالی بنت از راهپیمایی پرچم، فشارها و الزامات سیاسی داخلی بود
وی افزود که دولت نتانیاهو، در سال گذشته پس از آن‌که اطلاعاتی در خصوص احتمال شلیک موشک از سوی حماس به دست آمد، مسیر راهپیمایی پرچم را تغییر داد اما امسال، دولت بنت به شکلی متفاوت با این موضوع برخورد کرد و به صحبت در مورد «حاکمیت، ملی‌گرایی و پایتخت ابدی ما پرداخت. اما واقعیت این است که این سیاست، نتیجه الزامات سیاسی داخلی است. نخست وزیر تحت فشار شدید راستگرایان، به ویژه از سوی اعضای شورشی حزب خود، یمینا است. تغییر این راهپیمایی یا محدودکردن شرکت‌کنندگان در آن می توانست منجر به بحران دیگری در ائتلاف او شود که دیگر اکثریت خود را در کنست از دست داده است».
این روزنامه‌نگار صهیونیست نیز با اشاره به این‌که، در جریان حملات شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی، «حوادث زشت بسیاری رخ داده و مستند نیز شده است»، تصریح کرد: دیدگاه نژادپرستانه مئیر کاهان، مورد حمایت بسیاری از نسل کنونی است. احترام بالای کاهانی‌ها به "ایتمار بن غفیر" عضو کنست از فراکسیون صهیونیسم مذهبی، بیانگر خطرناک بودن این وضعیت است».
مئیر دیوید کاهان (۱۹۳۲–۱۹۹۰)، یک خاخام راستگرای افراطی اسرائیلی - آمریکایی بود. نوشته‌ها و عقاید او پایه اصلی گروه‌های تندروی یهودی امروزی است. او یک خاخام ارتدوکس بود و در کنست (پارلمان اسرائیل) مدتی عضو بود.
پس از اعلام موجودیت رژیم جعلی رژیم صهیونیستی در یوم‌النکبه (۱۴ می ۱۹۴۸)، بخش غربی شهر قدس به تصرف این رژیم و قسمت شرقی به تصرف اردن درآمد. اما نهایتاً در پی جنگ شش روزه میان عربها و رژیم صهیونیستی و پیروزی این رژیم در ژوئن ۱۹۶۷ میلادی، بخش شرقی نیز به بخش غربی قدس الحاق شد که بر اساس تقویم عربی مصادف با ۲۸ آیار بود. تلآویو این روز را تحت عنوان «روز اورشلیم» (قدس) جشن می‌گیرد.
سال گذشته، این روز که مصادف بود با ۲۸ رمضان و تحصن فلسطینی‌ها در مسجد الاقصی در هفته منتهی به روز جهانی قدس؛ صهیونیست‌های افراطی به مسجدالاقصی یورش بردند و پس از آن بود که نبرد «سیف القدس» علیه اشغالگران از سوی مقاومت فلسطین رقم خورد و صهیونیست‌ها ناگزیر به لغو راهپیمایی پرچم و تعویق آن شدند.
صهیونیست‌ها برای بزرگداشت این روز، جشن راهپیمایی و رقص پرچم‌ها را هر ساله برگزار می‌کنند و این راهپیمایی از یک مکان مورد توافق در قدس غربی آغاز و با عبور از باب‌های شهرک قدیمی قدس یعنی باب‌های الخلیل و الجدید، خود را به باب‌العامود می‌رسانند و این راهپیمایی همواره با تظاهرات اعتراضی فلسطینی‌ها در سایه تدابیر شدید امنیتی همراه می‌شود. این روز امسال برابر بود با دیرو (یکشنبه/ ۲۹ می).
روز گذشته نیز تلآویو به حالت آماده‌باش درآمده بود و سه هزار نیروی امنیتی را آماده استقرار در محل راهپیمایی مذکور کرده بود و علاوه بر آن ارتش این رژیم بر تعداد نیروهای خود در منطقه خط تماس برای جلوگیری از حملات افزایش داده و تغییراتی در سامانه پدافند هوایی از بیم شلیک از سمت غزه یا حتی لبنان، ایجاد کرده بود . علاوه بر این اقدامات، تعداد نیروهای مستقر در شهرهای مختلط در داخل فلسطین اشغالی، افزایش و تقویت یافتند.
