صبح چهارشنبه 21 اردیبهشت، خبری در شبکه‌های اجتماعی دست به دست و تیتر یک فضای رسانه‌های داخلی و خارجی شد، مبنی بر اینکه خبرنگار خانمی با اسم « شیرین ابوعاقله » توسط نیروهای رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده است؛ خبرنگاری که در تمام وقایع حساس و سرنوشت ساز فلسطین حضور داشت و دختر تمام خانه‌های فلسطین نام گرفته بود، اما این جنایت تنها به این خبرنگار خانم ختم نمی‌شود!
مروری بر زندگی شیرین نصری ابوعاقله
شیرین نصری ابوعاقله در سال ۱۹۷۱ در بیت المقدس به دنیا آمد و در خانواده‌ای مسیحی اهل بیت لحم در جنوب کرانه باختری بزرگ شد. تحصیلات متوسطه خود را در مدرسه «راهبات الوردیه» در بیت حنینا در شهر مقدس به پایان رساند.
شیرین ابتدا در دانشگاه علم و صنعت اردن در رشته معماری تحصیل کرد، سپس به روزنامه نگاری در دانشگاه یرموک در اردن تغییر رشته داد و با رتبه برتر از آنجا فارغ التحصیل شد.
شیرین ابوعاقله پس از فارغ التحصیلی به فلسطین بازگشت و در رسانه‌های مختلفی مثل رسانه‌ی آنروا، رادیو صوت فلسطین، کانال ماهواره‌ای امان، مؤسسه‌ی مفتاح و رادیو مونت کارلو کار کرد.
در سال ۱۹۹۷، شیرین در ابتدای راه اندازی دفتر شبکه ماهواره‌ای الجزیره در فلسطین به گروه شبکه الجزیره پیوست و تا زمانی که در حمایت از میهن و آرمانش به شهادت رسید، در آنجا ماند.
شیرین ابوعاقله پیام فلسطین را تقریباً به مدت سه دهه به مردم جهان رساند، پیش از آنکه، صبح چهارشنبه، آخرین خبر خود را از طریق ایمیل به شبکه الجزیره در دوحه ارسال کند، گفت که ارتش رژیم صهیونیستی به جنین یورش برده، و خانه‌ای را در آنجا محاصره کرده است؛ که به محض روشن شدن جزئیات خبر، آنها را در اختیار شبکه قرار خواهد داد، که آخرین خبر آن روز شهادت خودش بود.
خبرنگار بدون مرز جهان عرب
ابوعاقله تمام اخبار حساس فلسطین را پوشش داد که از مهم‌ترین آنها، وقایع انتفاضه الاقصی (انتفاضه دوم) بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ که در آن اشغالگران صهیونیستی به کرانه باختری حمله کردند و شیرین بمب‌گذاری‌ها، ترور‌ها و رویداد‌های بسیار خطرناک را پوشش داد.
او در پوشش‌های خبری متعددی در رویارویی‌های بیت المقدس، غزه، کرانه باختری و سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸ شرکت داشت که آخرین آنها درگیری‌های بیت المقدس، مسجد الاقصی و محله شیخ جراح بود که او و همکارانش مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. مورد حمله ارتش رژیم اشغالگر و چندین بار مورد اصابت گلوله نیروهای اشغالگر قرار گرفت. شیرین به شجاعت و عزم خود برای نشان دادن حقیقت مشهور بود.
در جهان عرب، آخرین پوشش خبری او، چند ماه پیش در مصر بود، شیرین یکی از اولین خبرنگارانی بود که پس از بازگشایی دفتر الجزیره در قاهره به آنجا رفت و چند هفته در آنجا ماند. سپس به پایتخت قطر، دوحه رفت. همچنین چندین رویداد بین المللی از جمله انتخابات قبلی ایالات متحده را پوشش داد.
شهدای روزنامه‌نگار از سال 2000
ناگفته نماند که ترور «شیرین ابوعاقله» خبرنگار الجزیره اولین جنایت رژیم صهیونیستی علیه خبرنگاران نیست و همانطور که هر ظلمی از این رژیم اشغالگر سر می‌زند، آمار وزارت اطلاع‌رسانی فلسطین حاکی از آن است که از انتفاضه دوم فلسطین در سال 2000 تا امروز 45 روزنامه‌نگار توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده‌اند و این در حالی است که حفاظت از خبرنگاران و جلوگیری از زیان به آنها همواره به عنوان یک مسئله مهم در جوامع حقوقی بین المللی است، البته با همه این تفاصیل نباید از این جریان هم غافل شد که علی السمودی و مجاهد السعدی دو روزنامه نگاری که هنگام مجروح شدن شیرین در کنار او بودند، گفتند که ارتش رژیم اشغالگر به طور عمد مستقیماً به سمت روزنامه نگاران شلیک کرده است، با علم به اینکه هیچ فرد مسلحی در آنجا وجود ندارد؛ و هیچ برخوردی صورت نگرفت و منطقه امن بود. ولید العمری، مدیر شبکه الجزیره در فلسطین نیز تأکید کرد که هیچ گونه درگیری صورت نگرفته و تک تیراندازان صهیونیستی بر پشت بام خانه‌ها حضور داشتند و شیرین مورد اصابت تک تیراندازان ارتش اشغالگر قرار گرفت.
آمار سال‌های قبل نشان می‌دهد که فلسطین در سال 2014، شاهد شهادت بیشترین تعداد خبرنگاران با گلوله و توسط اشغالگران صهیونیست در جریان تجاوز به غزه بود، عبارتند از: «عبدالله فضل مرتجى، علی شحتة أبوعفش، حمادة خالد مقاط، سیمونه کامیللی، شادی حمدی عیاد، عبدالله نصر خلیل فحجان، محمد ماجد ضاهر، محمد نورالدین مصطفى الدیری، رامی فتحی حسین ریان، سامح محمد العریان، عاهد عفیف زقوت، عزت سلامة ضهیر، بهاءالدین الغریب، عبدالرحمن زیاد أبوهین، خالد ریاض محمد حمد، نجلاء محمود الحاج، حامد عبدالله شهاب.»
در سال 2012، محمد موسى ابوعیشة، محمود علی احمد الکومی ، حسام محمد سلامة به‌دست رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند.
خبرنگاران دیگری از جمله وجودت کیلیجلار (ترکیه‌ای در سال 2010)، علاء حماد محمود مرتجى (2009)، ایهاب جمال حسن الوحیدی (2009)، باسل ابراهیم فرج (2009)، عمر عبدالحافظ السیلاوی (2009)، فضل صبحی شناعة (2008)، حسن زیاد شقورة (2008)، محمد عادل ابوحلیمة (2004)، خلیل محمد خلیل الزبن (2004)، جیمس هنری دومنیک میللر (بریتانیایی، 2003) نزیه عادل دروزة (2003)، فادی نشأت علاونة (2003)، به شهادت رسیدند.
رژیم صهیونیستی در سال 2002 خبرنگارانی از جمله عصام مثقال حمزة التلاوی، عماد صبحی ابوزهرة، امجد بهجت العلامی، جمیل عبدالله نواورة، احمد نعمان و رفایلی تشرییلو را به شهادت رساند.
خبرنگاران دیگری با نام‌های محمد عبدالکریم البیشاوی (2001)، عثمان عبدالقادر القطنانی (2001) و عزیز یوسف التنح (2000) نیز توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند.
و باز هم سکوت حقوق بشر در برابر جنایات رژیم صهیونیستی!
علاوه بر این به‌گفته وزارت اطلاع‌رسانی فلسطین، رژیم صهیونیستی روزنامه‌نگاران را بازداشت می‌کند و آنها در شرایط سختی در زندان‌های صهیونیستی به‌سر می‌برند و حتی از ابتدایی‌ترین حقوق بشری که توسط میثاق‌های بین‌المللی مورد تأیید قرار گرفته‌اند هم محروم هستند و این در حالی است که خبرنگارانی که مسئولیت اصلی‌شان مطالبه‌گری است، خودشان در فلسطین از این حق برخوردار نیستند و صدایشان به جایی نمی‌رسد.
در روز جمعه نیز اقدام جنایت بار نظامیان صهیونیست همواره در خصوص کاروان تشییع پیکر ابوعاقله ادامه داشت و این هجوم و بی احترامی به شکلی بسیار شرم آور و در برابر چشم جهانیان انجام شد.
گزارشگر الجزیره چندین بار در حین گزارش این صحنه گفت: «نمی دانم چه بگویم چنین صحنه ای را در ده ها سال ندیده بودیم. این بی احترامی به یک پیکر بی جان و تشییع کنندگان آن غیر قابل باور است. به راستی این تشییع کنندگان چه تهدیدی علیه اسرائیل هستند؟»
از سوی دیگر خبرگزاری «معا» فلسطین اعلام کرد که پلیس رژیم صهیونیستی به بیمارستان فرانسوی در قدس یورش برد و مانع خروج جنازه از آن شد.
شبکه الجزیره نیز در این باره گزارش داد: نیروهای اسرائیلی ظهر جمعه مانع خارج کردن پیکر شیرین ابوعاقله از بیمارستان فرانسوی در قدس شدند و کاروان تشییع را سرکوب و تشییع کنندگان را مورد ضرب و جرح قرار دادند.
بر اساس این گزارش، نیروهای پلیس اسرائیل به خودرو حامل شیرین ابوعاقله یورش بردند و پرچم فلسطین را از روی آن پایین کشیدند.
بسیاری از نهادها، مجامع، سازمان های بین المللی و کشورها حمله نظامیان صهیونیست به شرکت کنندگان در آیین تشییع پیکر ابوعاقله را محکوم کردند، اما این محکوم کردن مانند اعتراض‌هایی که نسبت به فجایع دیگر انسانی در کشورهای دیگر اتفاق می‌افتد، سروصدا نکرد و به نوعی یک تناقض آشکار به حساب می‌آید؛ چراکه این سکوت در سطح جوامع بین‌المللی که ادعای حقوق بشری آنها گوش دنیا را کَر می‌کند، در خصوص مظلومیت مردم فلسطین و در مقابل جنایت‌های علنی رژیم صهیونیستی بی‌نهایت به چشم می‌آید!
