سازمان حقوق مهاجران Migrant-Rights.org اعلام کرد که کارگران نپالی پشت میله‌های زندان در عربستان سعودی درخواست کمک کرده‌اند.
به گزارش سعودی لیکس، صدها خانواده در نپال بی‌آنکه از دلایل زندانی شدن و یا زمان آزادی فرزندان خود اطلاع داشته باشند، مشتاقانه منتظر بازگشت آنها هستند. در بسیاری از موارد به نظر می‌رسد خود زندانیان نمی‌دانند چرا پشت‌میله‌های زندان هستند.
بر اساس داده‌های به دست آمده از هیئت استخدام خارجی FEB در سال 2021، 360 نپالی در کشورهای حاشیه خلیج فارس زندانی شدند. بیشترین تعداد زندانیان در عربستان سعودی (143)، پس از آن امارات (136) بوده است.
بر اساس آخرین گزارش‌های مهاجرت نیروی کار و بر اساس داده‌های سال‌های 2017 و 2018، 88 درصد از مهاجران نپالی در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس کار می‌کنند.
(31.8%) از آنها در قطر، (26.5%) در امارات، (19.5%) در عربستان سعودی، (6.8%) در کویت، (2%) در بحرین و در نهایت (1.2%) در عمان مشغول به کار هستند.
بر اساس سوابق FEB، مهاجران نپالی به اتهامات مختلفی از سوء مصرف مواد مخدر گرفته تا مصرف الکل، نزاع، سرقت و قتل زندانی شدند.
«تیکمانی نوبین» رئیس بخش مراقبت، توانبخشی و ارتباطات FEB می‌گوید: «کارگران «نپالی» از قوانین و مقررات کشورهای حوزه خلیج فارس که بسیار سخت‌گیرانه‌تر از قوانین نپال هستند، آگاه نیستند».
وی افزود که وضعیت کارگران نپالی اسفبار است و هنگامی که کارگران مهاجر - که تنها نان آور خانواده‌های خود هستند در خارج از کشور زندانی می‌شوند، خانواده‌های آنها برای گذران زندگی با مشکل مواجه می‌شوند.
اگرچه از سال 1964 به طور رسمی برده‌داری در عربستان ممنوع شده اما بسیاری از کارگران خارجی در این کشور در حال حاضر در شرایطی مشابه برده‌ها زندگی می‌کنند و به طور معمول گزارش‌های مستندی منتشر می‌شود که نشان می‌دهد کارگران خارجی در این کشور با مشکلاتی مانند کار بیش از حد، خستگی، شکنجه و حتی محرومیت آب و غذا مواجه هستند.
سالهاست که کارگران خارجی به دلیل شرایط حاکم بر عربستان، در بدترین شرایط زیستی به سر می‌برند و در حالی که آمار کارگران خارجی به ویژه زنان به عربستان در سال‌های اخیر افزایش قابل توجهی یافته است، اما تعداد کمی از آنان موفق به یافتن شغل و موقعیت خوب در این کشور شده‌اند، در حالیکه وضعیت بسیاری از آنان اسفناک و ناامید کننده است و کسی هم حاضر نیست برای آنها کاری انجام دهد.
بیشتر این کارگران از کشورهای فقیری همچون سریلانکا، فیلیپین، نپال، پاکستان و موریتانی تنها با هدف فرار از فقر و فلاکت حاکم بر کشورهایشان و بهتر شدن شرایط زندگی‌شان به عربستان آمده‌اند و حاضر شده‌اند در مقابل دریافت مبالغ ناچیز، ساعات طولانی برای اربابان سعودی خود کار کنند، با این حال کارفرمایان سعودی آنها حاضر نیستند همین مبلغ ناچیز را به موقع و به طور کامل به آنها پرداخت کنند و در صورتی که چنین درخواستی از سوی آنها مطرح شود، به بدترین شکل با آنها رفتار می‌شود و هیچ پشتوانه حقوقی محکمی برای دفاع از خود در برابر ظلم و ستم کارفرمایان خود در عربستان ندارند.
