اتحادیه اروپا سه شنبه از طرحی برای ترغیب مهاجران که از ورود آنها به کشورهای اروپایی جلوگیری شده برای خروج داوطلبانه از این کشورها رونمایی کرده است.
آسوشیتدپرس نوشته هدف از این طرح ترغیب مهاجران برای خروج داوطلبانه از کشورها و مجاب کردن کشورهای میزبان آنها برای پس گرفتن این مهاجران است.
به گزارش خبرگزاری «آسوشیتدپرس» «مارگاریتس شیناس» نایب رئیس کمیسیون اروپا به خبرنگاران گفت: « بر کسی پوشیده نیست که که اتحادیه اروپا عملکرد خوبی در بازگرداندن مهاجران نداشت.»
وی گفت که به حدود نیم میلیون نفر اجازه اقامت در در اروپا در سال 2019 داده نشد، اما در واقع 142 هزار نفر به کشورهای خود بازگشتند.
اتحادیه اروپا در حال تلاش برای اصلاح سیاست مهاجرت و پناهندگی خود است زیرا بیش از یک میلیون نفر در سال 2015 بدون مجوز وارد اروپا شدنداند که بیشتر آنها از سوریه هستند. ورود آنها یکی از بزرگترین بحرانهای سیاسی اروپا را در پی داشت.
سرویس تحقیقاتی پارلمان اروپا تخمین زده که برای اخراج اجباری شخصی 4120 دلارهزینه میشود و در صورتی که اگر داوطلبانه بروند حدود 675 دلار هزینه می کند. برخی از مهاجران در حال حاضر پروازهای رایگان، هزینههای اندک و سایر مشوقهای ترک اروپا را دریافت میکنند.
از سال ۲۰۱۸ بیش از ۱۸ هزار کودک پناهجو پس از ورود به کشورهای اروپایی از جمله یونان، ایتالیا و آلمان، ناپدید شدهاند. به نوشته روزنامه «گاردین» ۱۸۲۹۲ کودک پناهجو که بدون والدین خود به اروپا رفته بودند از آغاز سال ۲۰۱۸ تا پایان سال ۲۰۲۰ مفقود شدهاند.
بر اساس این آمار، روزانه چیزی حدود ۱۷ کودک پناهجو در کشورهای اروپایی ناپدید شدهاند. فقط در سال ۲۰۲۰، تعداد این کودکان گمشده در سیزده کشور اروپایی ۵۷۶۸ نفر بود. این یافتهها نشان میدهد، ۹۰ درصد کودکان گمشده پسر بوده و یک نفر از هر ۶ نفر آنها زیر ۱۵ سال سن داشتهاند.
«فردریکا توسکانو» مدیر سازمان «کودکان گمشده اروپا» میگوید: «شمار بالای کودکان گمشده نشان میدهد که نظام مخافظت از این کودکان، عملکرد درستی ندارد».
توسکانو افزود، این کودکان بدون سرپرست، در برابر خشونت، سوءاستفاده و قاچاق آسیبپذیر هستند و «کودکان پناهجو بهطور فرایندهای هدف باندهای تبهکار قرار میگیرند. بهخصوص کودکان بدون سرپرست که بسیاری از آنها قربانی کار اجباری، سوءاستفاده جنسی، تکدیگری و قاچاق میشوند.»
توسکانو در اینباره گفت: «در پرونده کودکان پناهجوی گمشده موارد اندکی ثبت شده است و اغلب فرض بر این است که این کودکان در کشوری دیگر در سلامت به سر میبردند. با این حال همکاری برون مرزی درباره این پروندهها عملاً وجود ندارد.»