بندر دیر با داشتن حدود 500 لنج و قایق صیادی بزرگ ترین بندر صیادی کشور به شمار می رود و در 180 کیلومتری بندر بوشهر واقع شده است. در اسکله صیادی دیر که 10 هکتار وسعت دارد علاوه بر لنج های صیادی، لنج های تجاری نیز پهلو می گیرند.
آتش سوزی سال گذشته اسکله دیّر پنجم تیرماه 94 دریک شناور باری در پست چهار ضلع غربی اسکله بندر دیر آغاز شد و به علت رها شدن شناور آتش گرفته و حرکت آن به سمت پست سه ضلع شرقی این اسکله، آتش به شناورهایی که در این محل پهلوگرفته بودند، سرایت کرد.
بروز آتش‌سوزی در بزرگترین اسکله صیادی کشور و در بندر «دیر» باعث شد تا 22 شناور در اسکله طعمه حریق شود. در این حادثه مسئولان راهکاری برای نجات شناورهای در حال سوختن نداشتند و صاحبان شناورها غرق شدن لنج‌هایشان را به نظاره نشستند.
معاون استاندار در آن روزها گفت ما نمی توانیم برای هر بندر و اسکله ای آتش خوار بفرستیم و یادش می رود بندردیّر هر بندری نیست بلکه نام بزرگترین بندرصیادی را به یدک می کشد.
حال با گذشت قریب به یکسال از این حادثه به سراغ این اسکله رفتیم تا با توجه به حوادث پیش رو در آینده وضعیت امکانات آن را بسنجیم.
در نگاه اول آنچه بیش از هر چیزی ذهن بیننده را به خود جلب می کند وجود تعداد زیاد لنج و قایق در این اسکله است که در صورت بروز هر گونه اتفاقی نظیر آتش سوزی سال گذشته قطعاً این بار گستردگی حادثه فاجعه بارتر خواهد بود.
اما براستی چرا بعد از حادثه آتش سوزی سال قبل مسئولان نسبت به تجهیز این اسکله به وسایل ایمنی اطفاء حریق اقدامی نکرده اند؟
در این مواقع انسان دهانش باز می ماند و بیاد صحبت های چند هفته قبل رئیس شورای اسلامی دیّر می افتد که در نشست روز شوراها و در حضور معاون بازرسی استانداری از بی مهری مسئولین استانی به دیار دارالحماسه دیّر ناله ها سر داد اما انگار گوشی برای شنیدن این حرف ها وجود ندارد.
بنا بر این گزارش،اسکله چند منظوره دیر با محدودیت‌های موجود میزبان تعداد زیادی از لنج‌های باری، صیادی و قایق‌های تفریحی و صیادی که در چنین فضایی نمی توان انتظار کنترل و مدیریت بحران داشت و با وجود شناورهایی از نوع لنج و مخصوصا فایبرگلاس در اسکله که مانند یک بمب خنثی عمل می کنند هر ان باید منتظر اتفاق ناگواری در این اسکله بود.
شاید تنها عملکردی که بتوان مثبت ارزیابی کرد خارج سازی لاشه شناورهای سوخته از اسکله بود وگرنه خبری ازهیچ امکانات ایمنی و اطفای حریق و زیر ساخت های لازم برای خدمات رسانی به شناورها نیست.
حال باید منتظر بود تا حادثه ناگوار دیگری اتفاق بیفتد بلکه مسئولین و دولتمردان از خواب خرگوشی بیدار شده و فکری به حال ملوانان و صیادان دیّری کنند، هرچند نمیتوان چندان امیدی به دولت تدبیر و امید داشت.
