پروتکل ها، قوانین و دستورهایی برای پردازش و یا ارزش گذاری داده ها هستند که به عنوان یک زبان مشترک بین دو یا چند کامپیوترمعروف هستند. این نام گذاری به این دلیل است که بسیاری از کامپیوترها از نرم افزار و سخت افزارهای متفاوتی استفاده می کنند که توسط پروتکل ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. همینطور در انواع شبکه، برای انتقال موفقیت آمیز داده ها باید از این قوانین نیز پیروی کرد. به زبانی ساده تر پروتکل ها زبان مشترک و تعریف شده در بین کامپیوتر ها می باشند. به طور مثال 2 نفر از نقاط مختلف جهان زبان مادری یکدیگر را به خوبی درک نمی کنند اما می توانند با استفاده از یک زبان سوم و یا زبان مشترک با هم ارتباط برقرار کنند. اگر یک رایانه از پروتکل اینترنت، یا به اصطلاح از یک IP مشترک استفاده کند همه آنها قادر هستند تا با یکدیگر در ارتباط باشند. اما اگر یک کامپیوتر ازIP متفاوتی استفاده کند که دیگری پروتکل آن را نداشته باشد نمی توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. یک مثال دیگر. سازمان ملل برای برقراری ارتباط بین نمایندگان از کشورهای مختلف به چندین زبان رسمی بین المللی مسلط است تا بتواند با آنها در ارتباط باشد.
3 نوع از معروف ترین پروتکل های شبکه:
- پروتکل های مدیریت شبکه
- پروتکل های ارتباطی شبکه
- پروتکل های امنیتی شبکه
شبکه های کامپیوتری از چند لایه تشکیل شده اند.
- لایه (کاربرد) Application
- لایه (نمایش) Presentation
- لایه(نشست) Session
- لایه (انتقال) Transport
- لایه (شبکه) Network
- لایه پیوند داده (Datalink)
- لایه فیزیکی (Physical)
پروتکل های دیگری در اینترنت استفاده می شوند که شامل:
- TCP : یک نوع پروتکل لایه انتقال است که داده ها را تایید می کند که برای انتقال از IP استفاده می کند و این 2 پروتکل اغلب با همدیگر به عنوانTCP/IP شناخته می شود.
- HTTP : پروتکل ابر متن که پایه آن شبکه جهانی وب است که با کاربران و اینترنت و انتقال داده ها تعامل دارد.
- HTTPS : این پروتکل پیام های HTTP را رمزگذاری می کند.
- TLS/SSL : امنیت لایه حمل و نقلNetwork را تامین می کند.
- UDP : این پروتکل با لایه انتقال رابطه مستقیم دارد و اغلب برای خدماتی همچون پخش ویدیو و بازی استفاده می شود که سبب تحویل سریع داده ها می شود.
حالا که کاربری انواع پروتکل را معرفی کردیم می پردازیم به انواع دیگر پروتکل ها که برای اتصال زیروکلاینت ها و دستگاه های تین کلاینت از آن ها استفاده می کنیم.
سه نوع پروتکل اتصال برای زیر ساخت های مجازی داریم:
پروتکل RDP :
پروتکل دسکتاپ از راه دور، یا استاندارد فنی برای استفاده از رایانه های رومیزی که از راه دور استفاده می شود. این پروتکل ابتدا توسط مایکروسافت منتشر شد و برای اکثر سیستم عامل های ویندوز مورد استفاده قرار می گیرد و همینطور برای سیستم عامل مک نیز استفاده می شود. یکی از مزیت های این پروتکل این است که نیازی به VPN ندارد و به جای ذخیره سازی در سرورهای ابری یا دستگاه های شخصی ناامن، کاربر به طور ایمن روی دسکتاپ کاربر نگه می دارد. همچنین این پروتکل این امکان را فراهم می کند تا کاربران بتوانند از منزل به راحتی با سیستم هایشان کار کنند. اما در مقابل یکی از معایب آن کندی سرعت و ضعف امنیت می باشد که به راحتی دچار حمله سایبری می شود و در معرض آسیب های امنیتی قرار می گیرد.
پروتکل Citrix :
یک نوع پروتکل اختصاصی است که برای یک سیستم سرور کاربردی است و این نوع پروتکل به هیچ پلتفرمی محدود نمی شود. بلکه مشخصاتی را برای انتقال داده ها بین سرور و مشتریان تعیین می کند. این نوع پروتکل مشابه سرورهای ویندوز است که به عنوان وسیله ای برای سرور و ارسال خروجی گرافیکی، داده های صوتی و سایر رسانه ها از برنامه در حال اجرا روی سرور به مشتری با استفاده از رابط فراهم می کند.پروتکل CITRIX ICA در پلتفرم های مختلف تین کلاینت هم نیز تعبیه شده است.
پروتکل PCOIP :
یک نوع پروتکل نمایش از راه دور می باشد که معروف بهTeradici برای ارائه دسکتاپ ها و برنامه های کاربردی راه دور به صورت مجازی می باشد. این پروتکل با رندر کردن دسکتاپ های مشتری در یک شبکه یا سرور ابری کار می کند. سپس پیکسل های دسکتاپ را به صورت فشرده رمزگذاری می کند و بعد به دستگاه مشتری منتقل می شود و در نهایت نمای دسکتاپ را برای کاربر رمزگشایی و رندر می کند. برای آشنایی هرچه بیشتر در زمینه پروتکل ها و یا مشاوره رایگان و نحوه پیاده سازی آن ها در تین کلاینت ها می توانید با شرکت رایان اندیشه مایا در ارتباط باشید.
