یونس نورالهی کارشناس انرژی درباره آلودگی هوای تهران گفت: آلودگیهای تهران حاصل استفاده از رشد تکنولوژی در کشور است و وقتی کشور به سمت استفاده از تکنولوژیهای مختلف برای آسایش بیشتر پیش میرود قطعا این پیشرفته شدن یک نوع آلودگی برای محیط زیست به وجود میآورد که هر کشوری برای جلوگیری و کنترل آن راهکارهایی سراغ دارد.
اخبار اقتصادی- او ادامه داد: همه ساله در تهران و دیگر کلان شهرها با شروع فصل زمستان و وارونگی دما آلودگیها در سطح پایین جو جمع میشوند و در پی آن مشکلاتی برای سلامتی مردم ایجاد میکند.
این کارشناس درباره راهکارهای لازم برای کنترل آلایندههای شهری گفت: علاوه بر استفاده از وسایل نقلیه عمومی به جای ماشینهای شخصی، مسئولان باید سرویسهایی را برای مدارس و کارمندان در نظر بگیرند تا به جای اینکه ۲۰ کارمند ۲۰ عدد ماشین را در خیابان بیاورند با یک خودرو به محل کارشان بروند.
کیفیت بنزین باید صحت سنجی شود
او گفت: یکی از بحثهای شایعی که سازمان ملی استاندارد با شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی دارد، بحث کیفیت پایین بنزین هاست که همواره شرکت ملی پالایش این موضوع را رد میکند؛ اگر یک ناظری بین عملکرد این دو نهاد وجود داشته باشد، میتوان بحثهای این دو سازمان را حل و فصل کند.
یکی از مهمترین مسائل در بحث آلودگی، تفاوت میانگین مصرف سوخت خودرو در ایران و کشورهای دیگر است که در کشورهای توسعه یافته به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر زیر ۵ لیتر سوخت استفاده میکنند که این میزان سوخت در ایران ۱۰ یا ۱۱ لیتر است.
نورالهی تاکید کرد: راه حلهایی که برای مدیریت آلودگیها وجود دارد راهکار آنی و زودگذر نیستند، بلکه در یک بازه زمانی طولانی میتوانیم آلایندهها را کنترل کنیم.
این کارشناس در پاسخ به این سئوال مبنی بر اینکه سهم آلودگی خودروها، موتورسیکلتها و اتوبوسها در تهران چقدر است؟ گفت: این تفکیک بین خودروها وجود ندارد و تحقیق و جامع مشخصی در تهران انجام نشده است، همهی این اطلاعات و ارقامهای مربوط به اندازه گیری تفکیک آلودگی خودروها مربوط به سال ۷۳ و ۷۴ است که ژاپنیها در تهران این تحقیق را انجام داده اند.
این آمارها درصد ۷۰ به ۳۰ آلایندگی خودروها را به آلودگی سیستمهای گرمایشی خانوادهها نشان میدهد؛ برای اطلاعات دقیق از تفکیک این آلایندگیها باید مطالعات جدیدی صورت گیرد.
نور الهی در پایان گفت: اینکه تا به حال تصمیم درستی برای رفع آلودگیها گرفته نشده بهخاطر ضعف اطلاعاتی است یعنی تا به حال اطلاعات قابل اتکا و درستی دردست نداشتیم تا بتوانیم تصمیم درستی به عنوان راهکار ارائه دهیم که این مسئله هم بخاطر کمکاری متخصصان این زمینه است و هم بهخاطر ضعف کاری مسئولین است.