انرژی مقوله ای مهم در حوزه اقتصادی کشورها شمرده می شود که تامین آن همواره به عنوان یکی از دغدغههای دولتمردان به حساب می آید.
نگاهی به بازارهای جهانی خبر از تغییر الگوی مصرف انرژی در جهان از نفت و زغال سنگ به سوی انرژیهای پاک می دهد.
آمارهای جهانی در خصوص مصرف انرژی در جهان نشان میدهد که استقبال جهانی به سمت استفاده از گاز به عنوان سوخت پاک بیشتر از سایر موارد است که این امر در کنار سهم ۱۸ درصدی ایران از ذخایر گازی دنیا میتواند به عنوان نکتهای مثبت برای کشور ما یاد شود.
برای صادارت گاز با توجه به مسافت کشور مقصد از روشهای مختلف استفاده میکنند که در میان آنها ال ان جی برای صادرات، ذخیرهسازی یا حملونقل در حجم زیاد به مقاصد دورتر و از روش خط لوله برای مقاصد نزدیکتر و با توجیه اقتصادی انتخاب شده که در تجارت بین الملل سهم الانجی در بازار گاز ۳۰ درصد و سهم خط لوله ۷۰ درصد است.
بنا بر حجم صادراتی نیز، الانجی حدود سالانه ۲۸۳ میلیون تن صادرات دارد که پیشبینی میشود تا پایان سال ۲۰۱۸ رقم آن به ۲۹۵ میلیون تن برسد، این در حالی است که کل صادرات گاز دنیا حدود ۱۰۰۰ میلیارد مترمکعب است.
برای صادارت گاز با توجه به مسافت کشور مقصد از روشهای مختلف استفاده میکنند که در میان آنها ال ان جی برای صادرات، ذخیرهسازی یا حملونقل در حجم زیاد به مقاصد دورتر و از روش خط لوله برای مقاصد نزدیکتر و با توجیه اقتصادی انتخاب شده که در تجارت بین الملل سهم الانجی در بازار گاز ۳۰ درصد و سهم خط لوله ۷۰ درصد است.
بنا بر حجم صادراتی نیز، الانجی حدود سالانه ۲۸۳ میلیون تن صادرات دارد که پیشبینی میشود تا پایان سال ۲۰۱۸ رقم آن به ۲۹۵ میلیون تن برسد، این در حالی است که کل صادرات گاز دنیا حدود ۱۰۰۰ میلیارد مترمکعب است.
بررسی صنعت گاز ایران نشان میدهد ایران با دارا بودن رقم ۳۴ تریلیون مترمکعب مخازن گاز طبیعی تنها سهم ۳ درصدی در بازار جهانی گاز را به خود اختصاص داده که صادرات، به کشورهای ترکیه، عراق، ارمنستان، آذربایجان و نخجوان محدود شده و بیشترین مقدار صادرات گاز به کشور ترکیه با حجم ۳۰ میلیون مترمکعب در روز اختصاص دارد.
از سوی دیگر، پیش بینیها از بازار جهانی گویای آن است که تقاضا برای خرید گاز تا سال ۲۰۴۰، رشد حدود ۱،۸ درصدی در سال دارد که تحت این شرایط، سهم گاز در سبد انرژی دنیا از ۲۲ درصد کنونی به ۲۶ درصد افزایش یافته که این به معنای گسترش همه جانبه این بازار است.
با وجود این پتانسیل در بازار صادرات گاز برخی کشورها مانند روسیه برنامههای جدی خود را در زمینه گسترش این صنعت تدوین کرده اند، به گونهای که این کشور قصد دارد تولید سالانه الانجی را تا سال ۲۰۳۵ میلادی به ۱۲۰ میلیون تن برساند و با استفاده از فرصت هزینههای کمتر تولید، بخشی از بازار را از آمریکا و استرالیا در دست گیرد.
به طور قطع، صنعت گاز ایران در رقابت جهانی برای افزایش سهم خود از بازار صادرات نباید غفلت کند و ایران نیز همانند سایر کشورها باید به دنبال متنوعتر کردن کشورهای صادراتی خود باشد تا از این طریق از منافع اقتصادی با ضریب اطمینان بالا بهرهمند شود.