ما ساختار اداری صحیح و سالمی در کشور نداریم و حتما نیاز است آن را ایجاد کنیم تا افراد از یک مجاری قابل قبول ارتقا پیدا کنند و صاحب پست و مقام شوند. از آنجایی که ما فاقد این ساختار سالم هستیم ممکن است افرادی بدون استحقاق در این سیستم وارد شده و بر مسندی هم تکیه زده باشند اما این به معنای آن نیست که قاعدتا این اتفاق دائما رخ خواهد داد.
به گزارش تجارت‌نیوز، یک قانون نباید هیچ استثنایی داشته باشد. اصلا آفت قانون استثنائات ان است. چه دلیلی دارد ما ایثارگران ۵۰ درصد به بالا که اتفاقا مستحق آن هستند که مدت زمان کمتری کار کنند و شرایط برای استراحت و آرامش آنها بیشتر فراهم شود از این قانون مستثنی کنیم.
طرح منع به کارگیری بازنشستگان انتقاداتی جدی داشته است. با وجود آنکه این طرح قابل دفاع و پیشرو است اما نقاط ضعفی هم دارد. این طرح خوبی نیست چراکه به یکباره مدیریت کشور خالی می شود و حدود ۱۵۰ الی ۱۶۰ مدیر موثر باید پست خود را به دیگری تحویل دهند.
به نظر می‌رسد دولت باید یک فرصت داشته باشد تا جایگزین‌های مناسب پیدا کند در غیر این صورت چطور می شود چندین استاندار و فرماندار را ظرف چند روز تغییر داد؟
این موضوع صورت خوشی ندارد و نتیجه آن نتیجه مطلوبی نخواهد بود مگر آنکه ما بپذیریم دولت یک فرصت پنج الی شش ماهه در اختیار داشته باشد تا یک فرد را به عنوان سرپرست انتخاب کند و بعد از آن استاندار یا فرماندار را انتخاب کند.
خوب بود ما در این قانون یک فرصت چندماهه را برای دولت در نظر می گرفتیم که با دقت بیشتری مدیران را تغییر پیدا کنند.
یک قانون نباید هیچ استثنایی داشته باشد. اصلا آفت قانون استثنائات ان است. چه دلیلی دارد ما ایثارگران ۵۰ درصد به بالا که اتفاقا مستحق آن هستند که مدت زمان کمتری کار کنند و شرایط برای استراحت و آرامش آنها بیشتر فراهم شود از این قانون مستثنی کنیم؛ لذا به جز پست‌های انتخابی ( که از طریق صندوق رای و انتخاب مردم تعیین می‌شود) ما نباید هیچ استثنای دیگری قائل شویم. این استثنائاتی که در قانون مذبور آمده است هیچ کدام قابل دفاع نیست.
ملت ما یک ملت بالنده است و جوانان ما دائما در حال تکاپو هستند و باید در عرصه‌های مختلف به کار گرفته شوند که این طرح چنین فضایی را ایجاد می کند اما مهمترین ایرادش در فوریت آن نهفته است که می تواند مشکل ساز شود و ای کاش برای رفع این ایراد یک فرصت چندماهه در اختیار دولت قرار داده می شد؛ فارغ از مشکل این طرح، طرحی قابل دفاع و پیشرو است.
ما وظیفه داریم برای جوانان فرصت‌ها را فراهم کنیم؛ اما همین افرادی که بعد از سی سال هنوز دست‌بردار پست‌ها و منصب‌ها نیستند زمانی که این منصب‌ها را در اختیار گرفتند جوانان کم سن و سال و خامی بودند که هیچگونه تجربه‌ای نسبت به آن جایگاه نداشتند اما به مرور زمان تجربه اندوختند و تبدیل شدند به مدیرانی کارآمد. لذا معتقدیم این فرصت‌ها بدون هیچ استثنایی باید در اختیار جوانان قرار بگیرد. البته نظارت و حمایت تجربه کسب کرده‌ها در این حوزه راهگشا می‌تواند باشد.
ما ساختار اداری صحیح و سالمی در کشور نداریم و حتما نیاز است آن را ایجاد کنیم تا افراد از یک مجاری قابل قبول ارتقا پیدا کنند و صاحب پست و مقام شوند. از آنجایی که ما فاقد این ساختار سالم هستیم ممکن است افرادی بدون استحقاق در این سیستم وارد شده و بر مسندی هم تکیه زده باشند اما این به معنای آن نیست که قاعدتا این اتفاق دائما رخ خواهد داد.
آنچه مسلم است این است که این قانون یک فرصتی را ایجاد کرده تا عرصه برای حضور جوانان با ذوق، خلاق و پرانگیزه باز شود. البته این را هم باید بگویم که این قانون به معنای کنار گذاشتن تمام و کمال بازنشستگان و افراد باتجربه نیست بلکه آنها می‌توانند در مقام مشاور حاضر شوند و مشاور هم لزوما نباید حقوق بگیرد.
