کاهش تولید نفت ونزوئلا تقریبا امسال مسلم است اما یک عضو دیگر اوپک مواجه با ریسک در عرضه نفت، ایران است.
کشمکش میان آمریکا و ایران به یکی از ریسک‌های ژئوپلتیکی اصلی بازار نفت در سال جاری تبدیل شده است. یک گزارش جدید از مرکز سیاست‌های جهانی انرژی دانشگاه کلمبیا به دقت به بررسی سناریوی احتمالی پرداخته است که می‌تواند اواخر امسال در صورتی که دولت ترامپ رویکرد خصمانه‌ای در قبال تهران بگیرد و از توافق هسته‌ای خارج شود، رخ دهد.
ترامپ در ماه ژانویه علی رغم اینکه تمدید معافیت تحریم‌های ایران را تایید کرد اما اعلام کرد که آخرین باری است که توافق هسته‌ای را تایید می کند. مشکل دولت ترامپ این است که درصورتی که توافق هسته‌ای را کنار بگذارد، ایران احتمالا برنامه هسته‌ای را آغاز می کند.
نبود مشارکت اروپایی‌ها در افزایش فشار به ایران، این اقدام را نسبت به دور نخست کم اثرتر می‌سازد. به ویژه اینکه اروپا در فشار آوردن در بیمه نفتکش‌ها مفید بود و تاجران نفتی را از تجارت با ایران ترساند.
بعلاوه، هرگونه تحریم شرکت های اروپایی برای تجارت با ایران می تواند اقدام متقابل تجاری از سوی اروپا را به دنبال داشته باشد. چین و روسیه نیز احتمالا همکاری کمتری با آمریکا داشته باشند.
با تمام پیش بینی های احتمالی، دانشگاه کلمبیا پیش بینی کرده که در صورتی که آمریکا تحریم های علیه فروش نفت ایران را دوباره به راه بیندازد، به علت خرید کمتر ژاپن، کره و برخی کشورهای اروپایی، «احتمالا روزانه حدود 400 تا 500 هزار بشکه، صادرات نفت ایران کاهش یابد.»
اگر چین، هند و ترکیه تاحدی تصمیم به همکاری با آمریکا بگیرند این رقم به روزانه 600 هزار بشکه خواهد رسید. در این صورت، چند دلار به ازای هر بشکه به قیمت نفت افزوده خواهد شد.
اما اگر با پس کشیدن دیگر خریداران، چین یا هر کشور دیگری تصمیم به افزایش خرید از ایران بگیرد، که کاملا معقول به نظر می رسد، اثر اقدامات آمریکا به میزان چشمگیری کاهش خواهد یافت.
دولت اوباما تنها به دلیل همکاری بیشتر کشورهای جهان موفق شد؛ چیزی که این بار بعید به نظر می رسد.
بیشتر کشورها صبر کرده اند که ببینند چه می شود و مهم اینکه هیچ کس واقعا نمی داند چه خواهد شد.
ریچارد نفیو، عضو سابق تیم مذاکره‌کننده آمریکا در گزارش دانشگاه کلمبیا نوشته است: «برخلاف سال 2012، جامعه جهانی به میزان زیاد برای تصمیم آمریکا برای خروج از توافق هسته ای آماده نیست.»
