مجید شاکری اظهارداشت: در بین بعضی رسانه ها و طبعا برخی سیاستمداران غیر متخصص، تصوری هست که سرمایه گذاری نفتی اروپایی ها باعث ایجاد در هم تنیدگی اقتصادی بین ایران و کشور سرمایه گذار خواهد شد و کشور سرمایه گذار برای حفظ منافع سرمایه گذاری خودش هم که شده توان خود را برای ممانعت از وضع تحریم جدید توسط امریکا به کار خواهد گرفت، این گزاره به صورت بنیادی غلط است.
وی ادامه داد: در موج تحریم های ١٣٨٩ به بعد ایران قراردادهای نفتی قابل توجهی با شرکت های نفتی اروپایی داشت. اما این شرکت ها یا کشورهای متبوعشان به یک دلیل ساده حقوقی کوچکترین انگیزه ای برای دفاع از ایران نداشتند.
این کارشناس ارشد اقتصادی افزود: ترفند امریکا به این صورت بود، به شرکت سرمایه گذار برای فروش سهم خود از برداشت میدان نفتی مجوز می داد ولی مانع از فروش نفت طرف ایرانی می شد، در واقع تلاش این شرکت ها متمرکز بر گرفتن مجوز از امریکا بود نه دفاع از ایران!
شاکری اضافه کرد:آن‌ها حتی از تشدید تحریم ها به شرط حفظ اصل قرارداد لزوما ناراضی نبودند، چرا که تحریم طرف ایرانی را در اجرای مفاد قرارداد ضعیف‌تر می ساخت، بدون آن که سهم شرکت اروپایی به هم بخورد.
وی ادامه داد: البته امریکا هم این مجوز ها را زماندار می داد تا در بزنگاه تمدید ابزار کنترل رفتار شرکت اروپایی را داشته باشد.
