یکی از کلیدی ترین وعده های حسن روحانی رئیس جمهور از ابتدای فعالیتش حل معضل بیکاری و ایجاد اشتغال برای جوانان بود. دی ماه سال گذشته همزمان با آغاز اجرای برجام باز هم این وعده از سوی دولت تکرار شد.
رصد سیاست هایی که دولت تدبیر و امید از زمان آغاز به کار، پیش گرفته، نشان از این دارد که طرح های اشتغال زایی از مغفول ترین موضوعات مد نظر کابینه دولت یازدهم بوده است.
در حالی تمام توجه دولت تدبیر و امید به برجام معطوف شده بود، آزادسازی پول های بلوکه شده، تنها امید دولت برای رونق اقتصاد بوده و امید می رفت با ورود هیات های سرمایه گذاری خارجی مشکلات اقتصادی ایران رفع شود اما با گذشت یک سال از اجرای چنین نشد. دولت گمان می کرد با برجام می تواند منافع اقتصادی فراوانی را نصیب کشور کند و با آزادسازی ده ها میلیارد دلار از دارایی های بلوکه شده ایران و درآمدهای نفتی، رشد تولید و افزایش صادرات نفت، گاز و محصولات پتروشیمی ایران را در بازارهای جهانی دنبال کند اما آن چه مسلم است این است که اقتصاد متکی به نفت در دورنمایی نامشخص و مبهم به نفع اشتغال ایران نبوده و نخواهد بود.
بررسی آمار اشتغالزایی دولت در یک سال اخیر نشان می دهد، طی این مدت نه تنها نرخ بیکاری افزایش یافته، بلکه علیرغم تمام تلاش هایی که دولت در راستای اشتغال زایی از خود نشان داده است، از پاییز 94 که آخرین فصل قبل از اجرای برجام بود، تا تابستان 95 که جدیدترین آمار مرکز آمار منتشر شده، 700 هزار نفر به شمار بیکاران کشور اضافه شد.
بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری در پاییز سال 94 برابر 10.7 درصد بوده است که این رقم در تابستان 95 به 12.7 درصد افزایش یافته است.
همچنین شمار بیکاران در پاییز 94 برابر 2 میلیون 646 هزار نفر بوده است که این رقم در تابستان 95 به 3 میلیون و 337 هزار نفر رسیده است که رشد حدود 700 هزار نفری شمار بیکاران را نشان می دهد.
بر اساس گزارش مرکز آمار، نرخ بیکاری 12.7 درصدی در تابستان 95 بالاترین نرخ بیکاری در 5 سال اخیر محسوب می‌شود. تعداد بیکاران در سال جاری هم در سالهای گذشته سابقه ندارد.
