خودروسازی ایران در شرایطی نزدیک به نیم قرن تجربه را از سر گذرانده که هنوز نتوانسته مشتریان و صاحب‌نظران را از بعد کمی و کیفی راضی کند و این نارضایتی سبب شده برخی از لزوم تعطیلی دومین صنعت بزرگ کشور صحبت به میان بیاورند. به اعتقاد برخی کارشناسان و حتی بخشی از افکار عمومی، صنعت خودرو ایران با شرایط فعلی (به‌خصوص ضعف در طراحی و کیفیت)، راه به جایی نخواهد برد و بهتر است رفته رفته آن را تعطیل کرد. این در حالی است که خودروسازی یکی از منابع اصلی اشتغال داخلی به‌شمار می‌رود و میلیون‌ها نفر در کشور از قبل آن نان می‌خورند. اصلا همین اشتغال زایی است که سبب شده هرگاه خودروسازی در معرض خطر قرار می‌گیرد، دولت به کمک این صنعت آمده و آن را به هر نحوی شده، نجات دهد.
به‌عبارت بهتر، اشتغالزایی همواره سدی محکم در برابر انتقادات از صنعت خودرو بوده و هیچ‌گاه اجازه نداده دولت به تعطیل کردن آن حتی فکر کند. در این شرایط اما برخی اقتصاددانان راهکارها و پیشنهادهای مختلفی را برای حفظ اشتغال در خودروسازی مطرح می‌کنند که در یکی از موارد مطرح شده، پای یارانه‌ها به میان آمده است. یکی از اقتصاددانان نسل نو کشور پیشنهاد کرد، «می‌توان اشتغال در خودروسازی را به‌واسطه یارانه‌ها حفظ و دیگر نگران بیکار شدن اهالی این صنعت نبود.» وی در تشریح طرح موردنظر خود، می‌گوید: به اعتقاد من اگر مردم ایران ماهانه بخشی از یارانه خود را در صندوقی بریزند، با پول جمع‌آوری شده می‌توان کارمندان و کارگران خودروسازی را تامین کرد و دیگر نگران از بین رفتن اشتغال حاصله از این صنعت نبود.» گفته‌های این اقتصاددان در شرایطی است که خودروسازی ایران به لطف توافق هسته‌ای و برجام، قرار است عصری جدید را آغاز کند و در آینده شاید دیگر پیشنهادی مبنی بر تعطیل کردن آن از سوی هیچ کس مطرح نشود. باید توجه داشت که خودروسازی پیشران بخش صنعت است و اشتغال در واحد‌های متعدد صنعتی نیز به واسطه همکاری آنها با خودروسازان است.
