به گزارشافکارنیوز،عدم تعادل در عرضه و تقاضای نیروی کار و تاخیر در ورود کارجویان به بازار کار کشور به ویژه درباره گروه تحصیل کرده، همواره خسارت هایی را برای اقتصاد کشور به همراه دارد چرا که بیکار ماندن بخشی از توان آماده به کار باعثمی شود تا برای مدتی بخشی از توان تولید و ارائه خدمات در راستای توسعه کشور، غیرفعال بماند.
در واقع وقتی حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نیروی جوان آماده به کار این فرصت را نمی یابند که توانمندی های خود را در عرصه کار و تولید کشور ارائه کنند، این تنها خود کارجویان نیستند که آسیب می بینند، بلکه کشور نیز از وجود آنها بی بهره می ماند.
کارشناسان بازار کار معتقدند هرچقدر زمان ورود کارجویان به بازار کار پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی و یا از زمان آماده شدن برای پذیرش مشاغل با تاخیر بیشتری مواجه باشد، از آنسو ممکن است از سطح آمادگی کارجویان صاحب مهارت، تخصص و آشنا به علوم روز برای عرضه در مشاغل مختلف کاسته شود.
خسارت تاخیر در ورود به بازار کار
در واقع باید گفت طول دوره جستجوی شغل در برخی رشته ها می تواند حیاتی نیز باشد و هرچقدر دوره انتظار افراد برای اشتغال طولانی تر شود، قطعا از میزان آمادگی آنها برای ارائه خدمات نیز کاسته می شود. به عنوان نمونه می توان گفت خدمتی که یک کارجوی فارغ التحصیل رشته پرستاری، کامپیوتر، رشته های فنی و مهندسی و … می تواند بلافاصله پس از فراغت از تحصیل ارائه کند، حتما بهتر و با کیفیت تر از خدمتی است که وی پس از یک دوره نسبتا طولانی انتظار برای کار بتواند ارائه دهد.
وزارت کار در اینباره اعلام کرده است: اگر طول مدت بیکاری مخصوصا مدتی که شخص تحت پوشش بیمه بیکاری یا حمایت های مشابه است طولانی تر شود اثرات سوئی را به همراه خواهد داشت. این مورد مخصوصا به صورت فقدان و از دست دادن عایدی و درآمد و تقلیل رفتن قابلیت استخدام برای جویندگان کار بروز خواهد کرد.
بنابراین چالش از دست رفتن زمان و سن مناسب برای ورود به برخی رشته ها و مشاغل نیز موضوعی است که به دلیل انباشته شدن بیکاری در کشور برای کارجویان جوان به وجود آمده است. در حال حاضر، بیش از ۱.۱ میلیون تقاضای شغل از سوی فارغ التحصیلان دانشگاهی در کشور وجود دارد.
نگاهی به آمارهای جدید وزارت کار نشان می دهد که بخش قابل توجهی از کل کارجویان کشور و بالغ بر ۴۰ درصد کل افراد جویای شغل دستکم چندماهی را به جستجوی شغل می پردازند که البته طبق دسته بندی صورت گرفته حدود ۱ میلیون و ۱۲۰ هزارنفر جویای کار در این گروه قرار دارند. بنابراین خوش شانس ترین و بهترین گروه از کارجویان کشور در حال حاضر تا ۶ ماه را به انتظار کار می مانند.
پس از این گروه، بیش از ۶۰۰ هزارنفر از کل کارجویان کشور قرار دارند که بین ۷ تا ۱۲ ماه را در انتظار کار به سر می برند. همچنین حدود ۱۲۰ هزارنفر از کل کارجویان کشور این شانس را دارند که پس از یکسال تا نهایتا ۱.۵ سال جستجوی شغل وارد بازار کار شوند.
انتظار برای کار از ۶ ماه تا …
بدترین گروه هایی که تقریبا دوره ای طولانی را در انتظار کار هستند، در گروه از ۱۹ ماه به بالا قرار دارند که می تواند تا چند سال هم به طول بیانجامد. در حالی که بالغ بر یک میلیون بیکار مرد می تواند تا ۶ ماه شرایطی را برای ورود به بازار کار کشور به دست آورد و در واقع بالاترین درصد مردان بیکار به میزان ۴۵ درصد در این گروه قرار دارند، بیشترین تجمع زنان بیکاری در گروه بیکاران ۱۹ ماه و بیشتر به میزان حدود ۴۴ درصد است؛ به عبارت دیگر قریب به اتفاق زنان جویای کار کشور در شرایط فعلی، دوره های طولانی انتظار برای ورود به بازار کار را سپری می کنند.
متفاوت بودن شرایط اشتغال در شهرها و روستاهای کشور نیز نشان می دهد در حالی که تنها ۳۷ درصد افراد جویای کار ساکن در شهرها موفق می شوند تا در کمتر از ۶ ماه وارد بازار کار شوند اما این وضعیت در روستاها بهتر است به نحوی که حدود ۵۰ درصد کل جویندگان کار در روستاها می توانند در ۶ ماه اول جستجو، شغلی را برای خود دست و پا کنند.
در عین حال، بالغ بر ۳۰ درصد کل کارجویان زن و مرد ساکن در روستاهای کشور یا خواستار کار در روستاها نیز دوره های بالاتر از ۱۹ ماه را در انتظار کار به سر می برند. طبق آخرین آمارهای ارائه شده، بیش از ۲ میلیون کارجو هم اکنون در شهرها و حدود ۵۰۰ هزارنفر نیز در روستاها ساکن هستند.
۴۳ درصد کل زنان جویای کار کشور و حدود ۳۱ درصد کل مردان بیکار بیش از ۱۹ ماه را در انتظار شغل به سر می برند. این وضعیت درباره مردان و زنان ساکن در روستاها که جویای شغل هستند متفاوت تر است به نحوی که حدود ۲۶ درصد کل مردان روستایی متقاضی کار و حدود ۴۶ درصد زنان ساکن در این مناطق تجربه بیکاری نزدیک به ۲ سال را دارا هستند.
