پیمان مولوی اعلام کرد: اتفاقی که خوش‌بختانه افتاده و ما در مورد اخیر قیمتگذاری دستوری فولاد تجربه کردیم، این است که بازار سرمایه ، مقابل دستوراتی که در اتاقی در بسته، نوشته و سپس با انگیزه تحمیل ، ابلاغ می‌شود، می‌تواند بایستد. ده‌ها میلیون‌ها نفر ذینفع در بازار سرمایه حضور دارند و سازمان بورس باید مصالح ذینفعان بازار را در اولویت خود قرار دهد.
وی ضمن بیان نکاتی پیرامون ویژگی‌های اقتصاد ایران توضیح داد: در اقتصاد کشورمان، رتبه دخالت دولت و یا نهادهای حاکمیتی در بازارها از میان 170 کشور 164 است. مفهوم این واقعیت چیست؟ یعنی اقتصاد ایران، اقتصادی است که دخالت در آن در همه حوزه‌ها به‌طور روزمره اتفاق می‌افتد، از قیمتگذاری تخم‌مرغ، فولاد، خوراک پتروشیمی گرفته تا محصولات لبنی و خودرو هر روز، این مداخله‌ها دیده می‌شود.
وی تأکید کرد: ما نمی‌توانیم در اقتصادی که رتبه دخالت دولت در آن 164 است و هر روز در اقتصاد تغییر قوانین و مقررات داریم، انتظار داشته باشیم، یکی از زیرمجموعه‌های این اقتصاد. از جمله موضوع مورد بحثمان، بازار سرمایه، بدون دخالت باشد. البته دخالت‌ها، الزاماً مستقیم نیستند و ممکن است، طی یک فرآیند و مکانیزم‌هایی که در ایران، متأسفانه، جا خوش کرده سنگین شدند؛ انجام شود.
مولوی ادامه داد: پس، اولین نکته‌ای که فعالان بازار سرمایه و صنایعی که در بازار سرمایه حضور دارند، باید به‌عنوان یک مطالبه مطرح کنند این است که باید اقتصاد کشور به سمت بازار محور بودن حرکت کند، یعنی اقتصادی که در آن، مکانیزم بازار به رسمیت شناخته شود و معاملات، تحت تأثیر نامه‌های دستوری و ابلاغیه‌های پرشمار یا تعیین قیمت و محدودیت‌های عرضه و تقاضا و دیگر محدودیت‌ها، انجام نشود. اقتصاد بازار، محور یعنی تعطیلی بازار آتی سکه امکان‌پذیر نباشد. یا نامه «صادرات ممنوع» امکان صدور نداشته باشد.
وی افزود: مستقل بودن بازار سرمایه از دید سهامداران، یک معنا دارد و اینکه ازنظر اعمال سیاست‌ها، استقلال داشته باشد، نیز معنای دیگری دارد. تمام این‌ها نیز نیازمند تقنین قوانین است.
مولوی با اشاره به این نکته که آیا در حوزه شفافیت، بازار ایران به سمت شفافیت حداکثری حرکت می‌کند؟ خاطرنشان کرد: یکی از نکاتی که می‌تواند بازار سرمایه را در اذهان عمومی و دید سهامداران مستقل کند؛ این است که واکنش روشن و صریح نشان دهد. ما باید ببینیم که سازمان بورس نسبت به مداخلات و تحمیل‌هایی که به این بازار انجام می‌شود، موضع‌گیری مستقل و شفاف داشته باشد. پاشنه آشیل این ماجرا این است که هر کسی به خود اجازه دهد با نامه، بخشنامه یا سامانه، برای یک بازار تعیین تکلیف کرده و مکانیسم تعریف کند.
دبیرکل انجمن اقتصاددانان ایران معتقد است: دیدگاهی که می‌تواند خطرناک باشد، این است که ما بدون دقت به اصلاح اقتصاد، بگوییم بازار سرمایه باید اقتصاد را به سمت اصلاح ببرد. در واقع، به‌جای آنکه اقتصادمان به سمت اصلاح حرکت کند تا مصالح سهامداران در بازار سرمایه حراست شود، انتظار داشته باشیم، بازار سرمایه، اقتصاد را به سمت اصلاح هدایت کند.
