فردا چهارشنبه ۲۹ آوریل مصادف با ۱۰ اردیبهشت شهاب سنگ عظیم الجثه‌ای از کنار زمین عبور خواهد کرد. اما لازم نیست وحشت زده شوید. عبور این شهاب سنگ هیچ خطری برای کره زمین و ساکنانش ندارد.
اخبار اجتماعی- شهاب سنگ ۱۹۹۸ OR۲ صبح روز چهارشنبه از فاصله‌ی ۶/۳ میلیون کیلومتری سیاره زمین عبور خواهد کرد. گرچه این فاصله در مقیاس جهان قابل رؤیت که بیشتر از ۹۰ میلیارد سال نوری وسعت دارد، اندک محسوب می‌شود، اما دانشمندان تأکید دارند احتمال آنکه این جرم آسمانی در مسیر عبور خود به زمین برخورد کند، صفر است.
در حقیقت، شهاب سنگ حدوداً ۲/۴ کیلومتری ۱۹۹۸ OR۲ در نزدیک‌ترین حالت هم حدود ۱۶ برابر فاصله‌ی کره زمین تا ماه با ما فاصله خواهد داشت (ماه با فاصله‌ای به طور میانگین ۳۸۵ هزار کیلومتری به دور زمین می‌چرخد).
تصویر راداری رصدخانه‌ای در پورتوریکو از شهاب سنگ ۱۹۹۸ OR۲ که روز ۱۷ آوریل ۲۰۲۰ ثبت شده
پس شما با خیال آسوده می‌توانید به زندگی خود برسید، چون می‌دانیم قرار نیست هیچ شهاب سنگ عظیمی در آینده‌ی نه چندان دور به ما صدمه وارد کند.
پل چوداس، مدیر بخش مطالعات اجرام نزدیک به زمین آژانس فضایی ناسا روز گذشته اظهار کرد: «هیچ شهاب سنگی که احتمال برخورد آن به زمین قابل توجه بوده و اندازه‌ی چشمگیری داشته باشد وجود ندارد. در فهرست ما چنین شهاب سنگی نیست.»
فهرستی که چوداس از آن صحبت کرده بسیار گسترده است. دانشمندان معتقدند آنها بیشتر از ۹۰ درصد شهاب سنگ‌های نزدیک به زمین را یافته و ردیابی کرده اند. البته شهاب سنگ‌های این فهرست دست کم یک کیلومتر وسعت دارند و آنقدری بزرگ هستند که تهدیدی جهانی برای بشر محسوب شوند.
اما این آسودگی خیال نباید باعث خودپسندی ما شود؛ این چیزی است که هم چوداس و هم لیندلی جانسون، فرمانده بخش دفاع از زمین و مدیر دفتر هماهنگی دفاع از زمین آژانس فضایی ناسا به آن معتقدند. هر چه باشد تعداد شهاب سنگ‌های نزدیک به زمینی که در فضا وجود دارد بسیار زیاد است، بنابراین ممکن است شهاب سنگ‌های بزرگ و خطرناکی در آنجا کمین کرده باشند که هنوز شناسایی نشده اند.
شهاب سنگ‌ها معمولاً تحت تأثیر کشش گرانشی دیگر اجرام آسمانی تغییر مسیر می‌دهند، مسأله‌ای که کار مدل سازی نحوه‌ی حرکت آنها در مدت بسیار طولانی را بسیار دشوار می‌کند. این تغییر مسیر‌ها در نهایت باعث می‌شود یک سنگ آسمانی غول پیکر در مسیر سیاره زمین قرار گیرد؛ انقراض دایناسور‌ها می‌تواند گواهی بر این مسأله باشد.
لیندلی جانسون روز گذشته اظهار کرد: «برخورد شهاب سنگی آنقدر بزرگ با زمین که به سطح آن صدمه وارد کند اتفاقی به شدت نادر، اما اجتناب ناپذیر است.»
به گفته‌ی جانسون و چادوس، همین اجتناب ناپذیری است که تلاش برای کشف و ردیابی شهاب سنگ‌ها را به امری به غایت مهم تبدیل می‌کند، چون ما به اندازه‌ی دایناسور‌ها دست بسته نیستیم. اگر در آینده شهاب سنگی را در حال نزدیک شدن به زمین شناسایی کنیم و این شهاب سنگ آنقدری از زمین دور باشد که فرصت کافی داشته باشیم، می‌توانیم اقداماتی در مقابله با آن انجام دهیم.
مثلاً احتمالاً به حداقل ۵ تا ۱۰ سال وقت از زمان شناسایی شهاب سنگ نیاز است تا بشر بتواند دست به یک عملیات انحراف شهاب سنگ با استفاده از تکنیک ضربه گیر جنبشی بزند. در این روش با استفاده از یک فضاپیما تلاش می‌کنند سنگ آسمانی مخاطره آمیز را از مسیر خود منحرف کنند.
اگر فرصت بیشتری هم داشته باشیم، شاید بتوانیم از روش غیر تهاجمی «تراکتور گرانشی» استفاده کنیم. در این روش با استفاده از یک کاوشگر که در کنار شهاب سنگ به پرواز درمی آید جرم آسمانی را به تدریج از مسیر زمین دور می‌کنند. اگر هم زمان بسیار کمی برایمان باقی مانده باشد، شاید مجبور شویم واقعاً از گزینه‌ی شلیک کلاهک هسته‌ای استفاده کنیم.
