افکارنیوز: صبح يك روزي آفتابي راهي كهريزك شديم در طول راه با خود فكر مي كرديم كه اين گزارش را چگونه به زنان قلم وصف كنيم تا شما هم خوشبختي اين زوج معلول را با تمام وجود لمس كنيد.

بعد از طی مسافتی به آسایشگاه خیریه کهریزک رسیدیم از نگهبان آسایشگاه آدرس منزل احمد را گرفتیم، قدم هایمان را برای زودتر رسیدن تند کردیم، پلاک ۲، اینجا منزل احمد است، در زدیم، احمد در را گشود، انگار انتظارمان را می کشید، به رسم ادب سلام کردیم و اذل دخول گرفتیم، اولین چیزی که توجهمان را جلب کرد عکس های کودک خردسالی بود که روی دیوار نصب شده بود، عکس هایی که لبخند را به لبان می نشاند.

احمد و فاطمه مشغول انجام کارهای منزل بودند، احمد زیر کتری را روشن کرد و فاصله هم ظرف ها را می شست.

از آن ها خواستیم تا کمی بنشینند و از گذشته شان برایمان بگویند. احمد وقتی به دنیا آمد ۲ دست نداشت از ۱۹ سالگی به آسایشگاه کهریزک آمد فاطمه هم وقتی نوزاد بود دچار ضایعه نخاعی شد و در اثر عمل جراحی برای همیشه فلج ماند و از ۱۸ سالگی تصمیم گرفت که به آسایشگاه کهریزک بیای، وجود هر۲ آن ها در آسایشگاه بهانه ای شد برای آشنایی این ۲ نفر.

این زوج معلول در کلاس تئاتر با یکدیگر آشنا شدند، از روز آشنایی آن ها سال ها می گذرد و ثمره تشکیل این خانواده مریم است، دخترشان را می گویم که اکنون ۱۴ ماهه است.

فاطمه که معتقد است مریم هدیه ای از سوی خداوند برای آن هاست، ۱۴ دی ۸۹که روز تولد مریم است را اینگونه شرح می دهد، به مریم ۸ ماهه به دنیا آمد، درست یک ماه زودتر از موعد تعیین شده و این موضوع برای من بسیار نگران کننده بود، پزشک معالجم گفت یا کودک زنده نمی ماند و یا اگر هم زنده بماند باید در دستگاه باشد، با شنیدن این سخنان ترس وجودم را فرا گرفت اما موقع بیهوشی فقط به خدا توکل کردم و گفتم خدا یا به امید تو.

وقتی چشمانم را باز کردم سراغ نوزادم را گرفتم که پرستار گفت: نوزاد شمار سالم است و آن لحظه بود که خدا را شکر کردم.

احمد ولی روز تولد مریم اصلاً استرس نداشت و توکل بر خدا را تنها آرامش قلب خود هنگام تولد مریم دانست.

نام مریم را احمد برایش انتخاب کرد، چرا که به نام مریم اعتقاد کامل دارد. مریم ۱۴ ماهه آنقدر دوست داشتنی و بازیگوش است که حتی حاضر نشد برای چند لحظه در آغوش مادرش باقی بماند.

معلولیت شاید سخت باشد اما محدودیت نیست، مقوله ازدواج افراد معلول هم موضوع مهم و پیچیده ای است، اما در زندگی مشترک خیلی از محدودیت ها به چشم نمی آیند و برای زن و شوهر فارغ از معلولیتشان، فرصتی برای تجرهبه های تازه و لذت بخشی است.

حتي با نداشتن دست و پا مي توان كودكي سالم داشت و از زندگي در كنار يكديگر احساس خوشبختي كرد