حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در رساله ذهبیه فرموده‌اند: استحمام با شکم پر، مولد درد قولنج است.
در اینکه با شکم پر به حمام رفتن خلاف اصول بهداشتی است و عوارض سوئی را در پی دارد، میان طب قدیم و جدید اختلافی نیست، ولی گفتگو در آن است که تبعات سوء آن چیست؟
می‌دانیم غذا برای اینکه هضم و جذب بدن شود، به مقداری حرارت احتیاج دارد و این حرارت درون معده و روده، روی غذا تاثیر می‌گذارد.
از طرفی با توجه به دانش علم و تجربه، وقتی حرارتی از خارج بدن را گرم کند، حرارت داخلی بدن کم می‌شود، کم شدن این حرارت اختلالاتی در معده، روده و عمل هضم ایجاد می‌کند، که طب قدیم از آن به قولنج ایلاووسی تعبیر می‌کند.
علائم کسانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، سردی دست و پا، درد شدید در داخل و خارج شکم مخصوصا قسمت بالای آن، پریدگی رنگ و گاهی توام با سردرد، سرگیجه و عرق زیاد و بی‌حالی است.
علاج آن حقنه (داروی مایعی که از طریق مقعد داخل روده‌ها می‌کنند)، شیاف و امتناع از خوردن و آشامیدن و در این حال استفراغ کردن عملی خطرناک است.
بعد از سه عمل فوق، خوردن شربت عسل که قدری گرم باشد و استراحت به پشت بسیار لازم و تاثیر گذار است.
