بر اساس تحقیقات جدید محققان، کودکانی که اوایل زندگی در معرض خشونت‌های عاطفی یا جسمی قرار می‌گیرند، نسبت به همسالانشان سریعتر رشد می‌کنند (سن اپی‌ژنتیک بیشتری دارند).
از سوی دیگر، کودکانی که در معرض محرومیت‌هایی از قبیل بی‌توجهی و نا امنی غذایی قرار می‌گیرند، رشد آهسته‌تری دارند.
کیت مک لافلین، نویسنده ارشد این مطالعه در واشنگتن عنوان کرد: یافته‌ها حاکی از آن است، انواع مختلفی از مشکلات در اوایل زندگی، پیامدهای متفاوتی برای رشد کودکان در آینده دارد.
مطالعات پیشین، ارتباط ضعیفی بین رشد سریع (سن اپی‌ژنتیک) و مشکلات سلامتی و روانی نشان داد، اما مطالعات جدید حاکی از آن است که خشونت و محرومیت، تاثیر متفاوتی بر سن اپی‌ژنتیک کودک دارد.
محققان اظهار کردند: در میان کودکانی که خشونت را در اوایل زندگی تجربه می‌کنند، افزایش سن اپی‌ژنتیک در آنها همراه با افزایش علائم افسردگی است.
این موضوع نشان می‌دهد که شناسایی پیری زودرس بیولوژیکی ممکن است یکی از راه‌های پیشگیری از بیماری‌هایی باشد که در کمین این افراد است.
محققان این بررسی را در بین 247 کودک و نوجوان بین سنین هشت تا 16 ساله انجام دادند.
دکتر مک لافلین اظهار کرد: پیری زودرس بعد از قرار گرفتن کودک زیر هشت سال در معرض خشونت قابل تشخیص است.
نتایج این بررسی کمک می‌کند تا سرمایه‌گذاری اجتماعی برای کاهش قرارگیری کودکان در معرض خشونت افزایش یابد.
اگرچه هنوز معلوم نیست که آیا پیری اپی‌ژنتیک شتابنده را می‌توان معکوس کرد، اما ارتباط بین رشد سریع و علائم افسردگی، راهی است برای شناسایی کودکانی که نیاز به کمک دارند.
