عمده محورهایی که در این جلسه از سوی نمایندگان صنفی فرهنگیان به عنوان مطالبه مطرح شد، به شرح ذیل است:
آسیب زا بودن کاهش بودجه آموزش‌و پرورش از تولید ناخالص ملی در طول50 سال گذشته.
مسئولان، آموزش‌و پرورش را محور توسعه و پیشرفت کشور می‌دانند اما برای رسیدن به این هدف گامی بر نمی‌دارند. عدم استقبال از فعالیت‌های کانون‌های صنفی فرهنگیان. کانون‌های صنفی برای دفاع از حقوق فرهنگیان تشکیل و مجوزهای لازم را بین سال های 77 تا 87 از وزارت کشور گرفتند اما پروانه فعالیت‌هایشان توسط وزارت کشور تمدید نشده است.
کانون‌ها رابطی بین بدنه فرهنگیان با مسئولان هستند و می‌توانند به انتقال افکار و نزدیک‌سازی این افکار کمک کنند و موجب کاهش تنش‌های اجتماعی شوند و در آسیب‌شناسی و ارائه راهکارها به مسئولان کمک کنند.
انتظار ایجاد ارتباط نزدیک‌تری بین تشکل‌های صنفی و مسئولان. گره نزدن مطالبات صنفی به مسائل سیاسی. رفع معیشت فرهنگیان برای حل مشکلات آموزش‌و پرورش.
تمرکز وزیر آموزش‌و پرورش برای حل مشکلات معیشتی معلمان. زدودن آموزش و پرورش از مدیران سیاسی و سیاست‌زده.
تلاش برای رساندن سرانه آموزشی کشور به سطح کشورهای منطقه. رسیدگی به این مهم که معلم ها هیچ مزایایی ندارند و این حقوق‌ها کفاف زندگی آنها را نمی‌دهد و افزایش حقوق‌های ناچیز سال جاری و پس از آن حذف سختی کار مشکلات معیشتی معلمان را با دشواری مواجه کرده است.
پیگیری نارضایتی گسترده معلمان از بیمه تکمیلی آتیه‌سازان که چهار ماه است هزینه‌هایش توسط این بیمه پرداخت نشده است. تعداد نمایندگان معلمان که برای صندوق ذخیره انتخاب شدند به اندازه هر استان یک نماینده افزایش یابد تا امنیت این صندوق بیشتر شود.
همه کارمندان دولت حقوق‌های مشابهی داشته باشند و اینکه کارمندان در سازمان پولدارتر می‌توانند تا 7 برابر معلمان حقوق دریافت کند تبعیض‌آمیز است. معاونت حقوقی در پیگیری مسائل حقوقی معلمان از جمله معلمان زندانی و تشکل‌ها پرکارتر شود.
پیگیری این مهم که پولی‌شدن آموزش و مافیای جانبی آن شرایط تحصیل را برای خانواده‌ها سخت کرده است و مدارس به بهانه‌های مختلف از خانواده‌ها پول می‌گیرند و شأن مدرسه را پایین می‌آورند و شرایط تحصیل کودکان را برای خانواده‌ها سخت می‌کنند.
رفع این تبعیض که بومی گزینی دانشگاه‌ها باعث شده تا استان‌هایی که دانشگاه‌های کمتری دارند با وجود رتبه‌های خوب دانش‌آموزانشان، قبولی کمتری در دانشگاه‌ها داشته باشند.
سرانه فضای آموزشی برخی از شهرهای ایران نیم متر مربع است و نیاز است تا به این شهرها توجه بیشتری شود.
رفع این ابهام که دخالت نمایندگان مجلس در مناطق باعث مختل شدن مدیریت‌های آموزشی و رابطه‌ای شدن کارها می‌شود. تغییر این رویه که در گزینش معلمان به همه چیز توجه می‌شود به جز مهارت‌های تخصصی.
