نسیم نجفی روانشناس کودک بیان کرد: در کودکان خجالتی، شخصیت و عوامل تربیتی ناشی از محیط حائز اهمیت و قابل بررسی است.
وی با بیان اینکه در کودکان خجالتی، ارتباط برقرار کردن و بیان احساسات ضعیف است، تاکید کرد: کودک خجالتی هنگاهی که با غریبه ای رو به رو می شود، پشت پدر یا مادرش پنهان می شود. رفتارهای تحقیر آمیز با این کودکان موجب می شود که کودک احساس ناتوانی کرده و حالت درماندگی در او تثبیت گردد.
نجفی ادامه داد: بهترین روش درمانی برای کودکان خجالتی، کمک گرفتن از مادر و انجام تکنیک های بازی گونه یا بازی محور است که کودک درگیر رابطه ای خوشایند می شود و مادر با ایجاد این رابطه خوشایند، به آن تداوم و جهت می بخشد.
این روانشناس کودک افزود: از تشویق کردن کودکان خجالتی نباید غافل شد و اگر کودک رفتاری مثبت انجام داد باید باید آن را تقویت کرد، زیرا این روند منجر به تکرار و تثبیت رفتار های مثبت در کودک می شود.
وی با بیان اینکه نقش والدین و رفتار آنها در افزایش مهارت های اجتماعی کودک تاثیر بسزایی دارد گفت: مادر می تواند با ایفای نقش محتوای اجتماعی مطلوب، به آرامی روابط اجتماعی را به کودک آموزش دهد و هنگامی که کودک این روابط را یاد می گیرد، خجالتی بودن او کاهش می‌یابد.
نجفی در پایان عنوان کرد: قصه گویی یکی از راه هایی است که می توان به وسیله آن یک تصویر ذهنی بسیار خوب برای کودک ایجاد کرد؛ این روند موجب رشد فکری و عاطفی بیشتر کودک می شود.
