پژوهشگران "دانشگاه واشنگتن در سن‌لوئیس" (WUSTL) دریافته‌اند داروی غیرمخدری موسوم به "EMA401" می‌تواند سلول‌های مورد نظر را خارج از سیستم عصبی هدف قرار دهد.
پس از مرگ حدود 64 هزار نفر بر اثر مصرف بیش از حد مخدرها در سال 2016، "وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا" (HHS)، شرایط را بحرانی اعلام کرد و تنها راه حل این مشکل، ابداع یک روش درمانی و داروی جدید بود.
خیرا، پژوهشگران نشان داده‌اند که داروی آزمایشی "EMA401"، تاثیر بالایی در از بین بردن درد، به خصوص دردهای دائمی دارد. پژوهشگران دانشگاه واشنگتن در سن‌لوئیس دریافتند که این دارو، برخلاف آرامبخش‌های دیگر، سلول‌های عصبی را هدف قرار نمی‌دهد.
"د. پ موهاپاترا" (D.P. Mohapatra)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما به آرامبخش‌های خوب، به خصوص آن دسته از داروها که مخدر نیستند، نیاز داریم. دانشمندان می‌دانند که معمولا، هدف مورد نظر آرامبخش‌ها، در میان سیستم عصبی قرار دارد. هدف این داروها، سلول‌های عصبی نیست؛ بلکه سلول‌های ایمنی موسوم به " درشت‌خوار" یا " ماکروفاژ" (macrophage) هستند.
"موهاپاترا" افزود: این دارو برخلاف مخدرها، از سد خونی مغزی عبور نمی‌کند؛ به همین دلیل، اثرات جانبی مضر آن مانند اعتیاد یا امکان سوء‌استفاده، کمتر است. همچنین، با گسترش محدوده اهداف احتمالی درشت‌خوارها، ابداع درمان‌های موثرتر برای دردهای مزمن عصبی ممکن خواهد بود.
پژوهشگران، این کشف جدید را روی سلول‌های موش‌ها آزمایش کردند. "آنژیوتانسینوژن" (Angiotensin)، هورمونی است که رگ‌های خونی را منقبض می‌کند و موجب درد می‌شود. این گروه پژوهشی، آنژیوتانسینوژن را به یک ظرف آزمایشگاهی حاوی سلول‌های عصبی منتقل کردند؛ اما سیگنال‌های درد منتقل نشد.
"اندرو شفرد" (Andrew Shepherd)، از پژوهشگران این پروژه گفت: هنگامی که درشت‌خوارها را همراه با سلول‌های عصبی در ظروف آزمایشگاهی قرار دادیم، آنژیوتانسینوژن با درشت‌خوارها و درشت‌خوارها با سلول‌های عصبی ارتباط برقرار کردند و سپس، سیگنال‌های درد را انتقال دادند.
پس از آن، پژوهشگران دریافتند که پس از کاهش تعداد درشت‌خوارها، با تزریق آنژیوتانسینوژن به موش زنده، هیچ نشانه‌ای از درد ظاهر نمی‌شود؛ اما پس از بازیافتن دوباره درشت‌خوارها، درد طبیعی پس از چند روز خود را نشان می‌دهد.
