اکبر رضوانیان دبیر هیات موسس اقامتگاههای بوم‌گردی کشور و کارشناس ارشد توریسم با بیان اینکه حدود 9 ماه است منتظر برگزاری انتخابات هیات مدیره هستیم تا به ساماندهی اوضاع اداره خانه‌های بوم‌گردی آموزش گردانندگان این خانه‌ها و تعیین تعرفه‌ها بپردازیم گفت: از آنجایی که انجمن اقامتگاههای بوم‌گردی یک انجمن حرفه‌ای محسوب می‌شود این انتخاباتباید از سوی سازمان میراث فرهنگی برگزار شود.
رضوانیان تصریح کرد: معاونت گردشگری باید مکان و زمان را برای برگزاری انتخابات تعیین کند اما به دلیل تغییرات پیاپی در این سازمان این انتخابات به تاخیر افتاده است.
احیای خرده فرهنگ‌ها با شکل گیری اقامتگاههای بوم گردی
وی شکل‌گیری اقامتگاههای بوم‌گردی و فعال شدن این نوع گردشگری در کشور را یک اتفاق مبارک دانست و اظهار داشت: در سال‌های آینده و با رونق بیشتر این اقامتگاه‌ها در کشور خواهید دید چقدر از خانه‌های تاریخی، غذاهای محلی و خرده فرهنگ‌ها در کشور به این بهانه احیا می‌شود.
دبیر هیات موسس اقامتگاههای بوم‌گردی کشور با اشاره به لزوم هدایت و ساماندهی صحیح مدیریت اقامتگاههای بوم‌گردی در کشور یادآور شد: اگر این اقامتگاه‌ها بدون نظارت و آموزش یک انجمن حرفه‌ای فعال باشند، بوم‌گردی را مسیر بی‌راهه تهدید می‌کند.
رضوانیان نگاه آماری و تاکید بر رشد کمی اقامتگاههای بوم‌گردی را معضل سال‌های اخیر عنوان کرد و گفت: در توسعه و افزایش اقامتگاههای بوم‌گردی نقدی نیست اما مساله این است که به نظر می‌رسد عجله و توجه بر توسعه کمی این اقامتگاه‌ها بر توسعه کیفی در حال غلبه کردن است.
وی افزود: بوم‌گردی فرم جدیدی از گردشگری در کشور است و باید از این فرم نوپا مراقبت کنیم.
دبیر هیات موسس اقامتگاههای بوم‌گردی کشور با اشاره به سیر تاریخی شکل‌گیری اقامتگاههای بوم‌گردی درکشور از اوایل دهه 80 و پس از آن باز شدن پای سازمان میراث فرهنگی در حوالی دهه 90 به این مساله بیان داشت: در آن زمان سعی سازمان میراث فرهنگی این بود که اقامتگاههای بوم‌گردی تحت نظر اتحادیه هتل‌ها و یا مهمانپذیرها اداره شود.
رضوانیان با اشاره به وجود چالش‌های جدی مثل بیکاری و خالی شدن روستاها از جمعیت جوان و مولد گفت: مسئولان یکی از راهکارهای اشتغال‌زایی و مهاجرت معکوس به روستاها را در تقویت اقامتگاههای بوم گردی دیدند و برای ترغیب به این مهم بحث وام و تاسیس بیشتر اقامتگاه‌ها پیش آمد.
وی ادامه داد: مهمترین اصل در ایجاد این نوع اقامتگاه‌ها این است که یک خانه بومی در یک روستا با بافت تاریخی احیا شود در واقع اقامتگاه بوم‌گردی ساختنی نیست احیا شدنی است.
وعده وام 100 میلیونی و رشد آماری افزایش اقامتگاههای بوم گردی
دبیر هیات موسس اقامتگاههای بوم‌گردی کشور مطرح شدن وام 100 میلیونی را معضل رشد قارچ‌گونه و آماری اقامتگاههای بوم‌گردی عنوان کرد و گفت: با مطرح شدن این وام که البته برای احیای یک خانه بوم‌گردی مبلغ ناچیزی است پای افرادی به این فرم گردشگری باز شد که با اهداف آن آشنایی ندارند.
وی با بیان اینکه فعالان این عرصه با ایجاد یک گروه به نام خوشه‌سار بوم‌گردی سعی کردند در کنار اداره اقامتگاه‌ها به احیای معماری بومی، صنایع دستی و غذاهای محلی منطقه بپردازند گفت: با همراهی کارشناسان میراث فرهنگی آیین‌نامه‌ای تنظیم کرده و در سال 93 اقامتگاههای وبوم‌گردی به عنوان تاسیسات گردشگری مصوبه هیات دولت گرفته و دارای هویت شد.
این کارشناس افزود: جریان خوشه‌سار به فکر احیای بوم، غذا و فرهنگ بود و در تداوم این مسیر فکرهای اقتصادی هم داشت اما اولویت دادن به مساله وام این جریان فرهنگی را به یک جریان اقتصادی تبدیل کرده و موجب باز شدن پای دستگاه‌های دولتی و مطرح شدن مباحثی مثل بیلان کاری و آمار و ارقام و رشد رقابت میان استان‌ها برای افزایش آمار خانه‌های بوم‌گردی شد که این روش به رشد کیفی بوم‌گردی ضربه وارد می‌کند.
به گفته رضوانیان در شرایط حاضر لازم است که یک گروه کارشناسی تشکیل شده تا بررسی شود چه تعداد از آماری که استان‌ها از احیای خانه‌ها و برپایی اقامتگاههای بوم‌گردی برمی‌شمارند واقعی هستند و چه تعداد از خانه‌ها احیا نشده‌اند.
آمار کاغذی افزایش اقامتگاههای بوم گردی
وی ادامه داد: در مورد وام 100 میلیونی هم باید بگویم معلوم نیست چه بر سر این مبلغ آمده، گفته می‌شود چیزی حدود 800 خانه بوم‌گردی در کشور بوجود آمده اما نمی‌دانیم از این آمار کاغذی چه تعداد اقامتگاه بوم‌گردی فعال است.
رضوانیان معتقد است اقامتگاههای بوم‌گردی جذابیتی فوق‌العاده‌ای برای گردشگران خارجی دارند و در کنار این جذابیت در تامین امنیت برخی مناطق هم کمک کرده‌اند.
وی در ادامه تصریح کرد: با اطیمنان می‌گویم احیای یک خانه قدیمی و تبدیل آن به اقامتگاه بوم‌گردی در شهری مثل زابل و یا منطقه خور و بیابانک امنیت را بازگردانده و موجب مهاجرت معکوس شده است. علاوه بر این اقامتگاههای بوم‌گردی موجب درگیر شدن جامعه محلی به احیای فرهنگ و زنده شدن غذاهای محلی می‌شوند.
بوم‌گردی به معنای گردشگری ارزان قیمت نیست
وی درخصوص تفاوت هزینه‌ها برای اقامت در یک اقامتگاه بوم‌گردی با دیگر انواع اقامتگاههای مرسوم تشریح کرد: ژانر بوم‌گردی یک ژانر جدید از گردشگری در کشور است و مخاطب خودش را دارد. نمی‌توان این ژانر را با یک هتل و یا مهمانسرا مقایسه کرد.
به گفته رضوانیان بوم‌گردی به مفهوم گردشگری ارزان‌قیمت نیست چرا که این نوع اقامتگاه‌ها خدمات متفاوتی ارائه می‌کنند و بوم‌گرد برخلاف شرایط ساکن یک هتل و یا مهمانسرا امکان برقراری ارتباط با طبیعت پیرامونی ،خوردن غذاهای محلی و بهره بردن از سکوت شب را دارد.
این کارشناس تنها مسیر صحیح حرکت اقامتگاههای بوم‌گردی در کشور را بر مبنای آموزش دانست و تاکید کرد: بالا بردن تعداد خانه‌های بوم‌گردی هرچند اتفاق مبارکی برای رونق گردشگری در کشور است اما بدون آموزش‌های لازم این فرم جدید با شکست مواجه خواهد شد.
