به گفته محققان دانشگاه کالج لندن، تحقیقات نشان می‌دهد افراد مبتلا به دیابت نوع۲، ۳۲ درصد بیشتر در معرض ریسک ابتلا به اختلال نورولوژیکی پیشرونده بیماری پارکینسون قرار دارند.
افزایش این ریسک حتی در بین بیماران جوان‌تر مبتلا به دیابت بین رده سنی ۲۵ تا ۴۴ سال بیشتر است و این گروه سنی از بیماران چهار برابر بیشتر با احتمال ابتلا به پارکینسون مواجه هستند.
همچنین افراد دیابتی که دچار عوارض مرتبط با دیابت نظیر آسیب به شبکیه چشم، کلیه‌ها یا اعصاب شده اند با ۴۹ درصد افزایش ریسک ابتلا به پارکینسون مواجه هستند.
دکتر «توماس وارنر»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «توجه به این نکته ضروری است که در مجموع اکثریت بیماران دیابتی مبتلا به بیماری پارکینسون نمی‌شوند.»
وی در ادامه می‌افزاید: «احتمالا یک آمادگی ژنتیکی مشترک بین دیابت نوع۲ و پارکینسون وجود دارد.
باوجودیکه ماهیت دقیق چنین ارتباطی همچنان نامشخص است، اما به گفته وارنر احتمالا مسئله تولید انسولین و کنترل گلوکز که مشخصه دیابت هستند، در آن دخیل است.
وارنر در ادامه تاکید می‌کند: «برخلاف اکثر بافت‌های بدن، سلول‌های مغز تقریبا به طورکامل به گلوکز به عنوان منبع انرژی وابسته هستند. از اینرو اگر مشکلی در نحوه کنترل مصرف گلوکز توسط سلول‌ها ایجاد شود ممکن است بر برخی گروه سلول‌های مغز تاثیر گذارد.»
محققان در این مطالعه، داده‌های حدود ۲ میلیون بریتانیایی که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۱ مبتلا به دیابت تشخیص داده شده بودند را بررسی کردند. محققان دریافتند بالغ بر ۱۴ هزار نفر از این ۲ میلیون نفر بعد‌ها مبتلا به پارکیسنون شده بودند. از اینرو محققان احتمال ابتلا به پارکینسون را در بین بیماران مبتلا به دیابت، بیش از ۳۰ درصد می‌دانند.
