۱۵ آذر ۱۳۹۱، یک کلاس درس مدرسه ابتدایی روستای شین‌آباد از توابع شهرستان مرزی پیرانشهر دچار آتش‌سوزی شد و از ۳۷ نفر دانش‌آموز ۲۸ نفر دچار سوختگی شدند که از این تعداد ۲ نفر بر اثر شدت جراحت جان خود را از دست دادند.
پیگیری درمان، تحصیل، جبران خسارت، پرداخت دیه و مستمری به این دانش آموزان حادثه دیده از سال ۹۱ و طبق مصوبه هیئت وزیران شروع شده است و دستگاه‌های مختلف اعم از وزارت بهداشت، آموزش و پرورش و وزارت رفاه هر یک بر حسب مسئولیت‌های واگذار شده به آن‌ها در حال ارائه خدمات به دختران شین آبادی هستند.
طبق این مصوبه وظیفه درمان این دانش‌آموزان به عهده وزارت بهداشت است. محمدجواد فاطمی، سرپرست تیم درمان کودکان شین آبادی با اشاره به سوختگی شدید ۱۲ نفر از این کودکان گفت: تاکنون ۱۸۳ عمل جراحی، ۸۴ بار لیزر، ۴۳۶ تزریق، ۱۱۱ مرتبه ویزیت روانشناسی و ۱۳۹ بار فیزیوتراپی، کاردرمانی و تهیه لباس ویژه برای این دانش آموزان انجام شده است؛ با این حال همچنان به حمایت‌های روانی و برنامه‌های منظم روانشناسی، پروتز، لیزر و لباس سوختگی نیاز دارند. عمل‌های جراحی برای آن‌ها انجام شده و مشکلی نیز وجود نداشته است، اما با این وجود لازم است که در روند درمان بازنگری انجام شود.
در همین راستا حسین احمدی نیاز، وکیل دختران شین آباد خواستار تنظیم پروتکل درمانی دختران شین آبادی شد و در این باره گفت: با توجه به اینکه امکان درمان دختران سوخته شین آبادی در داخل وجود ندارد خواستار تنظیم پروتکل درمانی برای این دختران بین ایران و کشور مقصد درمانی آن‌ها در خارج هستیم.
وی افزود: پروتکل درمانی بیان‌کننده تکالیف و تعهدات دولت ایران و دولت پذیرنده این دختران جهت مداوای آنان است تا از یک سو مکانیسم‌های درمانی این دختران تعریف و چگونگی درمان و اتخاذ راهکار‌های درمان زیبایی آنان مشخص شود.
وکیل دختران شین آباد از ضرورت تبیین تعهدات دولتین ایران و کشور مقصد صحبت کرد که در چه بازه زمانی این عمل‌های جراحی جواب می‌دهد و نیازمند یک سفر هستند یا چند سفر؟ و گفت: بحث هزینه‌های درمانی و تضمین انجام تعهدات و ارائه گزارش از چگونگی عمل‌های جراحی و حق و حقوق این دختران و وکیل آنان از فرایند و روند درمانی، بخش دیگری از این پروتکل است.
