ولی بختیاری، اظهار داشت: بسیاری بر این باورند که تنها راه تکریم به پیشکسوتان معرفی آنها به صندوق بازنشستگان و خانه نشین کردن آنها به بهانه استراحت و پاسداشت سالها خدمت است درحالیکه می‌توان با برنامه ریزی و ایجاد انگیزه در جامعه سالمند، آنها را به نیروی کارآفرین و مولد مبدل کرد.
وی تصریح کرد: درحال حاضر توجه به بیکاری جوانان به دغدغه‌ای فراگیر در جامعه بدل شده است و این درحالی است که اگر تجربیات گرانبهای نیروی انسانی بازنشسته را با بازآفرینی به چرخه اقتصاد متصل کنیم می‌توان مشکل اشتغال جوانان را حل کرد.
مشاور توانمندسازی پیشکسوتان و نویسنده کتاب "لذت زندگی در وقت اضافه" ادامه داد: کم تجربگی و بلندپروازی نیروی جوان دو عامل تاثیرگذار در بیکاری آنها است درحالیکه می‌توان جامعه بازنشسته را با ایجاد انگیزه وارد عرصه کسب و کار کرد، به عبارتی بازنشستگان می‌توانند در قالب گروه‌های غیرانتفاعی کارآفرینی، تشکل‌های مردم نهاد و یا بنگاه‌های اقتصادی علاوه بر آموزش نسل جوان آنها را با تجربیات خود بیشتر آشنا کنند، شکی نیست که همجواری نسل پرتوان جوان و جامعه باتجربه بازنشسته میتواند نقیصه بلندپروازی و کم تجربگی آنها را مرتفع کند.
بختیاری اضافه کرد: وقتی صحبت از کارآفرینی می‌شود همه نگاهها به سمت نسل جوان می‌رود اما باید توجه داشت که نیروی مولد اغلب کسانی هستند که علاوه بر ایده، دارای تجربه نیز هستند؛ به طور نمونه فردی که بعد از 30 سال به بازنشستگی رسیده حالا به جزئیات سازمان، بازار کار، موانع و معایب محل کار مربوطه تسلط دارد و میتواند تجربیات ارزشمند خود را به دیگران منتقل کند و یا چرخه‌ای را به سیستم مربوطه اضافه کند تا روند پیشرفت سریعتر طی شود.
نویسنده مجموعه کتاب‌های توانمندسازی بازنشستگان خاطرنشان کرد: این نگرش باید در جامعه القاء شود که بازنشستگی پایان راه نیست بلکه بخش تکامل یافتگی یک فرد در زندگی است و نباید آن را روی صندلی پارک‌ها و با حسرت خوردن به گذشته از بین برد بلکه باید به مقوله بازنشستگی و افراد بازنشسته نگاهی عمیق داشت تا با استفاده از تجربیات و ذوق آنان بتوان توانایی این افراد را به جامعه تزریق کرد.
