معمولاً این پدیده بیشتر در مواقعی رخ می‌دهد که در ذهن خود در حال تلاش برای پیدا کردن لغات ناآشنا هستیم، این وضعیت باعث کاهش قابلیت ما برای حفظ ارتباط چشمی می‌شود، زیرا مغز ما از نواحی مشابهی برای انجام دو وظیفه استفاده می‌کند.
دانشمندان از 26 داوطلب درخواست کردند بازی‌های ارتباط لغات را انجام دهند و هم‌زمان بر روی چهره‌های تولید شده توسط کامپیوتر تمرکز کنند، زمانی که آن‌ها به این چهره‌ها نگاه می‌کردند، قابلیتشان برای پیدا کردن رابطه بین لغات کاهش پیدا می‌کرد، البته این پدیده بیشتر زمانی نمایان شد که واژه‌های دشواری در نظر گرفته شده بود، در این وضعیت مغز حجم زیادی از اطلاعات را هم‌زمان پردازش می‌کند.
البته برقراری ارتباط چشمی و صحبت کردن در برخی شرایط امکان‌پذیر است، اما شواهد جدید نشان می‌دهند که مغز انسان از منابع شناختی مشابهی برای انجام دو وظیفه استفاده می‌کند، در نتیجه در برخی موارد قابلیت ما برای انجام هر دو کار به طور هم زمان کاهش پیدا می‌کند.
نمونه استفاده شده در این پژوهش کوچک بود و در آینده مطالعات بیشتری باید انجام شود، بنا براین، چنانچه دیگران در زمان صحبت کردن با شما به طرف دیگری نگاه کردند، نباید آن را نشانه بی‌ملاحظگی آن‌ها بدانیم، ممکن است سیستم شناختی آن‌ها در حال پردازش حجم بالایی از اطلاعات باشد.
