تصمیم گرفت ساندویچی را از ابتدا تا انتها با دست‌های خود بسازد. از آرد کردن گندم گرفته تا پخت نان، ساخت باغچه‌ای برای کاشت سبزیجات در بام خانه‌اش در پاریس و صید ماهی تن و پرورش مرغ برای به دست آوردن تخم‌مرغ.
۱۰ ماه بعد، کارل ۳۰ ساله توانست ساندویچش را در دست بگیرد که به گفته او به دلیل زحمات زیادی که برایش کشیده شدهبود، طعم بسیار عالی داشت.
کارل می‌گوید این تجربه حقیقتی وجودی را درباره زندگی مدرن آشکار می‌کند: اینکه نسل امروزی ناامیدانه به دنبال کاری است که بتواند با استفاده از دست‌هایش انجام دهد. به اعتقاد او انجام کارهای اینچنینی باعث شادتر شدن انسان می‌شود.
این اولین‌باری نیست که کارل زندگی را برای خودش دشوارتر ساخته‌است. در سال ۲۰۱۳ او در قالب مستندی تلویزیونی خود را مجبور کرد تنها با استفاده از محصولات فرانسوی گذران زندگی کند و پس از پایان برنامه با رای داوران او توانسته بود ۹۶٫۹ درصد فرانسوی زندگی کند، کشف چهار چنگال برند ایکیا، گیتاری چینی و رنگ دیوار آپارتمانش که مشخص نبود در چه کشوری تولید شدهبود، باعث کاهش امتیاز کارل شدهبود.
دشوارترین بخش پروژه ساندویچ کارل بخش صید ماهی تن بود، زیرا به اعتقاد او صید چنین ماهی‌ای به یک روز کامل زمان نیاز دارد، صرف‌نظر از اینکه او در آب دچار دریازدگی می‌شود. کارل معتقد است ساندویچ‌های تولید انبوه که سالانه دو میلیارد از آن در فرانسه مصرف می‌شود، نمادی از نابودی مهارت‌های اجتماعی و افزایش مصرف‌گرایی است.
کارل می‌گوید: زندگی حرفه‌ای و فعالیت‌های کاری کمتر از همیشه باعث خشنودی انسان‌ها می‌شود و حتی افراد را غمگین می‌سازد. از این رو مهم است که کار دیگری برای انجام دادن داشته‌باشیم. زندگی مدرن باعث شده انسان حس کند دست‌هایش بی‌استفاده‌اند. ما نیاز داریم با دست‌هایمان کاری انجام دهیم، کاری که حین انجامش دست‌هایمان را کثیف کنیم. از اینکه از کاشتن بوته گوجه‌فرنگی به خودم افتخار می‌کردم حس حماقت می‌کردم زیرا ساده آن است که برای خرید مایحتاج، خود را به اولین فروشگاه برسانی تا اینکه آنها را با دست خودت تولید کنی. فکر می‌کنم از برخی جنبه‌ها ما داوطلبانه رو به عقب حرکت می‌کنیم.
کارل درباره طعم ساندویچ ۱۰ ماهه‌اش می‌گوید: طعم آن عالی بود، فوق‌العاده. صادقانه بگویم که نانش کمی خشک بود اما حتی اگر افتضاح هم شده بود، باز هم به نظر من خوشمزه می‌آمد!
