به نوشته شرق،در ميان جوانان نسل امروز داشتن اندام باريك و لاغري از لحاظ زيبايي يك ارزش به شمار ميآيد و در نتيجه تبليغاتي كه براي لاغري ميشود و باوجود امتيازهايي كه براي لاغر شدن بيان ميشود، بسياري از نوجوانان - حتي آنهايي كه وزن عادي دارند- با هراس از چاقي، به رژيمهاي لاغري و كاهش وزن روي ميآورند. در حقيقت بياشتهايي عصبي، اختلالي است كه در آن فرد با وجود گرسنگي، هيچ رغبتي به خوردن غذا ندارد. اين ناهنجاري رواني كه مشخصه آن ناسازگاري و رويگرداني از غذاست، باعث ايجاد يك محدوديت عمده نسبت به غذا ميشود. بنابراين با توجه به شيوع روزافزون اين پديده، پرداختن به آن از اهميت خاصي برخوردار است. اكثر افراد مبتلا به بياشتهايي عصبي در روز كمتر از ۶۰۰ كالري دريافت ميكنند.
این بیماری در سال ۱۸۷۴ نام‌گذاری و برای اولین بار علایم آن توصیف شد. این اختلال تقریبا یک‌درصد نوجوانان و عمدتا دخترها را گرفتار می‌کند(میزان ابتلای زنان ۲۵-۱۵ ساله به بی‌اشتهایی عصبی حدود یک در صد نفر است)، هرچند که بروز آن در پسرها نیز رو به افزایش است. این گرسنگی تحمیلی، در اثر ترس از چاقی و تعبیر غلط از ظاهر شخص(چاق به نظر آمدن درحالی‌که شخص لاغر است.) به وجود می‌آید.
این اختلال با کوشش برای کم کردن وزن آغاز می‌شود، سپس با سرعت به ترس از چاقی و شیفتگی نسبت به لاغری تبدیل می‌شود. این‌گونه بیماران در مورد فرم بدن خویش دچار ابهام هستند. هرگونه افزایش وزن موجب دلهره و اضطراب شدید می‌شود و از دست دادن وزن این اضطراب را فرو می‌نشاند. در این عارضه، بیمار علاوه بر اینکه دریافت انرژی را اغلب به کمتر از ۶۰۰ کیلوکالری در روز می‌رساند، از طریق استحمام بیش از حد، ورزش اضافی، استفراغ عمدی، استفاده از مسهل‌ها و ملین‌ها، دفع را افزایش می‌دهد و وزن خود را کم می‌کند.
افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی نسبت به فرم ظاهریشان بسیار حساس هستند و حتی هنگامی که به طرز خطرناکی لاغر شده‌اند، خود را چاق تصور می‌کنند. بعضی از این افراد، در ابتدا مشکل اضافه وزن دارند و با رعایت رژیم لاغری وزن خود را به اندازه طبیعی می‌رسانند، ولی پس از رسیدن به وزن طبیعی، طبق روال قبل آنقدر رژیم کاهش وزن را ادامه می‌دهند تا لاغر و نحیف شوند. این افراد نسبت به فرم ظاهریشان بسیار حساس هستند و حتی هنگامی که به طرز خطرناکی لاغر شدند، خود را چاق تصور می‌کنند و گاهی اوقات با پوشیدن لباس‌های گشاد، کاهش وزن خود را پنهان می‌کنند و به دلیل مشکلات‌شان تمایل به انزوا دارند و رفتارشان تغییر می‌کند؛ به‌عنوان مثال، از غذا خوردن با دیگران امتناع می‌کنند. این افراد معمولا وابسته و مطیع هستند و رفتاری بچگانه دارند، غالبا اعتماد به نفس ندارند و به اظهارنظر دیگران درباره خود، اهمیت می‌دهند. با پیشرفت بیماری، بیماران تحریک‌پذیر و لجباز می‌شوند و کاهش وزن را تنها پناه و وسیله آرامش خود می‌یابند. در حقیقت در این بیماری، بین تصویر ذهنی افراد از خود و واقعیت فاصله می‌افتد.
چه کسانی بیشتر از سایران در معرض خطر ابتلا به این عارضه هستند؟
۱ - کسانی که سابقه اضافه وزن مختصر دارند.
۲ - کسانی که با فشار اجتماعی برای لاغر بودن مواجه هستند، مثل هنرمندان.
۳ - کسانی که بیش از حد از دوستان تاثیر می‌پذیرند.
۴ - افراد خشک و مقرراتی.
۵ - افراد سختکوش، کمال‌طلب و محافظه‌کار.
بی‌اشتهایی عصبی چه علایمی دارد؟
کاهش حداقل ۱۵‌درصد وزن بدن(نمایه توده بدن[BM] به کمتر از ۵/۱۷ برسد.)
اجتناب از خوردن غذا
ترس زیاد از چاقی
علاقه شدید به کاهش وزن و رژیم گرفتن
تصور بد شکل بودن اندام
استفاده نادرست از داروهای مدر، ملین و قرص‌های لاغری
استفراغ عمدی
استحمام بیش از حد
ورزش شدید
عدم تحمل سرما
چه عواقب و عوارضی در انتظار مبتلایان به این مشکل است؟
سوءتغذيه، پوكي استخوان، اختلال در ميزان آب و الكتروليتها، بينظمي و كاهش ضربان قلب، يبوست، كم خوني، ريزش مو يا نرم و ظريف شدن بيش از حد مو، خشن شدن پوست، رويش موي كرك در صورت و تنه، بيقراري و فعاليت بيش از حد، افسردگي و انزواي اجتماعي، اختلالات مغزي، اِدِم (ورم) بدن، كاهش غيرطبيعي درجه حرارت بدن، كاهش فشار خون، سنگكليه.