طبیعی است که این هدف، باید شفاف، معقول، قابل دست‌یابی، بدون افراط و تفریط، مطابق توان و استعداد خود و واقع‌بینانه باشد نه بلند پروازانه و خارج از توانایی‌‌های شخص. در غیر این صورت، وقتی با مشکلات و موانع سختی رو‌به رو شود، نا امید و دلسرد شده، از ادامه کار، منصرف میشود و خود را ناتوان و بی‌‌اراده می‌بینید.
باید برای تمام کارها و فعالیتهای شبانه روزی، برنامه ای مدون و منظّم داشته باشید. بدین منظور از جدولی استفاده کنید که در ستون افقی آن، ساعات شبانه روز و در ستون عمودی، ایام هفته را یادداشت و تمام کارهای روزانه ـ خواب، استراحت، ورزش، مطالعه ـ را در آن درج کنید و هر فعالیتی را در زمان خاص خود، در جدول بنویسید و هیچ زمانی را بدون کار، خالی نگذارید. هر روز صبح با نگاهی به آن برنامه، به اجرای دقیق آن بپردازید و شب‌ها، قبل از خواب، آن را محاسبه و ارزیابی کنید. شایسته است همچون یک محاسبه گر جدی و قاطع، فعالیتهای روزانه و میزان موفقیت خود در انجام دادن آن ها را بررسی کنید و در صورت موفقیت، خود را تشویق و در صورت تخلّف و سهل انگاری در اجرا، خود را تنبیه کنید.
گفتن، باور داشتن است. وقتی می‌گوییم من آدم شکست خورده‌ای هستم، بی‌استعدادم و عوض شدنی نیستم، درواقع، حکم محکومیت خود را صادر می‌کنیم. دستور دادن، فرآیند شدن است و ما را دستورات می‌سازند. سعی کنید دستورات خوبی به خودتان بدهید. شما با خودتان چه می‌گویید؟ فرهنگ ذهن و زبان شما، مثبت است و نیروزا و یا منفی است و نیروبر؟ تنها زمانی یک مسأله یا یک مشکل غیر قابل حل میشود که فکر کنید غیرقابل حل است. با ایمان داشتن به امکان وجود راه‌حلی برای مشکلات، راه‌حل ها را جذب می‌کنید. به خودتان حتی اجازه صحبت یا فکر درباره ناممکن بودن راه‌حل ها را دهید.
آجر‌های بنای هستی‌مان را، طرز تفکرمان می‌سازد و اگر بخواهیم در دنیای‌مان اتفاق زیبایی بیفتد، گام اول، تغییر در نگاه و بینش ماست. با تغییر نگاه، ایده‌آل‌ها و اهداف زندگی‌مان به درستی شکل می‌گیرند و آن گاه گام دوم، یعنی تلاش مستمر و انتخاب‌های عالی و فرداساز، در دنیای ما رخ خواهد داد. «إن الله لایتغیر ما بقوم حتی یتغیروا ما بأنفسهم.»
برای به دست آوردن اراده‌ای قوی و محکم، باید به تدریجی بودن آن و نیاز آن به تمرین، توجه داشت. لذا تعهد هایی را با خود داشته باشید و به آن عمل کنید. تعهدهایی که از روی میل مقرر می کنید نه اجبار . مثلا چند دقیقه قبل از اذان صبح از خواب بیدار شده، نماز شب بخوانید و اگر در آن وقت بیدار نشدید، قضای آن را به جا آورید. البته قبل از این عمل حتما با مطالعه محاسن آن را خوب بدانید. هیچ هدفی نباید بدون اطلاعات دنبال شود.
هر روز چند کار ارادی برای خود در نظر بگیرید و انجام دهید حتی کارهایی که انجامش وجوبی ندارد. البته مراقب باشید انتخاب کارها از روی واقع بینی باشد و از تصمیم گیری های بلند پروازانه خودداری کنید و سعی نمائید درجه مشکلی کارها رو بتدریج افزایش دهید تا با توانائی های شما همخوانی داشته باشد. سپس می توانید به سمت کارهای اجباری بروید و برای خود برنامه داشته باشید.
بعد از این که خود را در انجام برخی از کارهای ایجابی مثل صبح زود بیدار شدن، نماز سر وقت، تلاوت قرآن و ورزش صبحگاهی، موفق شدید برای انجام کارهای سلبی تصمیم بگیرید یعنی تصمیم بگیرید کارهایی که نباید انجام دهید رو بتدریج ترک کنید مثلا به عنوان نمونه می خواهید غرایز جنسی خود را مهار کنید. در اینجا باید رفتارهایی که باعث شعله ور شدن شهوات می شه رو ترک کنید.
هرگز در کارها، ناامید نشوید و با حالتی تهاجمی، برای پی‌گیری و به انجام رساندن کارهای ناقص و ناموفق، تلاش کنید. کارهایی را که به عهده می‌گیرید، ناتمام رها نکنید و آن ها را به نحو احسن و تا رسیدن به نتیجه مطلوب، ادامه دهید و از پراکنده کاری و آشفتگی در کارها که موجب به هم ریختگی نظام فکری میشود، بپرهیزید و به فعالیتهای خود، تمرکز و انسجام ببخشید. از کمال طلبی بپرهیزید و هرناکامی را تجربه ای برای کسب موفقیت های بعدی بدانید و نه شکست. به جای مقصر دانستن بخت و اقبال، موانع را بررسی کنید. همواره بر خداوند، توکل کرده و در همه امور، از او استمداد جویید.
یادتان باشد تا جدیت نداشته باشید و در انجام برنامه ها بر خود سخت نگیرید و بر خلاف میلتان رفتار نکنید اراده تقویت نمی شود. البته حتما برنامه تنبیهی هم برای عمل نکردن به برنامه ریزی ها داشته باشید.
